Jak gwiazda filmowa przyczyniła się do powstania WiFi

Przyzwyczailiśmy się już do tego, że kobiety sięgają po zawody dawniej typowo męskie. Nikogo dziś nie dziwi kobieta za sterami samolotu czy dowodząca oddziałem wojska. A jednak rzeczownik „wynalazca” nie ma w naszym języku damskiego odpowiednika, takiego jak pilotka czy żołnierka. A przecież kobiety są kreatywne także w dziedzinie wynalazczości!

Napisałem w 2016 roku o Polce z pochodzenia, która wynalazła kevlar - tworzywo sztuczne wielokrotnie odporniejsze od stali. Felieton ten można przeczytać poniżej

albo można go ściągnąć za pomocą tego linku. Polecam uwadze zwłaszcza końcowy akapit felietonu :-)

Dzisiaj chcę wspomnieć o innej niezwykłej kobiecie, której zawdzięczamy bezprzewodowy Internet. Świat zna ją głównie jako aktorkę, m.in. z tego, że w „Ekstazie”, filmie nakręconym w 1933 roku przez czeskiego reżysera Gustava Machatego, wystąpiła nago. Film wywołał wielki skandal: w 1936 roku (rok po amerykańskiej premierze) Legion Przyzwoitości wpisał film na swoją "czarną listę", Adolf Hitler zakazał jego wyświetlania w Niemczech, chociaż bardzo chciał poznać osobiście aktorkę (i poznał). Co ciekawe: do dzisiaj trudno ten film zobaczyć, chociaż w międzyczasie nie takie rzeczy wpuszczono na ekrany!

W 1937 roku aktorka zniechęcona faszystowskimi zmianami zachodzącymi w rodzinnej Austrii zmieniła nazwisko na Hedy Lamarr (pierwotnie nazywała się Hedwig Kiesler) i wyemigrowała do USA. Tam zrobiła prawdziwą karierę: grała w ciągu 6 lat w aż 17 filmach i reklamowano ją jako najpiękniejszą kobietę Hollywood.

A jednak jako wynalazca (wynalazczyni?) osiągnęła jeszcze więcej. W przerwie między kręceniem kolejnych filmów, Hedy poświęcała się swojemu hobby – wymyślaniu różnych nowych urządzeń technicznych. Próbując pomóc aliantom w czasie II wojny światowej, postanowiła opracować system sterowania torpedą przy użyciu fal radiowych. Udało jej się stworzyć technologię rozpraszania widma sygnału z przeskokiem częstotliwości nazwaną FHSS (frequency-hopping spread spectrum), na którą otrzymała patent USA nr 2292387.

Jednak w czasie II wojny światowej ten jej wynalazek był zbyt skomplikowany i wojsko go nie wykorzystało. Po raz pierwszy został zastosowany w czasie kryzysu kubańskiego, ale tam również nie został on w pełni wykorzystany wojskowo.

Ale gdy zaczął być potrzebny bezprzewodowy Internet - to właśnie ten jej pomysł dał podwaliny do stworzenia tego, co dziś doskonale znamy jako WiFi. Popatrzmy więc z podziwem, jak wyglądała ta wynalazczyni:

Panowie, patrzymy wyżej! Tym razem głowa jest ważna, a nie cała reszta! Mądra głowa!