Według jednych alkoholik i błazen, zdaniem innych prawdziwy bohater oddający order. Kim jest Jankowski?

Jankowski nazywany był Himilsbachem polityki – samoukiem, niestroniącym od kieliszka, jak i od bijatyki z ZOMO-wcami. W tym ostatnim pomagały mu warunki fizyczne – silny, rosły – były mistrz Polski judo. Odwrotnie było jednak z nauką. Szkoła nie była mocnym punktem późniejszego posła – ukończył tylko podstawówkę. Już w wieku 15 lat zaczął pracę na budowie. Później, oprócz dorywczych prac, był bramkarzem w warszawskim klubie studenckim. Od roku 1975 rozpoczął pracę na Uniwersytecie Warszawskim. Nie oznacza to, że postanowił zrobić maturę, Jankowski został po prostu ślusarzem i spawaczem. Naprawiał budynki i sprzęty należące do uniwersytetu.

Gdy w Gdańsku podpisano porozumienia sierpniowe był jednym z pierwszych związkowców na UW. Wstąpił do "Solidarności" jeszcze przed podjęciem decyzji przez wielu wybitnych profesorów, którzy się wahali. Po latach w związku pełnił funkcję przewodniczącego regionu Mazowsze, jak i członka komisji krajowej.

Jankowski był za swoją działalność internowany w stanie wojennym. W tym czasie zaczął też swoją powtórną edukację – jak mówili potem jego znajomi – połykał książki. W latach po przełomie zasłynął jednak z bezkompromisowości, wychodził na ulicę i protestował zarówno przeciwko posunięciom rządów prawicy, jak i lewicy. Pod koniec lat 90. Jankowskiego zaczęła nęcić polityka. W 1997 roku z list AWS dostał się do Sejmu i nie było to jedyne stanowisko jakie piastował – przez pewien czas był też radnym sejmiku mazowieckiego.

Jako poseł był jednak często krytykowany przez dawnych kolegów z "Solidarności". Sprzeciwiał się rozdawnictwu pieniędzy publicznych i uważał, że ważne są ułatwienia dla przedsiębiorców (w tym elastyczne formy zatrudnienia) by mogli tworzyć miejsca pracy. Mówił jednak też o łagodzeniu różnic społecznych.

"Tylko że nasz system podatkowy, zgodnie też z tym, co mówi konstytucja o przyznawaniu dodatków, powoduje, że ten dodatek dostaje i biedny, i bogaty. Dla biednego on ma jakieś znaczenie, ale bogatemu nie wystarczy nawet na jeden wieczór w dyskotece. " – perorował na mównicy sejmowej w 1998 roku przy debacie nad reformą systemu ulg podatkowych.

"Bo nie wszyscy mieli takiego dziadka jak ja, który wpajał we mnie: jak nie wiesz co mówisz, to przynajmniej, nie kłam. Zasada – mów prawdę – jest znacznie przyjemniejsza, taka jest cała nasza rodzina."

Po wystąpieniu w programie Moniki Olejnik wokół Jankowskiego znowu jest głośno. Ten 69-latek nazywany jest przez prawicowych internautów błaznem i alkoholikiem. Zarzuca się mu też, że sprzedał swoją legendę niezłomnego samouka, który instynktownie zawsze był po stronie dobra. Inny dawny opozycjonista, Krzysztof Wyszkowski, zarzucił Jankowskiemu alkoholizm i stwierdził... że to dzięki niemu Jankowski był odważny. Teraz po odwyku (nie wiadomo czy taki miał miejsce) dawny związkowiec ma być wredny i głupi.