Tomasz Ławnicki

To, że będę dziennikarzem, wiedziałem będąc jeszcze nastolatkiem. To był przełom lat 80. i 90. – czas historycznych przemian, które działy się na naszych oczach. A jednocześnie czas, gdy wielu ludzi nie potrafiło się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Świat błyskawicznie popędził do przodu, a znaczna część społeczeństwa pozostała w tyle, pogubiła się lub nawet nie miała szans na to, by choć minimalnie zyskać na tej transformacji. Zabrzmi to pewnie patetycznie, ale tak właśnie rozumiałem rolę dziennikarza: jako służbę na rzecz społeczeństwa, na rzecz osób zagubionych, zapomnianych, niedostrzeganych. Szybko zdałem sobie sprawę, jaką moc mają media. Że nagłaśnianie problemu bardzo często prowadzi do jego rozwiązania. Moja przygoda z dziennikarstwem zaczęła się bardzo szybko, bo już w wieku 16 lat. Wszystko tak na serio zaczęło się w studenckim Radiu Akadera w Białymstoku. Potem było m.in. Radio Eska Nord w Gdyni, "Kurier Podlaski" w Białymstoku, sieć Super FM w Warszawie wchłonięta później przez Radio Eska, dalej ekonomiczne Radio PiN i w końcu Program III Polskiego Radia. Gdy w Trójce zaczęły się rządy "dobrej zmiany", na pewien czas skończyła się moja przygoda z radiem. W 2016 r. zostałem dziennikarzem naTemat. Szybko okazało się, że w publikowanych tu tekstach mogę poruszać tematy społecznie ważne, ukazujące niesprawiedliwości uderzających w osoby słabsze, dotyczące także polityki, bo bez niej w naszej codzienności ani rusz. Od 2020 r. przygotowuję podcasty z serii "Morderstwo (nie)doskonałe", które ukazują się m.in. na YouTube czy Spotify. Materiały te dotyczą zbrodni sprzed lat – czasem wyjaśnionych i osądzonych, a czasem od dawna nierozwikłanych. Niejednokrotnie mówię w nich o patologiach wymiaru sprawiedliwości. Jednocześnie jestem wydawcą, czyli odpowiadam za to, co ukazuje się na stronie naTemat.pl. Współpracuję także z Radiem Nowy Świat.