Dziennikarze od zawsze twierdzili, że obecny ambasador Korei Północnej w Polsce, Kim Pyong Il, mógłby zostać następcą ojca: Kim Ir Sena (wieczny prezydent Korei Północnej). Prawda czy fałsz?

REKLAMA
Plotki dotyczące Kim Pyong Ila jako następcy Kim Ir Sena pojawiały się już na początku lat osiemdziesiątych kiedy został wysłany do Europy pierwotnie jako attache wojskowy a pózniej jako ambasador Korei Północnej. Specjaliści powszechnie uważali iż odsunięcie Kim Pyong Ila i wysłanie go zagranicę było sygnałem, iż może on stanowić zagrożenie dla przejęcie władzy przez już nie żyjącego obecnie Kim Dzong Ila.
Moim zdaniem i chciałbym to wykazać w poniższym artykule, Kim Pyong Il, mimo że chciał dojść do władzy, nie miał możliwości by cel ten zrealizować.
Kim Pyong Il urodził się 10 sierpnia 1954 roku. Jest synem Kim Ir Sena i Kim Sung Ae. Studiował w Moskwie oraz w Pjongjangu gdzie w 1979 roku ukończył Ekonomię oraz Akademię Wojskową im. Kim Ir Sena. Uczył się języka angielskiego na Malcie (Kim Dzong Il przebył też na Malcie - tak wogóle Malta to przyjacielski kraj dla elit północnokoreańskich-. Rok później został wysłany na roczne studia wojskowe do NRD. Od 1982 do 1985 był attaché militaire w Belgradzie. Między 1985 i 1988 rokiem pracował w Departamencie Zapasów w Ministerstwie Koreańskiej Armii Ludowej w Pjongjangu.
Kariera dyplomatyczna Kim Pyong Ila na dobre rozpoczęła się we wrześniu 1988 roku. Najpierw został ambasadorem KRL-D na Węgrzech (pozostał na tym stanowisku do końca 1988 roku). Od 1988 do 1994 r. pełnił funkcje ambasadora w Bułgarii, a następne 3 lata w Finlandii. W 1998 roku przybył do Warszawy gdzie do dziś pełni funkcje ambasadora Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w Polsce.
Kim Pyong Il jest oficerem drugiego stopnia w wojsku północnokoreańskim. Włada rosyjskim i angielskim oraz-chociaż nie przyznaje się do tego-potrafi zrozumieć język polski. Jego żona pochodzi z elity północnokoreańskiej, a córka i syn rozpoczęli studia doktoranckie w Polsce w Polskiej Akademii Nauk. Córka mieszka w Pjongjangu. Syn pracuje w Warszawie.
Większość mediów utrzymuję, że Kim Pyong Il jest w Polsce, ponieważ stanowił zagrożenie dla Kim Dzong Ila. Jednakże takie stwierdzenie w dużym stopniu mija się z prawdą. Uważam, że rodzina Kim Pyong Ila stanowiła w latach 70-tych zagrożenie dla samego Kim Dzong Ila.
Kim Dzong Il zawsze podziwiał swoją matkę: Kim Dzong Suk. To ona zajmowała się nim kiedy Kim Ir Sen przebywał w Rosji w latach czterdziestych oraz podczas przygotowań do wojny Koreańskiej (1950-1953). Na końcu lat 40-tych dowiedziała się, że mąż zdradza ją z kochanką, matką Kim Pyong ila i... wolała umrzeć.
Kim Dzong Il przeżył wielki stres po śmierci matki i wielokrotnie to demonstrował, otaczając ją specyficznym kultem, szczególnie od lat osiemdziesiątych. Być może dlatego tak bardzo nienawidził macochy i przyrodnie rodzeństwo, których obwiniał o śmierć matki. Bardzo możliwe, iż młodzieńcze zatargi między braćmi były więc jedną (ale nie jedyną) z przyczyn odsunięcia Kim Pyong Ila i pozbawienia go wpływów.
W 1974 r. podczas tajnego spotkania Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei Kim Dzong Il został mianowany następcą ojca. Czy Kim Pyong Il mógł być zagrożeniem dla brata? Odpowiedz brzmi raczej nie-miał wtedy dopiero 20 lat, więc był za młody aby sprawować władzę. Jego mama i rodzony brat Kim Ir Sena (Kim Dzong Dżu) stanowili za to zagrożenie dla Kim Dzong Ila. Zostali oddaleni ze sceny politycznej aż do początku lat 90-tych.
Poza skomplikowanymi relacjami rodzinnymi, istotna jest także odpowiedź na pytanie jak funkcjonuję system północnokoreański. Kim Ir Sen nie miał zaufania ani do Partii ani do własnej frakcji Partii Komunistycznej Kapsan, ani do wojska. Dlatego na czele państwa nie stoi ani Wojsko ani Partia, ale rodzina Wodza i Założyciela KRLD.
Kim Ir Sen twierdził i wierzył, też, że jego rodzina jest ponad wszystkim. Problemy rozpoczęły się, kiedy w rodzinie Kimów wyłoniły się dwie frakcje. Z jednej strony Kim Dzong Il, a z drugiej frakcja Kim Pyong Ila do której należała jego matka: Kim Sung Ae, oraz młodszy brat Kim Ir Sena: Kim Dzong Dżu. Każda z tych frakcji chciała mieć władzę i przywileje. Kim Dzong Il już w młodości nie był akceptowany przez Kim Sung Ae oraz Kim Pyong Ila. Wiedział, że dzielenie władzy z nimi nie będzie możliwe. Dlatego od 1964 r., kiedy stanął na czele najbardziej wpływowego departamentu propagandy Partii Pracy Korei, zaczął promować swoich protegowanych, a usuwać ludzi Kim Pyong Ila.
Przyszła wreszcie też pora na Kim Pyong Ila: W 1979 r., Kim Pyong Il ukończył studia. Kim Dzong Il uznał, że to właściwy moment do ataku. Kim Pyong Il lubił zabawę i gdy w czasie jednej z nich jego przyjaciel krzyczał „Niech żyję Kim Pyong Il”, Kim Dzong Il natychmiast poinformował o tym ojca, poddając w wątpliwość czy podobne zachowania przystoja komuś „nie z rodziny”. Zaskoczony Kim Ir Sen miał krzyknąc „Jak to możliwe? Tylko ja jestem wodzem w Korei Północnej, a nie Kim Pyong Il”. W efekcie, Kim Pyong Il został zmuszony do opuszczenia kraju i trafił ze swoim młodszym bratem Kim Yong Ju na roczne studia do NRD.
Niedługo potem podczas szóstego kongresu PPK, który odbył się w październiku 1980 roku, nastąpiła oficjalna nominacja Kim Dzong Ila jako następcy ojca. Jego stronnicy zostali powołani na najważniejsze stanowiska w państwie. W tym czasie Kim Pyong Il przebywał w NRD, a później w Jugosławii, gdzie pozostał do 1985 roku, jako pracownik ambasady KRL-D w Belgradzie. Wrócił do Pjongjangu i pracował w ministerstwie Koreańskiej Armii Ludowej.
W 1988 roku Kim Dzong Il uznał iż rozwiązaniem politycznego problemu, jaki stanowiła obecność młodszego przyrodniego brata, będzie kariera dyplomatyczna potencjalnego rywala. Pyong Il, zostaje ambasadorem w Budapeszcie. Za granicą znajdują się także siostra Kim Pyong Ila, Kim Kyung Jin. Najbliżsi przyjaciele Kim Pyong Ila, synowie starszej generacji rewolucyjnej. na przykład Czon Mun Sop i Kim Pyong Hae również zostają pozbawieni władzy i wpływów.
Rok 1993 i zbliżająca się śmierć Kim Ir Sena, to polityczny przełom w Korei Północnej. Kim Pyong Il wraca z Finlandii nie informując Fińskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, jego matka Kim Sung Ae ponownie staje na czele federacji Kobiet Koreańskich, a wujek Kim Dzong Dżu wraca do gry o władzę. Dziennikarze oraz analitycy sceny politycznej Półwyspu Koreańskiego twierdzili, że może to oznaczać zmierzch władzy Kim Dzong Ila. Jednakże głębsza analiza pokazuje, że było to niemożliwe. Po pierwsze Kim Dzong Il znajdował się blisko najwyższych stanowisk Korei Północnej od ponad 20 lat, więc najważniejsze funkcję pełnili jego współpracownicy. Po drugie według wielu uchodźców, to Kim Dzong Il łaskawie przychylał się do próśb ojca, pozwalając Kim Pyong Ilowi, Kim Dzong Dżu oraz Kim Sung Ae pojawiać na scenie politycznej.
8 lipca 1994 roku zmarł Kim Ir Sen. „Obca gałąź” ( czyli frakcja Pyong Ila) była na pogrzebie, ale w oficjalnych dokumentach zostali albo pominięci albo zlekceważeni. Na przykład w artykułach prasy północnokoreańskiej, Kim Dzong Dżu oraz Kim Sung Ae są wymieniani, ale tylko jako towarzysze, a nie członkowie rodziny Kim Ir Sena. Jedyny argument który mógłby zaprzeczyć tej tezie to zmiana numeru Kim Sung Ae w komitecie pogrzebowym Wielkiego wodza. Początkowo miała 104 pozycje, ale ostatecznie dostała numer 14. Za to na liście nie został wymieniony Kim Pyong Il mimo, że był obecny na ceremonii. Wydaję się, że to była kolejna łaska Kim Dzong Ila.
Jak twierdzą specjaliści od sceny północnokoreańskiej, zaraz po pogrzebie Kim Sung Ae oraz Kim Dzong Dżu powrócili na polityczną emeryturę bądż do aresztu domowego.
Obecnie matka Kim Pyong Ila mieszka szczęśliwie w Pjongjangu. To samo dotyczy młodszego brata Kim Ir Sena, który był widziany w mediach w ubiegłym roku.
W 1994 roku, Kim Pyong Il wrócił do Finlandii, którą później zamienił na Polskę, gdzie przebywa do dziś, wybitnie pełniąc funkcje docenta korpusu dyplomatycznego.
Mimo, że Kim Pyong Il mógł stać się małym generałem w oczach ojca, to nigdy nie było to możliwe w rzeczywistości. Kim Dzong Il sprawował władzę już w połowie lat siedemdziesiątych i awansował wyłącznie swoich przyjaciół. Kim Dzong Il rozumiał że w systemie północnokoreańskim, walczą między sobą frakcje rodzinne i uważał, że najniebezpieczniejszym czynnikiem dla systemu dziedziczenia są linie boczne, które rozpoczął jego młodszy brat. Kim Dzong Il więc rozbił drugą gałąź rodzinną, a Kim Pyong Il mimo, że był słaby, mógł próbować dojść do władzy to z pomocą Kim Sung Ae oraz sprzyjającego mu wujka Kim Dzong Dżu.
Wskutek tej polityki Kim Pyong Il już nie ma dzisiaj wysoko postawionych przyjaciół. Mimo to Kim Pyong Il nie może wrócić do kraju ponieważ mógłby próbować budować układ od podstaw, a rodzina wciąż o nim pamięta. Członkowie rodziny, którzy popierali go do pewnego momentu, mogą stworzyć z nim „nową gałąź” rodziny Kimów, która może stanąć na czele Korei Północnej.
A zatem kto będzie następca Kim Dzong Una? To to już inna i bardzo daleko idąca historia…