Reklama.
Powieściopisarz, nowelista, scenarzysta, poeta. To pierwsze słowa wikipedii o naszym bohaterze. Dalej znajdziemy informacje o miejscu urodzenia, wykształceniu, szlaku bojowym września 1939 roku, konspiracji i pobycie w obozach koncentracyjnych. Dalej informacje o drodze literackiej i politycznej. I pewnie w świadomości wielu z nas Filipowicz pozostałby adresatem listu zawierającego pamiętne słowa : „najlepiej w życiu ma Twój kot”, gdyby nie pasjonaci tacy jak Justyna Sobolewska, którzy postanwili przypomnieć nam o jego istnieniu i wpływie na naszą literaturę.
Pasja niejedno ma imię. W przypadku Sobolewskiej zaowocowała spisaniem literackiej biografii zapomnianego pisarza. To twórczość Filipowicza, a raczej jego głos miał być dominujący w książce i tak się stało. Fragmenty listów, opowiadań czy wierszy są wszechobecne w książce. Nie znaczy to, że nie ma w niej samego życia pisarza. Jest dorastanie w Cieszynie, są studia i kolejne związki miłosne. Wszystko to jednak opisane jest z pewną nonszalancją jeśli chodzi o chronologię. Kluczem jest bowiem twórczość, która w zamyśle Autorki pozwoli nam lepiej zrozumieć samego Pisarza. Przecież utwory inspirowane są życiem, to życie daje tematy książek, wierzy czy obrazów. Pisarz, chcąc nie chcąc, przenosi na karty swych książek cząstkę swego życia, swoje otoczenie czy motywy politycznych wyborów. Znajdziemy więc też rys historyczny czasów Kornela. Filipowicz uczłowieczony został tą książką. Przełamano mit pisarza poważnego, nieco nudnego, spędzającego urlop w nie pisarskich warunkach. Filipowicz stał się nam bliższy, więc może sięgnijmy po jego opowiadania i nie traktujmy go jako partnera życiowego Szymborskiej.
Jego proza warta jest bowiem czytania.