Ruch Palikota

Nie akceptuję nieścisłości finansowych, szczególnie jeśli chodzi o środki publiczne.

Nie podoba mi się przedstawianie zaświadczeń o niezaleganiu partii, kiedy chodzi o klub.

Nigdy nie miałem zaufania do księgowej Ruchu Palikota.

Nie zgadzam się z wieloma decyzjami personalnymi Janusza Palikota.

Rozumiem niezadowolenie wielu aktywistów - od działaczy terenowych w gminach, przez struktury wojewódzkie, po posłów i członków zarządu partii.

Nie będę udawał, że cieszę się z odejścia kolejnych posłów i rozpadu klubu.

Nie toleruję wymawiania się "nieścisłościami finansowymi", kiedy w rzeczywistości chodzi o urażone ego i zupełnie niezwiązane z polityką względy prywatne.

Śmiać mi się chce, kiedy czytam, że człowiek z wielomilionowym majątkiem miał "zdefraudować" kilkadziesiąt tysięcy złotych.

Nie widzę na polskiej scenie politycznej innej możliwości dla postępowych, otwartych ludzi z głowami pełnymi pomysłów, jakimi wciąż wydają mi się Andrzej Rozenek, Łukasz Krupa czy Marek Poznański.

Szczytem hipokryzji będzie na miejscu któregokolwiek z nich wstępowanie do jakiejkolwiek innej partii - przekręty PSL, SLD, PO i PiS są po tysiąckroć większe niż cokolwiek, co zarzuca się Ruchowi Palikota.

Sobie, partyjnym koleżankom i kolegom (byłym i obecnym) oraz wszystkim obserwatorom życia politycznego w tym dziwnym kraju życzę przede wszystkim spokoju. Dramatyczne nagłówki "Koniec Palikota" widuję regularnie od kilku lat, a ten jakoś wciąż dyszy i ma się dobrze. Sam jestem ciekaw, co dalej, ale jednego jestem pewien - Palikot bez Rozenka poradzi sobie znacznie lepiej, niż Rozenek bez Palikota.