Reklama.
Reklama.
Reklama.
Obywatel Piszczek - człowiek ukarany już dostatecznie
Nie dość, że oszust, to na dodatek kłamca. Tego typu komentarze zdominowały polski internet po tym, jak kilka dni temu na blogu Piłkarska Mafia ujawniono zeznania złożone w sprawie afery korupcyjnej przez Łukasza Piszczka. Reprezentant kraju, jeden z najlepszych bocznych obrońców świata (nie, to nie przesada) nie tylko składał się na mecz za namową klubowej starszyzny, ale również sam osobiście nakłaniał do korupcji kolegę z drużyny Grzegorza Bartczaka. - Straszne, oburzające! Jak on może reprezentować nasz kraj? - oburza się sportowa Polska. Ja z tym nie mam problemu. Ba, nawet chciałbym by Piszczek na Euro zagrał. By zrehabilitował się, świetnie kopiąc w piłkę. Sądzę, że Łukasz wystarczająco dużo jak dotąd wycierpiał.
Reklama.
W tego typu sprawach zawsze zastanawiam się, jak ja zachowałbym się w sytuacji danego człowieka. Jest sezon 2004/2005. W lidze korupcja jest praktyką powszechną. Wygrywa ten, kto więcej zapłaci sędziemu. Albo inaczej - dzisiaj my wam, jutro wy nam. Masz 19 lat, jesteś młodym, zdolnym, przyszłościowym piłkarzem, który dopiero zaczyna wyrabiać sobie pozycję w zespole. Na treningach to jeszcze ty dźwigasz bramki i nosisz pachołki. Ostatni mecz sezonu, jak twój zespół zremisuje, zagrasz w pucharach. To szansa na promocję, okazja do wyrwania się z brudnej polskiej ligi.
Przed meczem z Cracovią spotykasz się ze starszyzną, ludźmi rządzącymi w zespole. Dariuszem J., zwanym niegdyś "Jackiewiczem" i Andrzejem Sz., którego duża część polskich kibiców kojarzy jako "Szczypkowski". Mówią do ciebie: - Łukasz, złóż się, daj 10 tysięcy złotych. Premia za awans do pucharów będzie dużo większa. Wyjdziemy na plus. A potem sugerują: - Wiesz, Grzesiek jeszcze o niczym nie wie. Spotkaj się z nim, poinformuj chłopaka, przekonaj go, jakie to ważne, by z nami się złożył.
Zeznania Łukasza Piszczka przeczytasz tutaj
Możliwości są dwie. Pierwsza - uznajesz, że zasady zobowiązują i nie można się skundlić. Efekt? Twoja pozycja w zespole gigantycznie spada, zapewne w dłuższej perspektywie będziesz musiał odejść, w skrajnym przypadku - na tym zakończy się twoja kariera. Nie pograsz już w Herthcie, nie pograsz w Borrussii. Są w Polsce i takie przypadki. Do tego w środowisku staniesz się dziwakiem, futbolowym "freakiem". Mało kto będzie chciał zatrudnić u siebie gościa, który na wieść o składce odpowie: "Panowie, beze mnie".
Druga możliwość. Bierzesz udział w przekręcie, postępujesz być może wbrew wpojonym ci w procesie socjalizacji zasadom, ale z kolegami wciąż tworzycie zespół, wciąż jesteście jednością. Do tego niczym nie różnisz się od chłopaków z innych zespołów, którzy w podobnych sytuacjach z reguły postępują tak samo. Chorzy jesteście wy, ale chora jest też cała polska liga, cały polski futbol. Futbol tworzony przez ludzi, których mentalność świetnie oddaje ten cytat z "Piłkarskiego pokera": "Ja jestem uczciwym sędzią. Zapłacili za 3-0 i będzie 3-0".
Szczerze? Nie mogę wykluczyć, że w na jego miejscu, w tamtych okolicznościach, zachowałbym się podobnie. Inna rzecz, że już po złożeniu przez siebie zeznań, gdy o całej sprawie zaczęły rozpisywać się media, Piszczek mógł stanąć przed kamerami i opowiedzieć ze szczegółami, jak było. Przekazać mediom to, co przekazał prokuraturze. Mógł pokazać odwagę, przyznać się do grzechów z przeszłości, przeprosić wszystkich kibiców. Wtedy by mi zaimponował. A tak? - Wszystko jest winą starszych kolegów, ja byłem bierny, to oni kazali mi zrobić to wszystko - mówił. Trochę niesmaczne to jego naginanie prawdy, choć z drugiej strony - czy to wystarcza do tego, by nazwać Piszczka oszustem?
Zresztą PZPN sam się pogubił. Najpierw Piszczka zawiesił, nie znając kompletnie przepisów. A po odwołaniu piłkarza chyłkiem się z tego wycofał. Na filmie poniżej całą sprawę dobrze komentuje Mateusz Borek:
Teraz krótki skok do przeszłości. Rok 1982, mistrzostwa świata w Hiszpanii. Z reprezentacją Włoch przyjeżdża na turniej Paolo Rossi, wcześniej ukarany za udział w korupcji. Przyjeżdża i staje się rewelacją turnieju. W kluczowym meczu z Brazylią strzela trzy gole, wygrywa też w pojedynkę półfinał przeciwko Polakom. Jest mistrzem świata i królem strzelców turnieju. I dziś każdy szanujący się kibic sportowy z tym go skojarzy, a mało kto pamięta o jego wstydliwej karcie z przeszłości.
Łukaszowi życzę tego samego. Tym bardziej, że już teraz nazwanie go jednym z pięciu najlepszych prawych obrońców świata przesadą by żadną nie było. Życzę mu, by, po wyjściu z wyjątkowo słabej grupy, w 1/4 finału toczył pasjonujące boje z Lukasem Podolskim w czasie meczu z Niemcami. I by był w nich górą. Byłoby fajnie, gdyby to był turniej Łukasza Piszczka. Chłopaka, który według mnie wystarczającą karę już otrzymał. Premię za awans do pucharów zwrócił, grzywnę zapłacił. Ale i tak najgorsze musiało być dla niego już to, że wszystkie informacje o feralnym spotkaniu z Cracovią zostały podane do wiadomości publicznej. To, że dziś słyszysz Piszczek i często myślisz "korupcja, bagno, lekceważenie kibiców". A rzadziej "szybkość, dynamika, asysty, mistrzostwo Niemiec".
Sprawa zwrotu premii jest zresztą symptomatyczna. Piszczek i inni jego koledzy pieniądze zwrócili, podczas gdy nie uczynił tego jak dotąd ówczesny trener Zagłębia, czyli … Franciszek Smuda. Rozmowa portalu weszlo.com z Wojciechem Łobodzińskim, innym uczestnikiem tamtego meczu. Pytanie: - Smuda miał prawo nie wiedzieć, co dzieje się w szatni? Odpowiedź: - Następne pytanie poproszę.
Zresztą jeden z byłych piłkarzy Zagłębia anonimowo przytacza zdarzenie z meczu z Cracovią. Smuda robi zmianę, chce wprowadzić czarnoskórego Ibrahima Sundaya. Nie daje mu żadnych wskazówek. Powtarza tylko, dwukrotnie, jedno pytanie. - Wszystko wie? Wszystko wie?
Dziś, gdy Smudę na konferencji prasowej kadry, pyta się o tamtą premię, ludzie są oburzeni. Co za nietakt, co za bezczelność. A Piszczek, który pieniądze z nawiązką oddał, za grzech z młodych lat ma być dyskwalifikowany, ma stracić część najlepszego okresu w karierze. Zahacza to trochę o takie słowo, które Smudzie niełatwo byłoby wypowiedzieć.
O hipokryzję.
Reklama.
Ja chciałem grać, funkcjonować w zespole, byłem u progu kariery, którą udaje mi się jakoś rozwijać. I jeszcze: ktoś może się dziwić, dlaczego się na to zgodziłem. Ale proszę spróbować mnie zrozumieć. Byłem młodym zawodnikiem, zależało mi, by mieć miejsce w drużynie, by funkcjonować w grupie. Nie życzę żadnemu młodemu piłkarzowi, żeby kiedykolwiek znalazł się w takiej sytuacji jak ja wtedy. Starzy wydają polecenie, a młody ma wybór: albo gram z nimi, albo przeciwko nim