Partia Razem może skończyć lepiej, niż kanapowe partyjki lewicy. Na starcie udało jej się uniknąć najczęstszych błędów

Partia Razem dopiero walczy o to, by zaistnieć w polityce. W przeciwieństwie do dziesiątków okruchów lewicowego planktonu może jej się udać, choć droga do sukcesu jest długa, kręta i wyboista. Jednak działacze Razem zrozumieli kilka kwestii, które zatopiły inne dobrze zapowiadające się lewicowe inicjatywy.

Partię Razem tworzą ludzie, tacy jak my. Ani nie skrajnie biedni, ani nie bardzo bogaci. Są więc autentyczni. Nie zostaną wygwizdani, tak jak Ryszard Kalisz, kiedy przyszedł na marsz oburzonych skutkami kryzysu, choć jeździ jaguarem. Być może nawet część założycieli Razem była wśród gwiżdżących na Kalisza. Sami zresztą podkreślają, że nie chcą bratać się z Millerem, strukturami SLD czy "milionerem Palikotem".

Z drugiej strony zdają sobie sprawę, że ich elektoratem docelowym nie są tylko ludzie żyjący za wynagrodzenie w okolicach progu ubóstwa. Ten elektorat na stałe przejęło od SLD Prawo i Sprawiedliwość. Oczywiście Razem wspomina o płacy minimalnej, kwocie wolnej od podatku zależnej od minimum egzystencjalnego czy o zasiłkach. Ale na najbardziej podatny grunt padają te związane z umowami śmieciowymi, małą sprawnością instytucji państwowych czy systemu ochrony zdrowia. Słowem: utrapienia 30-latków z dużych miast.

Jednym z tych utrapień jest wielkie poczucie niedosytu i przegranej: brak własnego mieszkania, samochodu, etatu (a więc i emerytury w przyszłości). Dotychczas wielu ludzi obwiniało za to siebie, Razem powtarza: "to nie wasza wina, to wina polityków, korporacji, generalnie neoliberalizmu". To miód na skołatane serca tych, których nazywa się prekariatem.

Lewica zawsze niesie na sztandarach walkę o równość. Ale zbyt często doprowadza to do karykatury, skupiając się niemal wyłącznie na mniejszościach. To z kolei powoduje, że odwracają się od nich większości. Nawet jeśli nie są przeciw promowaniu interesów wykluczonych, sami zaczynają się czuć wykluczeni, bo partia nie zajmuje się nimi, tylko niewielkimi grupkami odmieńców. Przedstawiciele Razem konsekwentnie unikają mówienia o sprawach światopoglądowych. Sprzedają to zgrabnym hasłem, że chcą być "partią wybieraną według żołądka, nie według serca".

To wbrew pozorom zaleta, nie wada. W polskiej polityce nastał czas wielkiego wymierania starych gatunków i powstawania nowych. Wszystko, co kojarzy się ze zmianą i odsunięciem od polityki tych, którzy dotychczas się nią zajmowali już na starcie dostaje zaliczkę. Na kongresie założycielskim Razem pojawili się Piotr Ikonowicz i Anna Grodzka. Dzisiaj twórca Kancelarii Sprawiedliwości Społecznej współtworzy z SLD zjednoczoną lewicę. Posłanka z Krakowa odeszła z Zielonych i pewnie szuka nowej partii. Ale Razem może bardziej zaszkodzić, niż pomóc.

Internet, a przede wszystkim serwisy społecznościowe, spychają w cień historii tradycyjne media. Dlatego przedstawiciele Razem nie martwią się niewielką ekspozycją w mediach - mają Facebooka i Twittera. Jednym z podstawowych środków przekazu są memy, które są naprawdę dobrze zrobione i padają na podatny grunt, co widać po sporej liczbie udostępnień i lajków na ich profilu. Media tradycyjne wkrótce będą musiały to dostrzec. A także sondażownie, bo dotychczas razem pojawiła się tylko w jednym badaniu, w którym dostali 1 proc..