Śmialiście się z prof. Glińskiego? Teraz “premier” z tabletu będzie się śmiał z was – to jego moment tryumfu

– Mówiąc o tym, że III RP stosowała takie metody, mam na myśli taką walkę językową, kulturową, symboliczną. Zamiast merytorycznej rozmowy o moich poglądach – skwitował polityk.

Cokolwiek nie sądzić o Glińskim, to był dobry występ. I profesor je powtarza, ilekroć pojawia się ostatnio w mediach. Jest merytoryczny, rzeczowy, nie wdaje się w awantury. Rzecz jasna wiadomo, że w swoich wypowiedziach prezentuje dokładnie to, czego oczekuje partia matka, ale zostawia zupełnie inne wrażenie, niż inni politycy PiS.

Pewnie dlatego to on jest po wyborach jedną z czołowych twarzy PiS. Kiedy Beata Szydło przebywa na urlopie, a prezes Kaczyński spędza czas na rozmowach o składzie rządu, Gliński pielgrzymuje po mediach wyjaśniając plany partii i odpowiadając na zarzuty. 500 złotych na dziecko, likwidacja gimnazjów, reforma nauki, wewnątrzpartyjne rozgrywki – w tych tematach się ostatnio wypowiadał. Obyło się bez wpadek, a powyborczą aktywnością na pewno zapunktował w PiS.

A przecież mowa o tym samym Glińskim, któremu jeszcze niedawno nie wróżono żadnej przyszłości w polityce. Profesor dwukrotnie pojawiał się na pierwszym planie. W 2013 i 2014 roku PiS zgłaszało go jako kandydata na premiera przy wnioskach o konstruktywne wotum nieufności wobec rządu. Był wyśmiewany i trudno się temu dziwić, bo Jarosław Kaczyński traktował go jak marionetkę w teatrzyku – pokazywał go wtedy, kiedy akurat mu pasowało. Przy tym doskonale wiedział, że Gliński nie ma szans na stanowisko premiera.