„Pampers z niespodzianką”? Głos ojca w sprawie przewijania dziecka w restauracji

„W toalecie nie ma przewijaka, więc gdzie miała tego pampersa zmienić? Może przy pomocy ojca dałaby radę w toalecie? Nie przyszło jej to do głowy, zrobiła to tam, gdzie właśnie była, bez żadnego zażenowania. A co z dzieckiem? Zostało publicznie obnażone! Może powinna od razu wyjść i jechać do domu i tam pozbyć się pampersa z niespodzianką? A może, planując obiad w restauracji, powinna przewinąć małą tuż przed wyjściem z domu?” – dywaguje słynna dziennikarka.

A potem cytuje pamiętny felieton profesora Zbigniewa Mikołejki, który pasuje jak ulał do jej obecnego nastroju: „Dzieci to dla nich zwykle alibi. Pretekst, by nic nie robić. Aby nie pracować i nie rozwijać się. Ich winy są najzupełniej oczywiste. Te nigdy niedomknięte furtki. Dzieciaki puszczone samopas, gdziekolwiek, a najlepiej na mój trawnik. To ich durne puszenie się świeżym macierzyństwem, które uczyniło z nich – przynajmniej we własnym mniemaniu – królowe balu. Patrzę więc, jak to idą i gdaczą, jak stroją fochy, uważając się za Bóg wie co. Jak pytlują nieprzytomnie, gdy tymczasem ich potomstwo obrzuca się piachem albo wyrywa sobie nawzajem włosy. Dzieci najwyraźniej potrzebne im do tego, aby coś znaczyć. Być Kimś. Domagać się urojonych praw i zawieszenia społecznych reguł. Nie chodzi o młode matki. Te są najzupełniej w porządku. Chodzi o wózkowe – wojowniczy, dziki i ekspansywny segment polskiego macierzyństwa. Macierzyństwa w natarciu, zawsze stadnego i rozwielmożnionego nad miarę. Pieszczącego w sobie poczucie wybraństwa i bezczelnie niegodzącego się na żadne ograniczenia”.

Agnieszka Kublik kończy swój felieton jeszcze bardziej efektownie:
„Nie jestem aż tak rozzłoszczona na te matki jak profesor, ale gdy siedziałam w restauracji i zostałam zmuszona (tak, tak właśnie się poczułam) do oglądania pampersa z niespodzianką, przypomniał mi się jego felieton. Miał rację, gdy pisał, że „jeśli powie się cokolwiek krytycznego o kobietach i macierzyństwie, to nagle zaciskają się pięści, a jedwabne usteczka wypuszczają takie słowa, że niejeden facet spod budki z piwem by uciekł”.

Konrad Kruczkowski z „Halo ziemia” od razu zwrócił uwagę na tytuł i ogólną wymowę felietonu. „Pampers z niespodzianką. To nie jest felieton przeciwko matkom”.

Nie. Znacznie lepszym pomysłem jest zmienianie dziecku pieluszki na przewijaku w toalecie.
A jak nie ma przewijaka?

Zdarzało to nam się nie raz. Choć muszę przyznać, że za każdym razem był to dla mnie solidny stres. Przecież dziecka nie zostawię w takim stanie, udając, że nic się nie stało. Mam wyjść z restauracji i przewinąć go na środku ulicy? Wejść do toalety, położyć na brudnej podłodze i przewijać? Czy Agnieszka Kublik zafundowałaby coś takiego swojemu dziecku?
Co więc robić? Ja w takim przypadku przewijam Chrucza w restauracji. Staram się to zrobić szybko i dyskretnie, ale nie mam wyrzutów sumienia, jeśli ktoś to zauważy. Przy pewnej wprawie cała operacja nie trwa dłużej niż 30 sekund.

Dbałość o komfort psychiczny Agnieszki Kublik i jej amerykańskich przyjaciół jest dla mnie ważny, ale – sorry – nie jest priorytetem. Mając do wyboru narażenie się na krytykę dziennikarki Gazety Wyborczej i zdrowie mojego dziecka, nie będę się długo zastanawiał.
I niech mnie nazwie chamem.

Więcej rodzicielskich tekstów autora znajdziesz w serwisie: dzieckowdrodze.com