Restauracje w stolicy prowadzone przez Włochów. Jeśli do którejś zawitacie, zostaniecie wiernymi klientami

Bella Napoli to tak naprawdę sieciówka. Ale gwarantuję, że gdyby nikt was o tym nie poinformował, sami też byście się nie domyślili. Założyciel restauracji, Enzo Rossi zanim został biznesmenem wiele lat przepracował w pizzeriach w małych miasteczkach na południu Italii. W końcu w jednej z nich otworzył własną restaurację, która dzięki jego wnikliwym obserwacjom odniosła natychmiastowy sukces, a Enzo zaczął planować dalszą kulinarną ekspansję.

W menu jest kilka znanych i lubianych klasyków, ale nie brakuje wyszukanych dań jak domowy makaron taglioni barwiony atramentem kałamarnicy z ośmiorniczkami, pomidorkami cherry i genueńskim pesto (29 zł) czy polędwiczka z tuńczyka pieczona w sezamie, a podana na kremie z awokado (59 zł). W dopracowanej kuchni San Lorenzo po prostu nie da się nie zakochać, natomiast trochę nieswojo mogą się tu czuć osoby lubiące mniejsze restauracje, bowiem sala główna i antresola łącznie mieszczą około stu osób. San Lorenzo często wprowadza też menu sezonowe, obecnie na Jana Pawła można zjeść potrawy z czarną truflą.

Spacca Napoli to zdaniem wielu Włochów najlepsza pizzeria w mieście. Być może to powoduje, że mimo że w menu nie brakuje innych dań, ciężko się na nie zdecydować, kiedy patrzy się na gości z niemym zachwytem pałaszujących swoje pizze. To jedna z nielicznych stołecznych knajp o nowoczesnym wystroju, więc jeśli macie już serdecznie dosyć sztafażu knajpy na Zatybrzu urządzonej w latach 50. wpadajcie na Świętokrzyską. Kultowe pizze to powszechnie znane Margherity (23 zł) i Capricciose (26), jak i wynalazki takie jak Tarturo - z sosem truflowym, szynką parmeńską, płatkami sera Gran Padano i mozzarellę fiordilatte. Spacca Napoli serwuje także zapiekanki i treściwe sałaty, które wypełniają brzuchy na dłużej niż kilkadziesiąt minut, choćby sałatka Orzo (kasza perłowa, bakłażany, cukinia, marchew, świeża mięta).

Gdybyście sięgnęli po podręcznik wybierania restauracji w obcym miejscu z pewnością byłoby tam napisane, żeby unikać głównych arterii, starego miasta, ponieważ ceny są tam najwyższe, a że część klientów za dwa dni będzie na drugim końcu świata, więc nie warto dbać o jakość. Tyle, że w Warszawie nie ma ani za dużo starego miasta, ani turystów, więc lokal przy Nowym Świecie nie traci charakteru dla localsów. Posiłek w Carpaccio warto zacząć np. od muli na świeżych pomidorach z grzankami (45 zł), żeby kontynuować wieczór w towarzystwie makaronu z chilli, siekaną polędwiczką i suszonymi pomidorami.

Miłośnicy Italii i nietypowych inicjatyw kulinarnych z pewnością kojarzą Kuchnię Dantego. To projekt, w ramach którego dwóch Włochów gotuje dla zgromadzonej publiczności w prywatnych mieszkaniach i wynajętych przestrzeniach specjały rodzimej kuchni, deklamując przy okazji pieśni z „Boskiej komedii”. Najpierw po włosku, potem po polsku. Po latach tułaczki panowie (którzy poznali się w zamierzchłych czasach na Erasmusie w Polsce i legitymują się tytułami doktorskimi) postanowili wreszcie znaleźć stałe lokum. Tak powstała Culiinaria Italiana, niezobowiązujące bistro na Hożej. Swoje podwoje po wakacyjnym remoncie otwierają ponownie w przyszłym tygodniu. Menu jest skromne, ale przystępne cenowo. A kto próbował choć raz jak gotują Leonardo i Alfredo ma gwarancję, że bistro na Hożej także przypadnie mu do gustu.

Na koniec coś na deser. Kto choć raz w życiu spróbował sławnych sycylijskich ciastek, cannoli, czyli rurek z ciasta nadziewanych kremem z serka ricotta i posypanych pistacjami będzie szukał tego smaku już zawsze. W stolicy można dostać je między innymi w cukierni La Bomboniera, którą warszawiacy pokochali tak bardzo, że doczekała się dwóch lokali. Atmosfera jest niezobowiązująca, a słodkości raczej na wynos (choć oczywiście da się usiąść i napić pysznej kawy. W ofercie znajdziemy między innymi wspomniane już cannoli (11 zł, ale nie słyszałam, żeby ktoś po konsumpcji żałował wydanych pieniędzy), ciastko Banoffe (7 zł), czyli rodzaj babeczki z bananem, toffi i ręcznie ubijaną bitą śmietaną, czy wilgotne ciasto z mąki migdałowej i wiele wiele innych. Jeśli pójdziecie do lokalu ukrytego w podwórku przy Alei Solidarności możecie poprosić włoską, przemiłą obsługę o pomoc w wyborze.