Bułka tarta po 7zł? Hańba, zdrada!

Nie razi nas to, że znajomy kupił nowe Audi. Ciężko pracuje, zarabia okej, więc mu się należy. Nie mamy problemu z wydawaniem grubej kasy na egzotyczne wakacje, w końcu ile można dziadować w domku typu Brda nad lodowatym Bałtykiem? Przełkniemy nawet garnitur od Zegny czy zegarek Omegi, to przecież inwestycje na lata. Ale drogiego jedzenia i alkoholu nie wybaczymy. Jeśli wydasz 7zł na półprodukt którego substytut od Aro kosztuje 2zł, jesteś na pewno, bez cienia wątpliwości, moralnym zerem, lemingiem, bezmózgiem. Wyrok wydany, kara wymierzona przez mistrzów ciętej riposty. Jeśli kupisz butelkę whisky za 300zł, jesteś zerem. Jeśli wydasz na kolację ze starymi znajomymi 500zł, jesteś zerem. Jesteś burżujem, lanserem, pozerem, złodziejem. Szlachta z nikim się nie brata. To co jemy i pijemy musi być tanie, należy się tym umartwiać.

A teraz na serio. Nie bronię tej nieszczęsnej bułki tartej. Nie próbowałem, nie mam pojęcia czy jest warta więcej niż ta zwykła z osiedlowej piekarni. Bronię jedyne prawa do tego, żeby jedzenie i alkohol mogły być warte więcej niż ich standardowe odpowiedniki, modele 01. W Polsce rośnie grupa ludzi, którym jedzenie nie jest obojętne i dla których szczytem kulinarnego rzemiosła nie jest schabowy i kiełbasa z grilla. Coraz częściej chcemy raczych szyjek, kapłonów, domowego cydru. Obśmiane w kultowym Kilerze chateaubriand i borowiki z patelni to już nie abstrakcja, czasy się zmieniły. I to nie jest konspiracja mająca na celu pozbawienie ogółu społeczeństwa dostępu do wódki Parkowej i wyrobów czekoladopodobnych. Nie wszyscy jeździmy Polonezami, nie wszyscy mieszkamy w mrówkowcach. Niektórym jest trochę lepiej i nie uważam, że powinni być za to piętnowani. Nie ten system.