Wietnam. Jak się dogadać, gdzie jeść i się upić, czyli praktyczne wskazówki od polskich podróżników

Tak jak w całej Azji Południowo-Wschodniej podstawowym środkiem transportu w Wietnamie są autobusy, często nocne, tzw. Sleepery. Do wyboru z reguły mamy różne standardy, ale warto pamiętać, że czasem nazwa „VIP” jest używana trochę na wyrost. No ale w końcu do Wietnamu nikt nie jeździ, żeby podróżować komfortowo niczym we francuskim TGV.

Na początku kupowaliśmy bilety w łatwych do znalezienia agencjach turystycznych, więc oczywiście lądowaliśmy z innymi zachodnimi turystami w autobusach… turystycznych. Szybko jednak przestawiliśmy się na tańsze i dużo ciekawsze autobusy lokalne, które może są trochę trudniejsze do złapania, ale to w nich nawiązywaliśmy najciekawsze kontakty z Wietnamczykami, które z uśmiechem wspominamy do dziś.

Wielu turystów wypożycza też skutery, co nie jest złym rozwiązaniem, jeśli ktoś umie i nie boi się odnaleźć się w szalonym azjatyckim ruchu ulicznym. Spotkany Wietnamczyk zapewnił nas, że na ulicach obowiązuje jedna zasada – prawo większego (czyli większy ma zawsze pierwszeństwo).

Trzeba też pamiętać o obowiązkowym kasku. Na trasie Południe-Północ polecany jest też pociąg. Choć są trochę wolniejsze niż autobusy (i nieznacznie droższe), to jest to jedna z niewielu opcji na podróż pociągiem w Azji Południowo-Wschodniej.

Zdecydowanie tak. Na początku bardzo obawialiśmy się jedzenia „z ulicy”, więc wybieraliśmy tylko restauracje z prawdziwego zdarzenia. Niemniej dopiero gdy przestawiliśmy się na street food (który jest swoją drogą tańszy), zaczęliśmy poznawać prawdziwy Wietnam.

Udało nam się spróbować prawdziwych rarytasów i poznać ciekawych ludzi. Nigdy po wietnamskim street foodzie się nie rozchorowaliśmy. Ale jeśli już mowa o wrażliwych żołądkach, to większym problemem są… Wietnamczycy wymiotujący w autobusach. Niestety w każdym autobusie trafia się przynajmniej jeden Wietnamczyk, który najwyraźniej zapomniał… zażyć „aviomarin”. Gdy siedzimy od niego z daleka, to możemy mu tylko współczuć, gdy siedzi obok nas, współczuć możemy dodatkowo także sobie…

Zdecydowanie scena alkoholowa w Wietnamie jest bardzo ciekawa. A najciekawsze na tej scenie dla nas okazało się piwo. Do wyboru wyborne lagery i pilsnery „Sajgon”, „Tiger”, „Hanoi”. A każda butelka za równowartość dwóch-trzech złotych (i to w restauracjach!) sprawiała, że wyborne stawały się jeszcze bardziej wyborne. Dla nas hitem było tzw. świeże piwo z kija pite na maleńkich taboretach na każdym rogu w Ho Chi Minh za równowartość… kilkudziesięciu groszy.

Będą mieli problem, taki sam z resztą jak mięsożercy - z wyborem! Kuchnia wietnamska obfituje w ciekawe wegetariańskie smaki, większość klasycznych wietnamskich dań ma swoje wegetariańskie wersje, a dostępne wszędzie świeże (czyli niesmażone) warzywne sajgonki to świetny wegetariański, a nawet wegański przysmak.

Wietnam znany jest także jako raj dla wielbicieli owoców. Poza tymi spotykanymi w polskich supermarketach można spróbować wielu nieznanych smaków. Najlepiej na targu wskazać palcem na te nieznane owoce, poprosić panią żeby nam pokazała, jak to się je i kupować (oczywiście za grosze). My tak poznaliśmy takie owoce jak mangotiny, rambutany, czy duriany. Polecamy szczególnie te pierwsze.

W turystycznych miejscach dobrze znać parę słów… po rosyjsku. Szczególnie na wybrzeżu wiele miejscowości przeżywa zalew turystów z Rosji, do czego wietnamscy restauratorzy i sklepikarze szybko się przystosowali – banery reklamowe i karty dań pisane cyrylicą są w takich miejscach powszechne, a zewsząd słychać swojskie „zachaditie pażałsta”.

A tak na poważnie to wcale nie jest tak źle ze znajomością angielskiego, zwłaszcza wśród młodych Wietnamczyków. A jak się nie da, to zawsze pozostaje język ciała i mimika twarzy. W sklepach i na targowiskach udało nam się z sukcesem zakończyć wiele transakcji, używając jedynie rąk i podsuwanego przez sprzedawcę kalkulatora z propozycją ceny.

Natomiast znajomość kilku podstawowych słów w lokalnym języku, zawsze się przydaje. Czasem wystarczy przywitać się, podziękować albo pochwalić potrawę po wietnamsku, żeby całkowicie zmienić nastawienie zdystansowanych początkowo Wietnamczyków.

Planować czy nie planować? Z tym pytaniem mierzymy się od początku naszej podróży. Z jednej strony chcemy, żeby było spontanicznie i bez ograniczeń, z drugiej strony bez dobrego researchu nie da się podróżować tanio i bez niepotrzebnego tracenia czasu. Tym bardziej w tak dużym i różnorodnym kraju jakim jest Wietnam.

Dlatego przed odwiedzeniem danego kraju ustalamy mniej więcej, jakie miejsca chcemy zobaczyć. A potem życie i tak toczy się swoim torem – spotykamy ciekawych ludzi, którzy zachęcają nas do odwiedzenia miejsc, o których wcześniej nie wiedzieliśmy albo czujemy się gdzieś na tyle dobrze, że zostajemy znacznie dłużej niż przewidywaliśmy. Czyli dobrze jest mieć plan, ale zdecydowanie nie ma co trzymać się go kurczowo.

W naszym przypadku świetnie sprawdza się couchsurfing. I to nie jako sposób na darmowe noclegi, bo w Wietnamie z tanimi noclegami na bardzo przyzwoitym poziomie nie ma żadnego problemu, ale właśnie jako klucz do głębszego poznania danego kraju.

Wystarczy umówić się na kawę, piwo albo obiad, żeby dowiedzieć się rzeczy, o których na pewno nie piszą w przewodnikach. Podobnie w Wietnamie. Nigdy nie dowiedzielibyśmy się np. gdzie w mieście Dalat zjeść najlepszą zupę pho, kupić najsłodsze truskawki, obejrzeć najciekawszą panoramę miasta, gdyby nie spotkani dzięki couchsurfingowi przyjaciele.

Poza tym, takie spotkania są naprawdę przyjemne, Wietnamczycy potrzebują co prawda kilku chwil (albo piw), żeby się bardziej otworzyć, ale gdy już to uczynią, można usłyszeć wiele ciekawych historii, poznać ich problemy i marzenia.

Dużo zależy od tego, którą część Wietnamu chcemy odwiedzić. Biorąc pod uwagę rozległość kraju tego samego dnia na południu może być trzydzieści kilka stopni, a wyżej położonych rejonach północnego Wietnamu może nawet padać śnieg.

Niektórzy twierdzą, że najlepszy okres na wakacje w Wietnamie to miesiące od listopada do marca, ze względu na największe szanse słonecznej pogody. Reguły nie ma – my będąc w styczniu przez wiele dni mokliśmy, marząc o bezchmurnym niebie. Nawet zła pogoda nie jest w stanie zepsuć pobytu w Wietnamie – przy dobrym nastawieniu można się nim cieszyć także w trakcie deszczu.

Piotr Mikulski i Paweł Młyński, podróżują razem i prowadzą "coś na kształt bloga z podróży": O tym jak uciec Rosjanom w Wietnamie, a agencjom (także towarzyskim) w Laosie, o tym jak zwiedzać Angkor Wat w Kambodży, jak zgubić i odnaleźć plecak w Tajlandii, o szukaniu perełek w Myanmarze, o tym kiedy nie jechać do Kaszmiru, o jedzeniu, o jedzeniu i o jedzeniu oraz o dojrzewaniu w podróży po Azji i mamy nadzieję, że jeszcze dalej