Gwarantuję ci, że w tym samochodzie poczujesz się jak... ojciec. Ford Grand C-Max - tatowóz pełną gębą

Słowa „grand” i „max” są w tym przypadku jak najbardziej na miejscu. Ten kompaktowy Ford jest naprawdę Grand, co daje odczuć się zarówno na niego patrząc, jak i nim jeżdżąc. To o tyle fajne, że mimo tego, auto nie wydaje się być ociężałą kolumbryną. Poczucie przestronności – tak, poczucie ślamazarności – nie.

To mechanizm do otwierania przesuwanych drzwi, które w jakiś sposób trzeba było tutaj wkomponować. Na tle całej stosunkowo smukłej sylwetki wyróżnia się „tyłek”, który w tym przypadku można porównać do… Kim Kardashian. Jest spory w porównaniu do reszty i przypomina, że cały czas mówimy o minivanie.

Dokładnie po drugiej stronie są tutaj plastikowe wykończenia, których można znaleźć w środku sporo. Wystarczy zerknąć na cały przedni panel, którym kontrolujemy multimedia czy nawiew. Trzeszczy aż od samego patrzenia. Podobnie jest niżej przy dźwigni zmiany biegów czy panelu pomiędzy przednimi fotelami. Sama obsługa jest bardzo intuicyjna i pod tym względem nie było problemów.

Skoro jesteśmy już w tych okolicach trzeba wspomnieć o czymś, co szybko rzuca się w oczy, a potem także w… ręce. Dźwignia skrzyni biegów jest zamontowana w niefortunny sposób – strasznie blisko przycisków. Wygląda gorzej niż działa w praktyce, ale mimo wszystko trzeba trochę lawirować dłonią, by o nic nie zahaczać. Prowadząc auto, to ostatnia rzecz, którą potrzebujesz robić. A wystarczyłoby przesunąć wszystko o kilka centymetrów niżej. Zwykłe (za zwykłe) jest także to, co kierowca widzi tuż za kierownicą. Zegary są strasznie proste i właściwie po prostu są. Ale może po prostu za dużo wymagam tam, gdzie tego właściwie nie potrzeba?

Wewnątrz co chwilę bombardują nas mniejsze czy większe znaki pt. „halo, to samochód rodzinny”. To na przykład dziecięcy przycisk, pozwalający zablokować kierowcy drzwi i szyby z tyłu. To także dwie tacki, które można rozłożyć w drugim rzędzie. W końcu jest tam też gniazdko, do którego aż prosi się podłączyć laptopa z filmami na dłuższe podróże. Będzie spokój, który możemy kontrolować tam zerkając w specjalne lusterko.

Nie będzie jednak zaskoczeniem, gdy napiszę – jak to zazwyczaj bywa w przypadku trzeciego rzędu – że najlepiej, gdy będą podróżowały tam osoby mniejszych rozmiarów. Drugi rząd można co prawda regulować, ale cały czas, najlepiej, gdyby z tyłu jechały dzieci. Będzie najwygodniej, choć oczywiście dorosły też tam wejdzie.

Test przypadł na okres największych mrozów w tym roku. Podczas zdjęć było tak zimno, że sprzęt po prostu sam nam się wyłączał i tracił baterię. Dlaczego o tym piszę? Bo tym bardziej doceniłem opcje podgrzewanych foteli i kierownicy. Przy mroźnych dniach to naprawdę potrafiło ratować sytuację.

Deklaracje o średnim spalaniu w mieście na poziomie 5,6l/100km można (standardowo już) włożyć między bajki. Komputer po tygodniu normalnej jazdy pokazywał delikatnie powyżej 8l. W trasie naturalnie tutaj trochę urywa, ale też nie do deklarowanego poziomu 4,6l/100km.

Grand C-Max to auto, które idealnie nadaje się na dłuższe trasy. Wyjątkowo stabilne prowadzenie, także w zakrętach, wysoka pozycja za kierownicą i standardowo już seria systemów bezpieczeństwa, sprawia, że długie dystanse (także z głośną zgrają z tyłu) nie powinny być męczące. Samochód nie płynie i nie huśta się na boki, tylko jedzie jak po sznurku. W każdym momencie kierowca czuje pełną kontrolę. Wyciszenie kabiny jest niezłe, a dzięki zawieszeniu przypadkowe najechanie na nierówny fragment drogi nie sprawi, że wybijemy sobie zęby, choć czasami możemy to twardziej poczuć.