Nędznie, panie i panowie posłowie

Polska ma wiele problemów gospodarczych i finansowych. Są wymagające zmian finanse publiczne, jest niezbilansowany system emerytalny, jest bezrobocie (zwłaszcza poza dużymi miastami), są kredyty frankowe, jest źle działająca służba zdrowia i kiepska edukacja, są niepotrzebne bariery dla przedsiębiorczości. Ale jest też Sejm.

Kiedy zbliża się termin wyborów, w posłów wstępuje szał. Działa to jak odruch psa Pawłowa (dla przypomnienia - rosyjski noblista sprzed wieku tak wytresował psa, że kiedy tylko zapalał światełko, psu zaczynała cieknąć ślinka i miał apetyt na jedzenie). Padają wszelkie bariery - i zdrowego rozsądku, i odpowiedzialności, i przyzwoitości. Zaczyna się tylko intensywne poszukiwanie pomysłów na to, jak zaistnieć, jak dostać się przed wymarzone kamery i jak zdobyć dla siebie dodatkowe głowy wyborcze. Wszystko jedno jakim kosztem, wszystko jedno, czy w ogóle będzie to działanie realne, czy nie.

Mieliśmy właśnie przykład w sprawie kredytów frankowych. Wiadomo, że problem trzeba jakoś rozwiązać. Były pomysły lepsze i gorsze - od propozycji unieważnienia umów dzięki wykazaniu ich nieprawidłowości, poprzez zmuszenie banków do zawarcia ugody (jak na Węgrzech), aż do przymusowego, rozsądnego podziału kosztów miedzy kredytobiorców i kredytodawców, w uznaniu współodpowiedzialności obu stron. Do Sejmu trafiła w końcu ostawa oparta na tym ostatnim pomyśle - i została z miejsca zmasakrowana przez żądnych kamer i głosów posłów. Wyszedł potworek: z jednej strony umów nikt nie unieważnił, a z drugiej 90% kosztów przerzucono na banki (właściwie ich klientów, zwłaszcza naiwniaków, którzy nie wzięli kredytu we frankach i nie mogą liczyć na zainteresowanie posłów). Nie jestem prawnikiem, ale na zdrowy rozum, jeśli teraz banki zwrócą się do międzynarodowego arbitrażu, może on nakazać zwrócić im utracone zyski (20 mld złotych) z polskiego budżetu - skoro umowy były właściwe, a Sejm zmienił je i całość kosztów sztucznie przerzucił na nie.

Nędznie, panie i panowie posłowie. Nie zdołaliście mi zaimponować, nie zdołaliście wymyśleć nic nowego. Zdobyliście może (netto, po odliczeniu głosów części obrażonych nie-frankowiczów) ze 200-300 tysięcy głosów, w dodatku do podziału z innymi posłami. A przecież, przy odrobinie pomysłowości, można osiągnąć znacznie więcej. Ustawa o umorzeniu przez banki wszystkich kredytów mogłaby dać ze 2-3 miliony głosów. Ustawa o podwyższeniu o połowę płac dałaby z 5 milionów (bo oczywiście nie można by liczyć na te 2-3 miliony, którym zagroziłaby natychmiastowa utrata pracy). Ustawa o wydłużeniu płatnych urlopów do 18-24 tygodni dałaby może i 6-7 milionów. Ustawa o zniesieniu matematyki w szkole i likwidacji ocen niedostatecznych dałaby kolejne miliony (samych troskliwych rodziców - a w dodatku jaka byłaby to inwestycja w przyszłych wyborców!).

Słowem, jestem wami głęboko rozczarowany. Nie po to was wybieram, żebyście byli leniwi i nie potrafili wymyśleć nic twórczego, międląc w kółko te same pomysły.