Joanna Schmidt pokazała, jak się wygrywa wybory. Debiutantka pokonała poznański system

Dlaczego kanclerze? Schmidt do końca września tego roku była też Kanclerzem Collegium Da Vinci, jednej z najstarszych niepublicznych uczelni w Wielkopolsce. 30 września zrezygnowała z tej funkcji. Postawiła wszystko na jedną kartę.

A co według niego było przyczyną sukcesu Joanny Schmidt? – Jej siłą jest charyzma, którą ma w sobie. Osoba radosna, uśmiechnięta, ciepła i kompetentna. To spowodowało, że ludzie jej zaufali.

Udało nam się porozmawiać z samą zainteresowaną. Poniżej rozmowa.

Miałam takie wrażenie, jakby to była kula śnieżna. Były też wyjścia z ulotkami, na rozmowy. Na przystankach autobusowych, na ryneczkach, na targach, zawsze byłam z wolontariuszami. Mieliśmy kurtki .Nowoczesnej, byliśmy widoczni. Na pewno dopełnieniem była kampania billboardowa. Byłam widoczna w mieście, co było bardzo ważne, bo budowaliśmy świadomość marki.

Tak. We wrześniu, jak zbieraliśmy podpisy, to był najbardziej stresujący moment. Czekaliśmy do ostatniej chwili, aż się zarejestrujemy. Rzeczywiście zbieraliśmy te podpisy na ulicy, nie puściliśmy schowanych list po firmach, po rodzinach. Już wtedy byliśmy na ulicy i to nam dużo dało.

Na początku września de facto dwie osoby na trzy pytały się co to jest .Nowoczesna. W październiku już tego nie było. Na pewno ważne były działania centralne Ryszarda Petru, ale my wiedzieliśmy w regionach, w tych 41 okręgach, że przede wszystkim jedynki, tak zwane lokomotywy na listach, że one są takimi małymi Ryszardami w terenie. Wiedzieliśmy, że my musimy po prostu sami cisnąć, aby ten wynik był jak najlepszy. Stawialiśmy właśnie na ten bezpośredni marketing polityczny. Ja byłam bardzo aktywna. W ciągu dnia, jak miałam przerwę, to te dwie godziny poświęcałam na moderowanie komentarzy na Facebooku, tweetowałam i starałam się co trzeci dzień zamieścić artykuł na blogu.

Wstawałam o piątej, cieszę się teraz, że nie mam już cyferki 5, jak mam wstać, tylko jest 6. Do łóżka wchodziło się po północy. Inaczej starałam się zarządzać czasem te ostatnie dwa tygodnie, kiedy miałam codziennie debatę z jedynkami innych partii.

Wszystko zależy jednak od zespołu. My postawiliśmy w lipcu, sierpniu na budowanie dobrych struktur w gminach, w powiecie. Podeszliśmy chyba inaczej niż inne nowe partie. Wiedzieliśmy, że praca zespołowa to podstawa i samemu się nic nie zdziała. Muszą być najpierw mocne struktury, musimy zebrać podpisy i potem przeprowadzić kampanię.

Na pewno dużo wniosły media społecznościowe. Także szef sztabu mnie bardzo mocno wspierał. Ja sama się mocno wkręciłam, bardzo polubiłam Twittera, czy też pisanie artykułów na blogu. Udało mi się także zebrać środki na to, żeby trochę zaistnieć w radiu, w telewizji, no i przede wszystkim te billboardy opłacić.

Wiedziałam, że ja muszę to zrobić, nie żaden inny kandydat, tylko jedynka, musi wziąć na siebie ten ciężar i ciągnąć innych kandydatów. Ale niesamowicie jesteśmy dumni z całej listy. Mieliśmy piątkowe wieczorne spotkania ze wszystkimi kandydatami, które były motywacyjne. Każdy wiedział, że działa na swoją listę, każdy może przynieść te 500 osób i nasi kandydaci to zrobili.

Tak. Generalnie zawsze chcieliśmy działać w tych obszarach, w których uważamy, że mamy doświadczenie, kompetencje i możemy się podzielić swoją wiedzą. Dla mnie zawsze jest ciekawe wychodzenie ze swojej strefy komfortu, więc na wszystko, czego mogłabym się nowego nauczyć i wejść w nowe obszary, jestem otwarta.

Jutro mamy pierwsze spotkanie z naszymi nowymi kandydatami i Ryszardem Petru w Warszawie. Mamy mapę swoich kompetencji, wiemy co każdy kandydat robił w życiu, wiemy co by chciał robić, w czym się czuje mocny. Będziemy to tak układać, żeby mieć reprezentację w różnych komisjach. Są wśród nas eksperci od edukacji, od kultury i nie będzie tak, że wszyscy są w jednej komisji, a w dziesięciu nikogo.

Ja w ogóle tak nie patrzę, nie patrzę na życie jakimiś podziałami. W moim programie trzecim punktem była różnorodność. Tolerancja, otwartość bez względu na płeć, orientację seksualną, wyznanie. Tak zostałam wychowana, dla mnie to nie robi różnicy.

Kiedyś na początku kampanii zostałam zapytana, czy jestem feministką. Spontanicznie powiedziałam, że nie. No i się posypała fala krytyki. Ale moje poglądy, moje życie pokazują postawę feministyczną. Bardziej chodziło mi o to, że jak zamykam oczy to nie myślę o sobie: „Joanna Schmidt feministka”. Rzeczywiście te działania, które kobiety wykonują, jak działają na rzecz innych kobiet, te wszystkie organizacje kobiece, w których ja też się zresztą udzielam, jak na przykład Fundacja Liderek Biznesu, to wszystko są organizacje, które wspierają kobiety w odważnych decyzjach, w rozwoju.

Nadrabiamy setki lat, w których dominowali mężczyźni i to jest moim zdaniem piękny przykład, to co się zadziało w Polsce. Trzy kandydatki na premiera, u nas na listach 17 kobiet na jedynkach. Aczkolwiek w Poznaniu we wszystkich debatach byłam jedyną kobietą. Akurat tak się złożyło, bo generalnie kobiet jest dużo na listach, parytety są zachowane, chociaż na jedynkach generalnie dominowali mężczyźni. To, co się zadziało, jest jednak pozytywne. Właśnie przed chwilą rozmawiałam z jedynką innej partii. Gratulowaliśmy, dziękowaliśmy sobie za fajną kampanię w Poznaniu. Tutaj w Wielkopolsce była ona naprawdę na poziomie. Chyba sprawiło to właśnie nowe pokolenie i większa ilość kobiet.