Spełniłem marzenie każdego Polaka – wziąłem udział w Familiadzie. Ale kącik muzyczny to trauma

Pewne jest jedno - Familiada wciąż jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych programów w polskiej telewizji. W TVP2 jest oglądana tej jesieni przez 1 900 668 widzów, co daje 20,47 proc. udziału w rynku. Drugi Polsat ma "zaledwie" 829 201 widzów. Dostać się do Familiady nie jest łatwo, na swój występ czekałem prawie rok

Z pozoru zgłoszenie jest banalnie proste: wysyła się maila ze zdjęciem i wypełnionym prostym formularzem. To jednak nie koniec, po miesiącu trzeba zadzwonić, by spytać się o rezultat wstępnej kwalifikacji. W przypadku mojej drużyny odpowiedź była pozytywna, więc... czekaliśmy dalej.

Tym razem na casting. Ostatecznie odbył się po kilku miesiącach w jednym z gdańskich hoteli. Producentka zadała kilka przykładowych pytań, wypełniliśmy kwestionariusze i znów miesiąc czekania. Kolejny już telefon i... dostaliśmy się! To jednak nie oznacza końca oczekiwania. Tym razem producenci mają zadzwonić do nas. Po kilku tygodniach jest telefon: nagrania za dwa tygodnie. Cała kwalifikacja trwała niemal rok, zaś dodzwonienie się do produkcji nie było łatwe – linia często była zajęta. Przygoda w Familiadzie widać nęci nie tylko moją drużynę.

Inne wymogi - ubrania nie mogą być opatrzone wzorami, napisami ani być w kratkę. Fryzjera na miejscu nie ma, sami uczestnicy muszą więc zadbać o schludny wygląd włosów. Asystentka produkcji poleciła jedynie, by nie były one tłuste lub zbyt mocno nażelowane, co kamera łatwo wychwyci.

Dlaczego trzy komplety? Zwycięzcy mają gwarantowany udział w kolejnym odcinku. W studio nagrywane są aż cztery odcinki z rzędu i mogła zaistnieć sytuacja, że gralibyśmy dalej. Zaproszeni na nagrania byliśmy już od rana – trzeba odbyć próbę, podpisać umowę, przebrać się i ucharakteryzować.

Zajęliśmy szatnie, którą – jak się okazało – mieliśmy dzielić z naszymi przeciwnikami – instruktorami prawa jazdy. Na początek papierologia - przede wszystkim umowy dotyczące używania wizerunku oraz rozliczenie kosztów przejazdu. Po godzinie wskoczyliśmy w same wappenrocki i wzięliśmy udział w próbie, która była de facto normalnym odcinkiem trenowanym "na sucho".

Gdy już schodziliśmy z sali nagrań, minęliśmy w foyer Karola Strasburgera, a właściwie "Pana Karola" jak większość ekipy go nazywała. Nieco spóźniony wpadł do studia i po przywitaniu się zniknął w garderobie. My udaliśmy się do swojej, by przywdziać zbroje będące wiernymi replikami tych z przełomu XIV i XV wieku.

Jeszcze ostatnie poprawki makijażu, ustawienia światła i kamera rusza – ekipa techniczna uwija się przy nagrywaniu wychodzącego Karola. Najpierw - oczywiście - żart. Przyznam, że nie był zbyt zabawny, ale atmosfera, że opowiada nam go sam "Król sucharów" udzieliła się i uśmialiśmy się setnie. Co ciekawe, Karol Strasburger nie używa promptera... bo go nie ma. Pytanie do konkursu SMS-owego są pisane mazakiem na planszy.

Przechodzi czas do pytań. Pierwsze, drugie, trzecie. Potem niestety techniczna przerwa. Jedna z lamp słabo oświetla studio, naprawa usterki zajmuje pracownikom technicznym prawie 20 minut. W tym czasie Strasburger podchodzi do drużyn, opowiada anegdotki i zadaje pytania dotyczące życia prywatnego i hobby. Po rozmowie zostaje tylko jedno wrażenie: "ten gość jest niesamowity!" Cała jego postać w Familiadzie nie jest kreacją, ustawioną tylko na potrzeby telewizji.

Karol Strasburger jest ujmujący - dowcipkuje, wspomina swój udział w oblężeniu Malborka kilka lat temu, dopytuje o sportowe walki rycerskie i mówi o potrzebie promocji tego sportu. Inteligenty, miły, dowcipny. Prawdziwy clue programu. Bez niego cała polska edycja Familiady straciłaby sens.

Nasz kolega Sylwester nawet opowiedział prowadzącemu "suchara": "A wie pan jak nazywa zdenerwowany zamek? Zamek w Gniewie". Po samym programie powtórka. Strasburger, nawet gdy gasną światła, nie ucieka do szatni. Zostaje z uczestnikami, mimo że za chwile czeka go kolejny odcinek, a wieczór wcześniej grał w teatrze. To właśnie obecność Strasburgera sprawia, że nie ważna była wygrana, lecz dobra zabawa.