BLACKFISH - zabójcza orka czy zabójcza głupota?

Tilikum przez pierwszy rok był przetrzymywany w niewielkim basenie, w którym mógł jedynie kręcić się w kółko i słyszeć odgłos non stop pracującego filtra. Następnie przewieziony został do Kanady a stamtąd sprzedany za milion dolarów parkom rozrywki Seaworld. Cena była podyktowana tym, że Tilikum miał służyć jako samiec rozpłodowy (prawdopodobnie dziś 90% orek przetrzymywanych w niewoli ma jego geny). W latach 80. zanim jeszcze wybudowano odpowiednie baseny, orki były przetrzymywane w zbiornikach otoczonych siecią, zaś na noc, w obawie przed próbami uwolnienia, zamykane w niewielkich metalowych boksach, gdzie ledwo mogły się poruszać i pozbawione były wszelkich bodźców. Tresowano je przez stosowanie zbiorowych kar, np. głodzenie. Z czasem sposób przetrzymywania i treningi uległy zmianie, jednak zapewnienie odpowiednich warunków dla nawet ok. 10 metrowych orek jest w niewoli po prostu niemożliwe. W środowisku naturalnym przemierzają one tysiące kilometrów (ponad 150 km dziennie). Żyją w emocjonalnie ze sobą związanych grupach, które składają się z matek i młodych oraz samców, które zazwyczaj trzymają się w znacznej odległości od stada. W parku rozrywki jest to niemożliwe. Przestrzeń do poruszania się jest naprawdę niewielka, orki przeciwnej płci są trzymane razem, co może prowadzić do wzajemnych ataków. Tilkum był chroniony przed samicami poprzez zamykanie osobno w mniejszym basenie. Zwierzęta pozbawione są naturalnych bodźców, nie realizują instynktu łowczego, mają czasem objawy klaustrofobii a nawet psychozy.

Co ciekawe, to nie los zwierząt przyciągał od czasu do czasu uwagę mediów, a wypadki, w których trenerzy mieli uszkadzane kończyny, bądź byli rozrywani przez orki na strzępy. Jednym z nich był wypadek z udziałem Dawn Brancheau, który zainteresował reżyserkę i producentkę filmu Gabrielę Cowperthwaite. Początkowo chciała ona jedynie przyjrzeć się bliżej historii Dawn i temu dlaczego po latach jej pracy z orkami doszło do tragicznego wydarzenia (Tilkum przy wyskakiwaniu z wody chwycił Dawn zębami i wciągnął ją pod wodę, co doprowadziło do jej śmierci po tym jak została oskalpowana, zatopiona, a jej ręka zjedzona). Choć takich wypadków nie zdarzyło się wiele, zawsze obwiniano za nie trenerów, nie podejmując refleksji nad skandalicznymi warunkami, w których przetrzymywane były zwierzęta. Nie mówiąc już o braku przepływu informacji między poszczególnymi parkami, w których miały one miejsce. Prowadzone dla personelu szkolenia poświęcone były bowiem przede wszystkim takim zagadnieniom, jak: odpowiedzi na niewygodne pytania stawiane przez media i tworzeniu atmosfery dobrej zabawy gdyby zwierzęta nie chciały wykonywać poleceń. Nawet jeśli bardzo dokładnie omawiano zasady bezpieczeństwa, to nie pojawiały się w nich informacje o wypadkach w pozostałych placówkach.