Młode pokolenie walczy o swoje. „Płatny staż, to taki sam mit, jak umowa o pracę”

Bez praktyk i staży ani rusz. Kiedy na rynku pracy jest jej jak na lekarstwo, o czym najlepiej świadczy bezrobocie na poziomie 13 proc., to nawet walka o staże i praktyki jest zaciekła. Potwierdza to Paulina Zaręba z Polskiego Stowarzyszenia Zarządzania Kadrami. – Na 80 miejsc w firmie Nestle w zeszłym roku było 2 tys. kandydatów, a tym już 4 tysiące – wyjaśnia Zaręba. Naturalnie chodzi o staże płatne, ale i o te darmowe nie jest tak łatwo.

– Każdy student, który wchodzi na rynek pracy, musi być przez jakiś czas murzynem – mówi Maciej. Tłumaczy, że po pierwsze student nic nie potrafi, wiec za naukę nikt mu nie zapłaci. A po drugie na jego miejsce są inni chętni, którzy będą tyrać za darmo. I koło się zamyka. W jego opinii, gdyby dzisiaj debiutował na rynku pracy, to znów musiałby zaczynać od kilkumiesięcznej pracy za darmo.

Podobne doświadczenia ze stażami ma Karolina, również ze stolicy. – Nigdy nie byłam na płatnym stażu, słyszałam, że podobno takie są, ale nigdy się z nim osobiście nie spotkałam. Bezpłatne, owszem – wyjaśnia. W rozmowie z naTemat.pl zdradza, że nie było łatwo, a staż trwał około 3 miesięcy. – Jednak nie żałuję, po roku od jego zakończenia dostałam propozycję pracy w tej firmie, w której odbywałam staż i tak rozpoczęła się moja burzliwa droga kariery, która trwa do dziś – śmieje się. Dzisiaj pracuje w miejscu, w którym czuje się spełniona i doceniana. Na umowie o pracę.

Dla niej pieniądze nie były główną motywacją w poszukiwaniu stażu. – Jeżeli trafiłaby się ciekawa bezpłatna oferta, ale perspektywiczna, to pieniądze nie byłyby podstawowym kryterium – wyjaśnia Karolina, która jest aktywna na rynku pracy od kilku lat. Zaznacza, że aby dostać za coś pieniądze, trzeba się najpierw wykazać. – Rozumiem pracodawców, którzy nie chcą zatrudniać kota w worku – dodaje.

Ofert z bezpłatnymi praktykami nie omijał również Michał z Katowic. Należy on do pokolenia (rocznik 1988), które miało znacznie większą konkurencję wśród rówieśników niż osoby, który aktualnie wchodzą na rynek pracy (roczniki 1993-1996). – Zaczynając znów od zera i mając możliwość bezpłatnej praktyki – przyjąłby ją, bo „nie ma czasu na to, żeby wybrzydzać”. Tłumaczy, że gdy zrezygnował z poprzedniej pracy, znalezienie nowego pracodawcy zajęło mu pół roku. – Podejrzewam, że płatnego stażu szukałbym nawet dłużej – dodaje. Jego zdaniem za praktyki płacą głównie duże korporacje, ale od stażystów wymagają doświadczenia. Ogłoszenie o płatnym stażu widział dwa razy w życiu i zaznacza z przekąsem, że może wynika to z branży w której działa i „może wszystkie sekretarki np. w KGHM są na płatnych stażach”. – Odkąd wszedłem w media, płatny staż to taki sam mit, jak umowa o pracę – podobno jest, ale nikt tego nigdy nie widział – ironizuje.

– Traktują oni staż jak pierwszą pracę. Kiedyś robiło się praktyki wyłącznie dla pieczątek w indeksie, teraz muszą one mieć określony cel, któremu będą służyć – wyjaśnia przedstawicielka PSZK. W jej opinii osoby z pokolenia Y są bardziej roszczeniowi niż ich koledzy starsi o 10 lat, ale nie uważa tego za wadę.

Czy zdecydowałaby się na bezpłatne praktyki? – To zależałoby od mojej aktualnej sytuacji. Jeśli w danym momencie priorytetem byłyby pieniądze, prawdopodobnie szybko zrezygnowałabym z danego stażu i zajęłabym się szukaniem innego, płatnego. Jeśli jednak wysoko oceniłabym swoje szanse na zatrudnienie w firmie, widziałabym szansę rozwoju w tym miejscu i niezwykle podobałoby mi się aktualne stanowisko, to myślę, że warto przeczekać kilka solidnych tygodni, aby osiągnąć taki cel – tłumaczy dziewczyna.