"Co druga strona w książce Katarzyny Pakosińskiej zawiera splagiatowane fragmenty". Podróżnik na wojnie z wydawnictwem

Z ich strony to była wtedy manipulacja liczbami. Przedstawili, że na 350 stronach znaleźli zapożyczenia z naszego serwisu, podczas gdy w książce jest 244 strony tekstu. Ile jest w sumie tych "zapożyczeń"? Tak naprawdę możemy je znaleźć na co drugiej stronie. Wiele osób mówi, że kiedy czytało książkę, wyczuwało moment zmiany tempa, miało wrażenie zmiany narracji. Podkreślam też, że to, co udokumentowaliśmy, to nie wszystko. Nie mieliśmy dostępu do wszystkich źródeł, z których autorka mogła skorzystać.

Bo przez dwa miesiące nie było ze strony Pascala żadnej reakcji. Dopiero po tym, jak wyłowiliśmy z całej książki kolejne przykłady i opublikowaniu listu otwartego, który wywołał szum medialny, odezwało się do nas i przedstawiło kolejną propozycję porozumienia. Wczoraj odesłaliśmy nasze poprawki i czekamy na odpowiedź. Wciąż nie wiemy więc, czy tym razem sprawa zostanie potraktowana poważnie.

No to od początku. Najpierw, kiedy przejrzeliśmy książkę po raz pierwszy i stworzyliśmy recenzję opisującą zarówno naruszenia, jak i jej zalety, wysłaliśmy do wydawnictwa pismo z żądaniami odszkodowania i wycofania książki na określonych warunkach. Nie zareagowało, a dopiero kiedy sprawa pojawiła się w mediach, dostaliśmy prośbę o kontakt od redaktor naczelnej. Zaczęliśmy rozmowy, potem padła propozycja porozumienia, do której zaproponowaliśmy uwagi. Była nieprecyzyjna, bo nakładała na nas zobowiązanie milczenia - nie moglibyśmy zgłaszać zarzutów związanych z innymi naruszeniami. Znów nastąpiła cisza, która trwała przez ponad miesiąc. To wtedy uznaliśmy, że wydawnictwo chce zamieść sprawę pod dywan. Co więcej, mam niepotwierdzone informacje, że wydało cały nakład na rynek, by się go pozbyć. Nie wiem, pewnie myślało, że w ten sposób nie będzie musiało go wycofywać.

O szczegółach nie mogę powiedzieć, ale dotyczy ono wyłącznie naszych roszczeń - wypłaty odszkodowania i wydania oświadczenia, w którym zawarte będą przeprosiny. Oczywiście chcemy też usunięcia z książki naszych fragmentów.

Taka była nasza decyzja. Uważamy, że pewne rzeczy można załatwić bez udziału sądu. Liczyliśmy oczywiście na poważne podejście do sprawy wydawnictwa i przyznanie oczywistych faktów. Zresztą, nawet w sądzie pierwsze pytanie jest takie, czy strony próbowały się porozumieć.

Po pierwszym naszym piśmie wysłaliśmy do niej informację, że wykryliśmy nasze fragmenty. Odpowiedziała, że właśnie się o tym dowiedziała, jest z wydawnictwem w kontakcie i że razem będą się starali jak najszybciej to rozwiązać. To jednak nie nastąpiło. Później jeszcze wysłaliśmy do niej osobną propozycję porozumienia między nami i autorką w sprawie naruszenia autorskich praw osobistych, a na to nie otrzymaliśmy już żadnej odpowiedzi. W międzyczasie jeszcze zdarzyła się dziwna sytuacja, bo pani Pakosińska zaoferowała nam spotkanie z nią i jej partnerem życiowym, Gruzinem, za to bez udziału przedstawiciela Wydawnictwa. Uznaliśmy to za niepoważne, szczególnie po wcześniejszym milczeniu w sprawie. Ogólnie uważamy, że zarówno Wydawnictwo, jak i pani Pakosińska, podeszli do tematu plagiatów w książce niepoważnie i nieprofesjonalnie. W takim przypadku sprzedaż książki powinna być dawno wstrzymana.