Shuggie Bain

Lata dziewięćdziesiąte XX wieku. Glasgow. Uliczkami miasta przechadza się nastolatek, którego doświadczeniem można obdarzyć pól tuzina jego rówieśników. To w rzeczywistości starzec w ciele nastolatka, człowiek, który nie liczy już na zmianę własnego losu, który walczy tylko o przetrwanie w świecie, gdzie nikt nikomu nie daje niczego za darmo i wszystko trzeba wyrywać losowi z gardła. Kim jest Shuggie Bain, starzec o twarzy chłopca? Niegdyś najmłodsze dziecko w pozornie szczęśliwej rodzinie, dotkniętej niestety alkoholowym nałogiem matki. Chłopiec wcześnie zaczyna rozumieć, że musi być tym jedynym odpowiedzialnym w rodzinie. Porzucony przez ojca, siostrę, wreszcie brata, który chyba najdłużej starał się chronić rodzinę przed ostatecznym upadkiem, żył i dorastał w poczuciu inności. Doświadczenie wstydu, głodu i strachu było codziennością malca, a szybkie dorastanie, poczucie inności wykształciło zbyt szybko poczucie odpowiedzialności. Ta książka to mroczna, prawdziwa do bólu historia o uzależnieniu, toksycznych relacjach rodzinnych i próbie ratunku najbliższej osoby przed nieuniknionym samozatraceniem. Wreszcie to książka, której nie sposób nawet opowiedzieć komuś, kto nie miał podobnych doświadczeń, może ją tylko czytać i powstrzymywać swe serce przed łkaniem a krtań przed skowytem.

Bowiem opisuje ona prawdziwe ludzkie losy.