Czy obok "koko spoko" rośnie młoda Polska bez kompleksów? "Polski system niszczy talenty"

Ten weekend był dla mnie wyjątkowy. Nie spodziewając się niczego specjalnego, oglądałem kolejno dwa przełomowe dla mnie wydarzenia. Co najważniejsze, nigdy nawet w najśmielszych fantazjach nie starałem się takich ewentualności brać pod uwagę. Ich prawdopodobieństwo oceniałem zawsze bardzo nisko, obok takich fantasmagorii jak latające spodki i wzajemny szacunek w polskiej klasie politycznej. A jednak.

Pochlebnie wypowiada się też o Polskim rynku muzycznym - Można by zarzucić im jakieś kopiowanie zachodu, inspirowanie się tamtą twórczością. Ale to co robią, to zupełnie inne rzeczy. Hołdują polskim tradycjom i czerpią z naszej historii. Polska szkoła muzyczna mówi swoim językiem. Ma swoją, niepowtarzalną tożsamość - mówi - Na pewno jest też tak, że polska muzyka, polska sztuka nabierają indywidualizmu, niezależności, stają się coraz bardziej dojrzałe. To rzeczywiście może być symptom jakichś zmian - dodaje.

Problemem według mojego rozmówcy są jednak media. - Rynek muzyczny to system naczyń połączonych, bo nie wystarczy sam talent i sam marketing. Potrzebna jest jeszcze przychylność i dojrzałość mediów. A dzisiaj te wolą promować kawałki pokroju "Koko euro spoko". O poziomie konkursu, w którym ten kawałek brał udział, świadczy nie tyle sam zwycięzca, co utwory mu towarzyszące. A te były jeszcze gorsze. Żeby nie być gołosłownym, na miejscu oglądać mogliśmy Feel, po raz kolejny grający to samo tylko z innym tytułem, oraz Wilki z tak beznadziejnym kawałkiem, że "eurospoko" przy tym to arcydzieło. Ktoś, kto nie interesuje się polskim rynkiem muzycznym obejrzy coś takiego, i będzie myślał, że tak wygląda muzyka na polskiej scenie. To co kuleje w polskim rynku, to że jest bardzo hermetyczny, i talenty nie są w stanie się nawet pokazać. A takich trzeba pamiętać, że jest wiele - mówi Kacper Bartosiak. Koniunktura jak widać, na klasowych twórców jest. Nie ma jednak instytucji, która mogłaby ją odpowiednio wypromować. - Polscy twórcy to są świadome postacie, które wiedzą co grać i wiedzą jak grać. Obraz w mediach wypacza prawdziwy obraz muzyki w Polsce. Żeby istnieć w naszym kraju, trzeba istnieć u Wojewódzkiego - konkluduje.

Moja cała nadzieja w piłce. O opinię poprosiłem Mateusza Borka, dziennikarza, który polską piłką zajmuje się od lat. Ten jednak szybko sprowadził mnie na ziemie - W przypadku piłkarzy Borussii na pewno mówimy o trzech zdolnych jednostkach, które wyjechały młodo za granicę i się odnalazły w tych realiach. Nie zdążyli wpaść w tę przeciętność, marazm i polski minimalizm. W takim okresie jak człowiek jest młody i ma trochę zdrowia, pojechali do profesjonalnego klubu i ukształtowali się w pełni pod okiem dobrych trenerów. Wystarczy popatrzeć jak Robert Lewandowski grał chociażby dwa lata temu, a jak gra dzisiaj. Dzisiejsza pozycja trzech reprezentantów Polski nie jest związana z polską myślą szkoleniową, tylko z codzienną pracą zachodnich trenerów, w tym przypadku Jurgena Kloppa - mówi proszony Borek.

Dopytuję więc, czy można mówić o polskim młodym pokoleniu, pokoleniu bez kompleksów, bez skrupułów, jakiejś świeżości w podejściu, odważnie stawiającemu sobie cele, i bez skrupułów do nich dążącemu. - Nie szarżowałbym tak. Proszę zauważyć, że polscy piłkarze grają tak dobrze tylko kiedy w odpowiednim momencie wyjadą na zachód. Szczęsny wyjechał do Arsenalu i dopiero tam nauczył się bronić. Można doszukiwać się na siłę jakichś przejawów takiego symptomu. Fajnie gra Wolski, Kamiński, trzy dobre mecze zagrał Żyro. Stanowczo jednak trzeba powiedzieć, że nasza polska Ekstraklasa w żadnym stopniu nie weryfikuje talentu, predyspozycji polskich piłkarzy - rozwiewa wszelkie wątpliwości dziennikarz.

Aż chce się zakrzyknąć "Z nami jest wszystko w porządku. To system jest zły!" Czy niezależni, ambitni, bez kompleksów dadzą sobie radę? A co Wy o tym wszystkim myślicie?