Ania i Choroba Stilla

Przed chorobą byłam aktywną osobą, dlatego postanowiłam coś trenować. Poszłam na trening KICKBOXINGU. Trenowałam 5 lat i nagle bum!

Pewnego dnia w poniedziałek rano obudziłam się z bólem szyi. Myślałam, że to tylko z powodu tego, że źle spałam. Ból nie ustępował, ale myślałam że to nic poważnego… Poszłam na trening. Wróciłam bardzo osłabiona. Zażyłam zwykłą polopirynę, bo myślałam ze mnie bierze przeziębienie. Zasnęłam. Rano obudziłam się z wysoką gorączką, więc poszłam do lekarza rodzinnego, który powiedział, że to pewnie grypa. Jednak przepisał mi antybiotyk. Niestety po zażywaniu antybiotyku nie polepszało się. Nie byłam w stanie wstać z łóżka, więc lekarz przyjechał do domu. Po zbadaniu, wysłał mnie do szpitala w Łańcucie, skąd później zostałam przeniesiona do Rzeszowa z sepsą i podejrzeniem choroby układowej. Gorączka o torze septycznym trwająca trzy tygodnie. Leczona byłam wieloma antybiotykami o szerokim spektrum działania, ale bez efektu. Byłam blada, osłabiona, leżąca z uogólnionymi bólami kostno-stawowymi oraz z powiększonymi węzłami chłonnymi szyi. Wynik badań laboratoryjnych wykazały bardzo wysoki wskaźnik zapalenia w organizmie, anemię, nadpłytkowość, podwyższone wartość ASPAT i ALAT oraz LDH, wysokie D-dimery. W początkowym leczeniu podtrzymano antybiotyki i obserwowano. Gorączka utrzymywała się i towarzyszyły jej wysypki plamisto-grudkowe, które nasilały się w godzinach wieczornych. W diagnostyce brano pod uwagę sepsę, a nawet choroby nowotworowe. W końcu postanowiono rozpoznanie. Choroba Stilla. Do leczenia włączono pulsy Solu-Medrolu, po których uzyskiwano dwudniowe spadki temperatury. Po podaniu ośmiu pulsów i braku stałej poprawy zdecydowano o leczeniu tocilizumabem. Uzyskano w końcu ustąpienie gorączki, spadek wskaźników stanu zapalnego i ogólną poprawę kliniczną.