Reklama.
Reklama.
Reklama.
Służba zdrowia w Norwegii. Czy lepiej już być nie może?
Norwegia dla wielu Polaków stała się miejscem, w którym zdobyli względną stabilizację i dużą niezależność finansową. Z jednej strony rozłąka z rodziną, z drugiej większe dochody i często – być może – codzienna praca z Norwegami.
![[url=http://tinyurl.com/lovv36z]Norweska[/url] służba zdrowia jest częściowo płatna.](https://m.natemat.pl/4b31aafbeddf6220fbf02c718ccaee36,1680,0,0,0.webp)
Reklama.
Przy tej okazji warto dowiedzieć się, jak wygląda służba zdrowia w tym skandynawskim kraju (dowiedz się, jaki był 2014 rok dla polskiej służby zdrowia: https://portal.abczdrowie.pl/polska-sluzba-zdrowia-w-roku-2014). Polak miałby zapewne dużo negatywnego do opowiedzenia Norwegowi odnośnie warunków i standardów leczenia w Polsce, co może powiedzieć Norweg Polakowi?
Nie ma co narzekać
Norweg nie ma powodów do narzekania. Chcąc korzystać z państwowej służby zdrowia musi dokonać rejestracji w tzw. Krajowym Rejestrze Ludności. Gdy to zrobi otrzymuje pismo z norweskiego odpowiednika Zakład Ubezpieczeń Społecznych z informacją o lekarzach rodzinnych w jego miejscu zamieszkania. Przyjęło się, że Norwegowie po prostu wybierają tego lekarza, który jest najbliżej ich miejsca zamieszkania. Nie jest to w pełni darmowa służba zdrowia – w czasie wizyty należy uiścić opłatę. Większość gabinetów jest czynna od 8.00 do 15.00 tylko w dni robocze. Brzmi niezbyt ciekawie? Nie do końca, bo w innych porach lub nagłych przypadkach można dzwonić do tzw. Centrum ds. Nagłych Wypadków. To, że gabinety są zamykane o 15.00 nie oznacza też, że nie można pojawić się tam później. Na dyżurze pozostaje lekarz, który również jest gotów przyjąć pacjenta.
Problemy psychiczne, depresje, załamania nerwowe pojawiają się dość często wśród Norwegów, zwłaszcza młodych osób (więcej informacji o załamaniu nerwowym znajdziesz na stronie: https://portal.abczdrowie.pl/zalamanie-nerwowe). Lekarz rodzinny, poza pomocą w chorobach somatycznych, ma również obowiązek pomóc w chorobach psychicznych. Ciekawostką jest fakt, że jeśli Norweg ma zalecenie od lekarza rodzinnego na obserwację do szpitala, to pacjent ma sam prawo wybrać szpital, który mu odpowiada.
Częściowo płatna
Z reguły wszystkie osoby zamieszkałe na stałe w Norwegii są członkami norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Jeżeli pracujesz legalnie na terenie Norwegii, z reguły od pierwszego dnia pracy automatycznie zostajesz członkiem norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych.
Jako pracownik masz obowiązek płacenia składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 7,8 procent wynagrodzenia brutto. Składki zostają potrącane wraz z podatkiem. Jako członek systemu ubezpieczeń społecznych płacisz jedynie pewną część kosztów leczenia w publicznych ośrodkach zdrowia, zwaną wkładem własnym (egenandel). Jeśli zapłacony wkład własny przekroczył pewną sumę, możesz uzyskać kartę bezpłatnego leczenia (frikort). Wtedy nie musisz płacić wkładu własnego przez pozostałą część roku. Istnieją dwa typy kart bezpłatnego leczenia. Kwoty obowiązujące dla karty bezpłatnego leczenia ustalane są co roku przez parlament norweski (Stortinget). W przypadku leczenia ambulatoryjnego oraz badań musisz zapłacić wkład własny.
Reklama.