Filipiny - chrześcijański bastion Azji. Matka Boska od pringelsów, krwawy rytuał krzyżowania, islamskie mordy

Chrześcijańskie symbole są tu niemal wszędzie, czasem w bardzo zaskakujących miejscach. Na przykład w miejscowym sklepie na wyspie Siquijor można napotkać obraz Matki Boskiej, która znajduje się tuż nad półką z Pringelsami, między konserwami a artykułami gospodarstwa domowego. Małe ołtarzyki są też w jadłodajniach, supermarketach i prywatnych domach. Filipińczycy, podobnie jak Polacy, szczególnie mocno czczą Matkę Boską.

W filipińskich szkołach prowadzona jest katecheza przez osoby świeckie. Podobnie jest, gdy wsiądzie się do autobusu w Manili. Tam, przez pierwsze kilka minut, członkini protestanckiego Kościoła niczym przewodnik turystyczny mówi, jak powinniśmy żyć. Po tym zaś zbiera datki od podróżujących.

Jun to człowiek z ogromną charyzmą. Wierni są w niego wpatrzeni jak w święty obrazek, co ułatwia zbudowanie atmosfery wspólnoty. Ma żonę i syna. Gdy poczuł powołanie, rzucił pracę i zajął się wyłącznie głoszeniem słowa bożego.

Jako religijno-ideologiczne problemy tutejszego społeczeństwa wskazuje liczne aborcje, a także kwestie związane z gender. Tłumaczy je na swój sposób. – Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, nie ma nic pośredniego – słyszę od Juna. O ile wierni Kościoła "Jezus jest panem" są przeciwko aborcji, tak nie widzą problemu w stosowaniu antykoncepcji. – To pozawala regulować nasze życie. Jeśli wiesz, że nie byłbyś w stanie utrzymać większej rodziny, należy się zabezpieczać. To nie grzech jak aborcja, ale ochrona – zauważa pastor.

Na Filipinach wciąż powstają nowe kościoły, a ludzie wydają się potrzebować i poszukiwać Boga. Jun wspomina historię pewnego Niemca, który był ateistą i przyjechał na Filipiny. – Ten człowiek ciężko zachorował. Nie był w stanie postawić nawet kroku. Spotkałem go i zacząłem się za niego modlić. Po kilku dniach zaczął chodzić i wyjechał do Korei Południowej, gdzie uczy angielskiego. Ludzie nie wiedzą, jak wielką moc posiada Bóg i dlatego odchodzą z Kościoła – stwierdza mój rozmówca.

Z biegiem lat pojawili się tu Jezuici, Franciszkanie, Augustyni, a misjonarze coraz mocniej zaznaczali swoją obecność i władzę, budując kolejne kościoły oraz zwiększając swoje wpływy. Problem pojawił się w 1898 roku, kiedy Filipińczycy zdecydowali się na powstanie przeciw Hiszpanom, a co za tym idzie, również przeciw Kościołowi.

Najeźdźcy przegrali, europejscy duchowni wsiedli z nimi na statki do Europy, ale ludzie nie przestali wierzyć. Założyli własny Kościół, na którego czele stanął tym razem Filipińczyk – ksiądz katolicki Gregori Aglipay y Labayon. Niezależny Kościół Filipiński, łączący nacjonalizm filipiński z katolicyzmem, trwa do dziś. Działa prawnie nie tylko na terenie Filipin, ale i w Kanadzie czy USA. To drugi pod względem wielkości związek wyznaniowy na Filipinach. Niezależny Kościół Filipiński nie uznaje dogmatu o nieomylności papieża.

To tylko jeden z przejawów wieloletniego konfliktu w tropikalnym raju. Muzułmańscy terroryści domagają się autonomii, w związku z czym dochodzi w tym miejscu do licznych ataków terrorystycznych. Amerykanie wyznaczyli nawet nagrody za głowy przywódców islamskich na Mindanao, bo są oni powiązani z Al-Kaidą.