Wszystkie piąteczki Kwaśniewskiego, czyli prezydenci, którzy stali się memami

Jest duże prawdopodobieństwo, że tak. Memy rządzą się swoimi prawami, a polscy użytkownicy internetu pokochali Kwaśniewskiego. Bynajmniej nie za jego osiągnięcia podczas sprawowania urzędu prezydenta, ale za jego "człowieczeństwo", z którym można w zabawny sposób się zidentyfikować przed piątkową imprezą. To już tradycja przed weekendem wstawić mem z byłym prezydentem na Facebooku i stuknąć się z nim wirtualnie kieliszkiem. Gorzej, że memy chociaż mają służyć ironii, często nie są źródłem wiedzy. Gimbaza śmieje się z Kwaśniewskiego. Ale już nie każdy wie, że był prezydentem. Co zatem zostawią dla potomnych najsłynniejsi prezydenci w memach? Jak wyglądałaby historia zapisana w memach?

Jedyny z PRL-owskich polityków, który jeszcze zaczepił się fali internetowych memów. Słynie z przyciemnianych okularów a'la telewizory oraz orędzia do narodu o wprowadzeniu stanu wojennego. Jednak internautom służy do ogłoszenia stanu wakacyjnego czy podobnie jak Kwaśniewski piąteczku.

Memy z Lechem Wałęsą to niewyczerpalne źródło samozadowolenia. To nic, że jest światową ikoną Solidarności i dostał pokojową Nagrodę Nobla. W memo-historii zapisze się mniej wybitnie. Bezlitośnie punktuje mu się brak wykształcenia (z zawodu elektryk), wywyższanie się, pychę, mówienie łamaną polszczyzną i "kiczowaty" lans za granicą.

Choroba filipińska, którą kiedyś się tłumaczył, zafundowała mu rozległe powikłania na przyszłość. Nie ma weekendu bez memu z prezydentem w roli głównej. Bawi i cieszy gawiedź już od dłuższego czasu i wcale nie wygląda na to, żeby szybko miał się znudzić. Gdyby z każdego memu odprowadzano chociaż przysłowiową złotówkę dla bohatera zakrapianych imprez, nie musiałby się martwić o przyszłość finansową kolejnych pokoleń rodu Kwaśniewskich.

Można powiedzieć, że swoją wyniosłością przegrał internety. A przekazywane z walla na walla memy z odwróconą księgą zrobiły swoje.

Chociaż miał wiele bezbłędnych przemówień to internet zapamiętuje i piętnuje te, które będą źródłem heheszków na długie tygodnie.

To trochę smutne, że nie ma ucieczki od żyjących własnym życiem memów. Ale to też znak czasów. Świat nieuchronnie zmierza do posługiwania się pismem obrazkowym. I może satyra nie byłaby taka zła, gdyby nie fakt, że dla niektórych jest to jedyne medium, z którego czerpią się informacje.