Zaburzenia psychiczne a szukanie pracy - jak sobie radzić

W obecnej sytuacji pracodawcy mają szeroki wachlarz w wyborze kandydatów ubiegajacych się o pracę. Wykorzystując to, zadają coraz dziwniejsze pytania, miedzy innymi: czy cierpiała Pani/ Pan na zaburzenia psychiczne? Czy ktoś w Pana/ Pani rodzinie cierpiał na depresję?

Skoro opinia publiczna wskazuje jedynie na 4 zawody, to czemu wciąż nie potrafimy mówić o zaburzeniach psychicznych w miescu pracy? Co się stanie, gdy przyznamy się, że w przeszłości zmagaliśmy się z depresją, na przykład z powodu śmierci bliskiej nam osoby? Jak zareaguje na to pracodawca?

Otóż nie jest kolorowo - 56% respondentów z 2000 zapytanych uważa, że nawet najlepszy kandydat, który przyzna się, że od czasu do czasu cierpiał na zaburzenia psychiczne w przeszłości nie ma szans na zatrudnienie.

Szczególnie pracownicy banku nie mają problemu z dyskryminowaniem współpracowników zmagających się z zaburzeniami psychicznymi. Jest to niepokojące szczególnie dla członków sektora bankowego - sektora uderzonego przez recesję prawdopodobnie najbardziej. Pracodawcy obawiają się poniesienia odpowiedzialności za pracownika często przebywajacego na zwolnieniu oraz, że nie będą pracować tak jak reszta zespołu, tym samym demotywując współpracowników.

Podczas procesu rekrutacji możesz zdecydować, czy konieczne jest ujawnienie szczegółów dotyczących twoich ewentualnych zaburzeń psychicznych.

Przemyśl wszystkie za i przeciw, pomóc w tym mogą następujące pytania:

Plusy:

Wady:

· Jeśli cierpiałeś lub cierpisz na zaburzenia psychiczne, ujawnienie swojej sytuacji może prowadzić automatycznie do nierównego traktowania przez twoich wspołpracowników lub nawet menadżera, co może wpłynąć negatywnie na twoje samopoczucie w miejscu zatrudnienia.

· Przyznanie się może prowadzić do nierównego traktowania przy ubieganiu się o pracę. Jest to często niewypowiedziany powód niezatrudnienia pracownika.

· Może wpłynąć negatywnie na twoje relacje z współpracownikami - brak zrozumienia rodzi plotkę.

Jednak nie wszyscy widzą problem zaburzeń psychicznych oczami pracodawców. Nassir Ghaemi, lekarz i profesor psychiatrii na Uniwersytecie Tufts University School of Medicine w Bostonie, od lat bada powiązanie chorób psychicznych z przywództwem wykazując, że problemy ze zdrowiem psychicznym okazały się bezcenne.

Według niego psychicznie zdrowi przywódcy, którzy osiągaja sukcesy w normalnych czasach, często nie posiadają umiejetności radzenia sobie w kryzysowej sytuacji. Natomiast ci, którzy zmagali się z chorobą psychiczną są w stanie wykazać takie cechy jak realizm, elastyczność, kreatywność i empatia. Według niego depresja sprawia, że przywódcy są bardziej realistyczni i empatyczni, a mania czyni ich bardziej kreatywnymi i realistycznymi.

Problem zaburzeń psychicznych takich jak depresja, fobie, manie, schizofrenia, zaburzenia osobowości, nerwica, zaburzenia odżywiania w miejscu pracy nie powiększa się jedynie z powody recesji. Jest to problem powszechnie znany i niewygodny, zarówno dla pracowników, jak również dla pracodawców.

Niezależnie od otaczającej nas sytuacji gospodarczej powinno istnieć miejsce na dyskusje na tematy zdrowia psychicznego w miejscu pracy, które położy kres dyskryminacji osób z historią zaburzeń psychicznych. W obecnej sytuacji pracownicy przyznając się do problemu skazywani są na brak zatrudnienia i brak wsparcia ze strony pracodawców oraz współpracowników.