Od bohatera do zera. Bogdan Wenta - człowiek, który przegrał z polskim piekiełkiem

Niebo na turniejach
W ciągu paru lat osiągnęli niemało. W 2007 roku sprawili sensację, zostając w Niemczech wicemistrzami świata. Na kolejnym czempionacie, dwa lata później, zdobyli brązowe medale. Było też czwarte miejsce w mistrzostwach Europy. I słynny czas, w końcówce meczu z Norwegią. A w jego trakcie te prorocze słowa:

- Mamy 15 sekund. To dużo czasu. Oni wycofają bramkarza, przejmujemy i mamy pustą bramkę. Zupełnie jakby już gdzieś kiedyś oglądał to, co za chwilę się stanie. Chwilę później 15 sekund stało się w Polsce inną jednostką czasu. Jedną Wentą.

Z Duńczykami, Niemcami, Hiszpanami i Francuzami - drużynami, od których jeszcze kilka lat wcześniej dostawali łupnia - byli już w stanie grać jak równy z równym. Blisko medalu byli też na igrzyskach, tam o niepowodzeniu zadecydowała jedna jedyna, ale jakże ważna porażka. W ćwierćfinale, z Islandią. Potem dwa kolejne spotkania Polacy wygrali ale starczyło to tylko do zajęcia piątego miejsca.

Piekło w Alicante
W tym roku kluczową imprezą dla polskiego szczypiorniaka miała być olimpiada w Londynie. Miała być ale nie będzie bo nasza reprezentacja się na igrzyska nie zakwalifikowała. W meczu z Serbią prowadziła jedną bramką i była w posiadaniu piłki. A zwycięstwo dałoby kwalifikację. Niestety, Polacy z Serbią zremisowali.

Zaraz po pechowym turnieju Wenta zapewniał, że to jeszcze nie koniec. - Nie po to kiedyś zaczynałem pracę z kadrą od zera, żeby teraz z niej rezygnować. Jeśli ktoś mówi, że sam odejdę, to mnie nie zna. Mam jeszcze energię i pomysły na prowadzenie tej reprezentacji - zapewniał w wywiadzie. Jak się okazuje, mówił nieprawdę, bo w czwartek w samo południe, gdy ogłaszał, że odchodzi z reprezentacji, powiedział: - Decyzję podjąłem już w Alicante. Zawodnicy zostali wtedy powiadomieni o mojej decyzji i chwała im za to, że ta wiadomość nie wypłynęła.

Nie chciał mówić o przyczynach swojej decyzji. Stwierdził, że za największy swój sukces uważa nawet nie konkretne medale, ale sam fakt, że piłka ręczna w Polsce przeszła drogę od dyscypliny niszowej do dość popularnej. Podkreślał, że były gorsze i lepsze chwile, że on i zawodnicy stanowili jedność. Dało się jednak wyczuć lekki żal, lekką ironię, gdy został zapytany o swojego następcę. - Nie będę mu niczego doradzał, bo jeszcze go nie znam. Ale nie mam wątpliwości, że skoro w naszym kraju jest tylu ekspertów, to ci eksperci wybiorą najlepszą kandydaturę - powiedział Wenta. Lekki przytyk? Wobec kogo? Czyżby chodziło o związek piłki ręcznej?

Dni, tygodnie, miesiące
Wesołowski przekonuje mnie, że decyzja działaczy była już przyklepana. - Wenta pewnie spodziewał się, że zarząd raczej go zwolni i po prostu uprzedził ten ruch. Można powiedzieć, że wybrał mniejsze zło.

Przeklęte polskie piekiełko
Wśród ekspertów dominuje opinia, że, choć w Polsce jest kilku młodych zdolnych szkoleniowców, żaden z nich nie zagwarantuje odpowiedniej jakości. Tak w stacji Orange Sport mówił niedawno komentujący tam piłkę ręczną Kamil Gapiński, sugerując, że następcy Wenty powinniśmy szukać poza granicami kraju. Wesołowski zgadza się z tymi słowami. - Po pierwsze nie wiem, czy w Polsce znalazłby się trener, który byłby w stanie zmierzyć się z legendą Bogdana Wenty. Zresztą zobacz, po turnieju w Alicante w Polsce pojawiła się nieprawdopodobna fala krytyki, a tam chodziło przecież o jedną jedyną bramkę. Ogrywamy Serbów i jedziemy na igrzyska. Byłaby radość i wychwalanie Wenty. Zresztą to jest takie typowo polskie, że najpierw jesteś bohaterem i dostajesz ordery a potem, gdy raz powinie ci się noga, stajesz się zerem. To takie odbijanie się od ściany - analizuje dziennikarz "Przeglądu Sportowego".