7 najlepszych kryminałów 2014 r.

Najpierw słowo wyjaśnienia. To, że od kilku miesięcy zamieszczam tu mniej tekstów niż bym chciał i powinienem, nie wynika z tego, że mniej czytam. Wciąż czytam sporo, a stos pozycji, o których zamierzam napisać coś więcej, przyjął już niepokojące kształty małej wieży.
Piszę mniej z prozaicznej przyczyny - braku czasu. Niestety obowiązki zawodowe biorą ostatnio górę nad pasją...

Do tej pory podawałem subiektywne zestawienia w podziale na książki autorów krajowych i zagranicznych. Tym razem zacznę od kryminałów, bo po pierwsze bardzo je lubię, a po drugie był to naprawdę dobry rok dla tego gatunku.
Tradycyjnie już uwzględniam tu książki, które miały swoje premiery w 2014 r. i tylko te, które przeczytałem.
Nie przedłużając, poniżej szczęśliwa kryminalna siódemka w kolejności alfabetycznej:

Katarzyna Bonda – „Pochłaniacz”
W polskim kryminale królowa jest tylko jedna – Bonda!
http://mikolajmarszycki.natemat.pl/124257,4-x-kryminal

Wojciech Chmielarz – „Przejęcie”
Każda kolejna książka tego autora jest lepsza od poprzedniej. Imponujący progres.
Jeszcze nie doczekał się recenzji.

Dennis Lehane – „Brudny szmal”
Lehane nie zawodzi po raz kolejny – świetna mini-powieść kryminalna.
Jeszcze nie doczekał się recenzji.

Peter May – „Czarny dom”
Moje tegoroczne odkrycie – kolejny fantastyczny autor ze Szkocji
http://mikolajmarszycki.natemat.pl/97353,3-kryminaly

Jo Nesbo – „Syn”
Pierwsze (!) spotkanie ze słynnym Norwegiem zaliczam do niezwykle udanych.
Jeszcze nie doczekał się recenzji.

Nic Pizzolatto – „Galveston”
Kryminał noir o wybitnie posępnym klimacie – uwielbiam takie rzeczy!
http://mikolajmarszycki.natemat.pl/121967,sugestywne-jednodniowki

Ian Rankin – „Stojąc w cudzym grobie”
Rankin powraca do cyklu z inspektorem Rebusem i robi to w wielkim stylu.
http://mikolajmarszycki.natemat.pl/124257,4-x-kryminal