Policjanci źle szkoleni? Rozmawiamy z mundurowymi: Najlepszy instruktor nie zrobi chojraka z kogoś, kto się nie nadaje

Policjant i policjantka z Bytowa przez kilka minut rozpaczliwie starają się obezwładnić mężczyznę zatrzymanego wcześniej do kontroli drogowej. Ten jest agresywny i nie poddaje się poleceniom mundurowych. Filmik robi furorę w internecie – kiedy pisaliśmy o nim w niedzielne popołudnie miał nieco ponad 90 tys. odsłon, kilkanaście godzin później obejrzało go ponad ponad pół miliona osób.

Krótsze szkolenia
Każdy kolejny internauta zapewne zadaje sobie pytanie, czy tak pracują wszyscy stróże prawa w Polsce? Ich obawy są o tyle uzasadnione, że przez ostatnie lata dramatycznemu skróceniu uległ kurs przygotowujący do pracy. Dla Ministerstwa Spraw Wewnętrznych utrzymywanie policjantów i wypłacanie im pensji za czas nauki to bezproduktywny wydatek. Dlatego od kilku lat obserwujemy tendencję do skracania szkoleń. Najpierw trwały one rok, później dziewięć miesięcy, pół roku, a przed Euro 2012 skrócono je o kolejne dwa tygodnie.

Teraz szkolenie trwa 5,5 miesiąca i jest podzielone na bloki tematyczne. Nauka w szkole policyjnej przypomina nieco studia – są wykłady i ćwiczenia. I tak jak na studiach wiele zależy od wykładowcy. – Ja trafiałem na wymagających wykładowców, ale bywały przedmioty, na których nie trzeba było się uczyć – mówi Maciej, młody policjant po szkole podoficerskiej w Szczytnie.

"Niektórzy podchodzili do egzaminu nawet 10 razy"
Jednym z najbardziej przydatnych pod kątem przyszłej pracy zajęć jest nauka technik interwencji. – To bardzo złożone szkolenie, dużo na nim wymagano. Ale wiadomo, że przez pół roku nawet najlepszy instruktor nie zrobi chojraka z kogoś, kto się po prostu do policji nie nadaje. Ale egzaminy u moich wykładowców były bardzo ostre, sporo osób musiało kilkakrotnie do nich podchodzić, nawet 10 razy. Nie ma żadnego przepychania na siłę, a jeśli ktoś zakwestionuje sens nauki jakiejś konkretnej metody, to już w ogóle ma przechlapane – opowiada Maciej.

Zbyt łatwo się dostać
– Myślę, że błąd leży w rekrutacji, bo konieczność przeniesienia 30-kilogramowego manekina i rzut piłką lekarską to iluzja sprawności. Gdyby trzeba było zrobić kilka podciągnięć na drążku, zaraz okazałoby się, kto jest sprawny fizycznie – postuluje nasz rozmówca.

Zgodnie z założeniami kobiety mają stanowić 50 proc. rekrutowanych funkcjonariuszy. I rzeczywiście na ulicach widać coraz więcej mieszanych, a nawet wyłącznie kobiecych patroli. – Kiedyś brali pod uwagę wiek, wzrost czy płeć policjantek i policjantów przy przydzielaniu zadań. Teraz tego nie ma – mówi Marta, policjantka z kilkuletnim stażem. – Niestety dzisiaj przyjmuje się na służbę osoby… po prostu głupie. Bo co powiedzieć o dziewczynach, które na zajęcia przychodzą w tipsach? – oburza się.

Nie ma kiedy trenować
Marta, inaczej niż Maciej, problemów upatruje nie w szkoleniu, ale już po nim.
– Zgadzam się, że szkółka powinna trwać dłużej. Ale jednak zdajemy te egzaminy, więc to dowód, że poznajemy podstawowe techniki. Problem pojawia się później – nie ma jak doskonalić tych umiejętności i one zanikają. Bo przecież nie każdego dnia trzeba powalać kogoś na ziemię – zauważa.

Trzeba myśleć
Daleka jest jednak od ostrego krytykowania policjantów z Bytowa.
– Rzeczywiście, mogli się zachować lepiej. Ale kiedyś, gdy wracałam z koleżanką z pracy jechał przed nami samochód i kiedy się zatrzymał, widać było, że kierowca jest pijany. Podeszłyśmy, przedstawiłyśmy się, ale on zaczął być agresywny. Nie czekałyśmy, tylko zadzwoniłyśmy po patrol. Przyjechało dwóch policjantów, ale nie mogli sobie z nim poradzić, bo był chyba pod wpływem narkotyków. Nawet kiedy przyjechał jeszcze jeden patrol, to mieli problem. Taki człowiek nie czuje bólu, więc nie działał na niego nawet paralizator – relacjonuje.