Sędziowie Sądu Najwyższego! Ślubowaliście Rzeczypospolitej! Wzywamy Was, pozostańcie na służbie!

Mamy świadomość, że stajecie przed ogromnym dylematem rozstrzygnięcia konfliktu prawnego między brakiem akceptacji dla niekonstytucyjnej ustawy, czy też przestrzegania przede wszystkim postanowień Konstytucji.
Mimo zasadnych wątpliwości co do zgodności z Konstytucją reguły przechodzenia w stan spoczynku po ukończeniu 65 roku życia wzywamy Was do składania stosownych oświadczeń woli o dalszym zajmowaniu stanowiska.

Sędziowie!
Waszą sytuację można określić jako stan wyższej konieczności, w którym jedno dobro prawem chronione należy poświęcić dla ratowania innego ważniejszego dobra prawem chronionego.
Nie obawiajcie się więc, że składając oświadczenia o dalszym zajmowaniu stanowisk, będziecie legitymizować bezprawie.
Pamiętajcie, nikt nie zwolnił Was ze złożonego ślubowania!
Składając oświadczenia woli o dalszej służbie Rzeczypospolitej być może przyczynicie się do znacznego uratowania tej najważniejszej instytucji sądowniczej, jaką jest Sąd Najwyższy.
Nasze wezwanie kierujemy również do Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego, która rezygnując z funkcji Przewodniczącej Krajowej Rady Sądownictwa pokazała, ile władzy
ma sędzia i że można przeciwstawiać się wprowadzaniu złych zmian.

A my, obywatelki i obywatele, dajmy wsparcie sędziom!
W Gdańsku i na Pomorzu rozpoczęliśmy już akcję zbierania podpisów pod sądami w dniu 5 marca.
Zachęcamy do włączenia się w nią wszystkich ludzi dobrej woli w całym kraju.
Poniżej znajduje się pełny tekst uchwały obywatelskiej.
To długi tekst, który uwzględnia wszystkie niuanse prawne.

Kopiujmy go i wysyłajmy na adres poczty elektronicznej sekretariatu
I Prezes Sądu Najwyższego:
ppsek@sn.pl
lub tradycyjnym listem, podpisanym przez siebie, przez rodzinę, sąsiadów i znajomych wysyłając go na adres:

Sz. P.
Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego
prof. Małgorzata Gersdorf
Plac Krasińskich 2/4/6
00-951 Warszawa

Obywatelki i Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej składają na ręce Pani Prezes apel do Sędziów Sądu Najwyższego, którzy ukończyli 65 rok życia, aby złożyli oświadczenia woli dalszego zajmowania stanowiska Sędziego Sądu Najwyższego.

Sąd Najwyższy ma ogromny wpływ na prawa obywatelskie poprzez rozpoznawanie protestów wyborczych oraz stwierdzanie ważności wyborów do Sejmu i Senatu, wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborów do Parlamentu Europejskiego oraz rozpoznawanie protestów przeciwko ważności referendum ogólnokrajowego i referendum konstytucyjnego oraz stwierdzania ważności referendum.
Orzeczenia wydawane przez Sąd Najwyższy bezpośrednio więc kształtują sytuację prawną obywateli naszego kraju i nie może być dla nich obojętne, kto będzie sprawował funkcję Sędziego Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy, zarówno dla sądów powszechnych i sądów wojskowych, jak i dla obywateli, jest więc szczególnym wzorcem z Sèvres w zakresie przestrzegania prawa przez organy władzy publicznej i gwarancji praw obywateli Rzeczypospolitej Polskiej.
Sąd Najwyższy jest tym wyjątkowym podmiotem, na który zwrócone są oczy wszystkich zainteresowanych przestrzeganiem prawa w Polsce, jest swoistą flagą wymiaru sprawiedliwości.

Sąd Najwyższy po latach zaborów został Polsce przywrócony 1 września 1917 roku dekretem Tymczasowej Rady Stanu, i mimo że został zatwierdzony dekretem General Gubernatora, to gwarantował obywatelom polskim rzeczywistą ochronę prawną.
Tego samego oczekujemy obecnie.

Sędziowie Sądu Najwyższego, obejmując urząd, składają ślubowanie: Ślubuję uroczyście jako sędzia Sądu Najwyższego służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży prawa i praworządności, obowiązki sędziego wypełniać sumiennie, sprawiedliwość wymierzać zgodnie z przepisami prawa i zasadami słuszności, bezstronnie, według mego sumienia, dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości.
Bycie sędzią oznacza więc służenie Rzeczypospolitej Polskiej, czyli wszystkim obywatelom naszego kraju, a nie osobom sprawującym władzę publiczną.
Bycie sędzią oznacza służbę nie tylko w czasie dobrym, obowiązki sędziowskie są tym poważniejsze, im bardziej zagrożone są prawa obywateli.

Mamy świadomość, że sędziowie stają przed ogromnym dylematem rozstrzygnięcia konfliktu prawnego między prostym przestrzeganiem prawa i poddaniu się dyktatowi ustania ich stosunku służbowego z chwilą ukończenia 65 roku życia, czy też przestrzegania przede wszystkim postanowień Konstytucji,
i mimo zasadnych wątpliwości co do zgodności z Konstytucją reguły przechodzenia w stan spoczynku po ukończeniu 65 roku życia, złożenia stosownych oświadczeń o dalszym zajmowaniu stanowiska.

Sytuację Sędziów Sądu Najwyższego można określić jako stan wyższej konieczności,
w którym jedno dobro prawem chronione należy poświęcić dla ratowania innego ważniejszego dobra prawem chronionego.
Tym najważniejszym dobrem prawem chronionym jest zapis Konstytucji: „Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym”, gdyż tylko w państwie podlegającym takim regułom mogą być w pełni chronione prawa obywateli.
Sędziowie Sądu Najwyższego nie powinni więc obawiać się, że składając oświadczenia o dalszym zajmowaniu stanowisk będą legitymizować bezprawie, gdyż takie zachowanie uzasadnione jest treścią art. 2, 8 i 178 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Sędziowie Sądu Najwyższego, składając oświadczenie o dalszym zajmowaniu stanowiska są chronieni przez zapisy Konstytucji, a także ustaw z dnia 2 stycznia 2018 roku o Sądzie Najwyższym. Uprawnienie Prezydenta przewidziane w artykule 37 par. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym nie ma bowiem charakteru prerogatywy konstytucyjnej, a więc podlega kontroli w zakresie jego stosowania. Z braku innych wzorców kontroli i oceny spełniania przez daną osobę kryteriów sędziowskich, odwołać się należy do jedynych warunków sprecyzowanych w tym przepisie: złożenie oświadczenia o woli dalszego zajmowania stanowiska i przedstawienie zaświadczenia stwierdzającego, że jest zdolny, ze względu
na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego.
W przypadku gdy Sędzia Sądu Najwyższego składający oświadczenie dopełni tych formalności, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nie ma podstaw prawnych, aby odmówić zgody na dalsze zajmowanie stanowiska Sędziego Sądu Najwyższego.
Gdyby Prezydent zamierzał nie uwzględnić danego oświadczenia, winien swoje rozstrzygnięcie przekonująco uzasadnić, aby jego prawidłowość mogła być przedmiotem weryfikacji dokonywanej przez obywateli.
Decyzje Prezydenta w tym zakresie nie są także obojętne dla jego sytuacji prawnej
w przyszłości.

Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej wyrażają głęboką nadzieję,
że Sędziowie Sądu Najwyższego wystąpią z oświadczeniami woli dalszego zajmowania stanowisk sędziowskich, a Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wszystkie te oświadczenia zaakceptuje.