Czy rozwój gospodarczy jest nam potrzebny do szczęścia?

To właśnie jeden z tych ruchów społecznych. Raczej niepopularny post-wzrost postuluje zerwanie z obowiązującym paradygmatem wzrostu gospodarczego. Jego wyznawcy uważają, że poprawa jakości życia z większym poszanowaniem środowiska naturalnego jest absolutnie możliwa. Post-wzrostowcy uważają, że to zmniejszenie ilości godzin pracy i zwolnienie tempa sprawi, że ludzie będą zdrowsi i szczęśliwsi.

Swoim stylem życia starają się przeciwstawiać powszechnemu dążeniu do ekonomicznego i rozwojowego wzrostu. Są zdania, że narzucone odgórnie tempo, jest zbyt szybkie zarówno dla natury, jak i dla człowieka i społeczeństwa. Są zdania, że ograniczenie konsumpcji wcale nie wymaga wyrzeczeń i obniżenia jakości życia, a mądrzejszego korzystania z alternatywnych metod i środków. Zamiast budować nowe osiedla należy więc adaptować przestrzenie post-fabryczne i pustostany, na większą skalę korzystać z ekologicznych środków transportu i przywiązywać większą wagę do ilości wytwarzanych odpadów i recyklingu.

W dobie kryzysu ekonomicznego takie hasła zyskują na wartości i stają się silną inspiracją dla twórców z całego świata. Jakkolwiek można się z nimi nie zgadzać, warto na wystawę zajrzeć chociażby po to, żeby podyskutować.

Kuratorem wystawy jest Jota Castro (ur. w Limie, Peru, 1965), francusko-peruwiański artysta-aktywista.