Musical za 1,5 mln „lekko pod kreską”. Janusz Józefowicz gra dalej

Koszt przygotowania musicalu Polita wyniósł kilka milionów, ale równie droga okazała się „jego eksploatacja”, jak to nazwał Janusz Józefowicz. Aby osiągnąć szybki zwrot z inwestycji reżyser wynajmował halę Torwaru, z wielotysięczną widownią. Po roku od premiery i 150 spektaklach, gdy widzowie nie zapełniali już wszystkich miejsc, rachunki stały się zbyt wysokie.

– Nie wytrzymaliśmy tego finansowo, zostawiliśmy na Torwarze dużo pieniędzy, ponad 1,5 mln zł, sami będąc troszkę pod kreską. Spektakl był bardzo drogi w przygotowaniu i okazuje się, że również bardzo drogi w eksploatacji. Jeżeli się nie ma swojego miejsca, jeżeli nie ma się swojej dużej sceny, to trzeba ponieść ogromne koszty – mówi Janusz Józefowicz, i na 26 i 27 maja zaprasza już do mniejszej sceny swojego Studio Buffo w Warszawie.

„Polita” opowiada o Poli Negri, jedynej polskiej aktorce, która odniosła międzynarodowy sukces stając się jedną z najpopularniejszych gwiazd Hollywood lat 20. To najdroższe widowisko Józefowicza i Stokłosy, bo wykorzystuje elementy technologii 3D. Współcześni aktorzy grają w towarzystwie trójwymiarowych postaci z czasów Poli Negri.

Aby wystawić Politę Józefowicz musiał nie tylko podeprzeć się datkami sponsorów, ale też zaliczyć sukces na co najmniej 5 wcześniejszych premierach. Być może, nawet uruchomić zaskórniaki z wciąż granego musicalu Metro (odbyło się 1871 przedstawień).

Wbrew obiegowych opiniom, że naród chamieje przed telewizorem, coraz więcej Polaków wybiera się do Teatru Dramatycznego. Ostatnio co roku odbywa się ponad 600 premier i 54 tys. spektakli. Jeśli przyjąć, że bilet do teatru kosztuje ponad 20 zł (Polita 100 zł) to rynek można szacować na lekko licząc 25-30 mln zł.

Zanim wraz z Eugeniuszem Korinem otworzyli własny biznes złożyli nowemu szefowi jednego z warszawskich publicznych teatrów propozycję, że wystawią u niego za własne pieniądze spektakl gwarantujący kolejki pod kasami. Żebrowski opowiada, że ten spojrzał na nich jakby mu śmierdzący ser podsunięto pod nos. Odpowiedział, że nie jest mu to potrzebne, bo przez najbliższe lata zamierza wyrabiać własny charakter pisma.

Aktor, producent i szef prywatnego teatru Jerzy Gudejko o własnej scenie pomyślał, kiedy grał w jednym z państwowych teatrów i zapomniał przyjść na spektakl. To był ,,Sen nocy letniej”, a Gudejko grał w nim Elfa Groszka. Kiedy obudził się zlany zimnym potem i zdał sobie sprawę z tego, co zrobił, był gotów do pokrycia strat za odwołany spektakl. W teatrze dowiedział się, że przedstawienie poszło – tyle, że bez Elfa Groszka. A widzowie nawet nie zauważyli.

Gudejko pomyślał, że skoro takie numery się dzieją, to trzeba szukać innego zajęcia. Założył pierwszą na polskim rynku agencję artystyczną, która pilnowała interesów kilkudziesięciu scenicznych gwiazd. Mając tyle kontaktów pod ręką, łatwo mu było wejść w biznes – dziś jest samodzielnym producentem teatralnym.

W teatrze Gudejki największym hitem była klasyka komedii „Dziwna para” również obsadzona serialowymi gwiazdami – Cezarym Żakiem i Arturem Barcisiem. Upadek? Odpowiedź nie jest prosta. Jeśli zakwalifikować teatr w sektorze usług, to rację ma Żebrowski i spółka. Wystawiona u niego ,,Edukacja Rity” zaliczyła ponad 100 kompletów widzów, a występujący w rolach głównych Piotr Fronczewski (twarz reklamowanych w telewizji lokat Getin Banku) oraz Małgorzata Socha, występująca w serialach TVN i Polsatu, a kiedyś zwolniona z Teatru Ateneum, są oklaskiwani i to na stojąco.

– Nie po to Grecy budowali wielkie amfiteatry, żeby przychodziło tam 15 osób – przekonuje Żebrowski. I tym, którzy utyskują nad komercjalizacją sztuki daje prztyczka w nos.