Księża szkolą prawdziwych mężczyzn. Przymierze Wojowników modli się o męski gender

Choć uzbrojony w miecz wojownik pasowałby raczej do okrzyku "This is Sparta!", to tak naprawdę reklamuje odmawianie modlitwy, czyli codzienność każdej katolickiej świątyni. "Szturm na niebo", krzyczy grafika, z której spogląda naznaczona blizną męska twarz. Pracownikom fundacji nie można odmówić zdolności PR-owych. Czytając ich słowa można mieć wrażenie, że nawołują do udziału w bitwie. Czyż nie walką zajmują się wojownicy?

– Przymierze Wojowników to wspólnota mężczyzn(...), to męska przyjaźń, męska duchowość i męska walka. Dziś nie musimy walczyć mieczem, ale to nie oznacza, że w naszym życiu nie ma już przestrzeni na walkę. Musimy walczyć o wiarę, rodzinę, wartości, o swoją męskość. Te walki musimy podejmować każdego dnia – pisze o sobie fundacja.

Mimo tych zastrzeżeń Przymierze Wojowników chętnie odwołuje się do broni i wojskowego słownictwa. Czy to sprawia, że mężczyźni związani z fundacją czują się bardziej męscy? Dzwonię pod numer komórkowy podany na stronie internetowej Przymierza. Jeden z pracowników fundacji mówi, że cała ta otoczka to tylko wabik. Waleczny język ma być dla panów bardziej atrakcyjny, stąd piętrowe konstrukcje odwołujące się do wojny, bitwy i zbrojnych zmagań. Wiadomo jednak, że model męskości promowany przez fundatorów jest tradycyjny i teistyczny.

Zwracają na to uwagę także internauci, krytyczni wobec tradycyjnych wzorców. – I tak oto wzrasta liczba zawałów, wrzodów żołądka i alkoholików bo panowie miast wylewać uczucia, duszą je po cichu zbrojąc się zgrywając twardzieli – zauważa z przekąsem lekarz komentujący na stronie fundacji. Jej pracownik twierdzi jednak, że Przymierzu Wojowników daleko do propagowania postawy samca alfa. Na pytanie, czy subtelni intelektualiści mają czego szukać u Wojowników odpowiada, że oczywiście, a nawet podkreśla, że to z reguły tacy mężczyźni uczestniczą w działaniach Przymierza.

W tym krótkim fragmencie znajdują się kluczowe elementy ideologii fundacji. Mężczyzna – każdy mężczyzna, niezależnie od charakteru, wykształcenia czy preferencji – musi być wojownikiem, przywódcą i mędrcem. Inny model męskości, to w tej optyce po prostu brak męskości. Fundacyjny, jedyny prawdziwy mężczyzna – wojownik, jest sługą tych, którzy zostali mu "powierzeni". Czy to znaczy, że mężczyzna ma być panem i władcą, a nie partnerem?

Pracownik fundacji mówi o partnerstwie i wzajemnym wspieraniu się komplementarnych, według katolickiej definicji, kobiet i mężczyzn, którzy mają być obdarzeni prze Boga innymi powołaniami. Dostrzega zróżnicowanie charakterów i predyspozycji wśród samych kobiet i mężczyzn, ale traktuje to raczej jak wyjątek od reguły.

Przymierze Wojowników przypomina działające na zachodzie, a zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, organizacje ruchu męskiego. Jego nestorem jest Robert Bly, autor "Żelaznego Jana", w którym podkreśla konieczność męskiej inicjacji. Polska fundacja łączy wątki obecne w ruchu tradycyjnej męskości z doktryną Kościoła rzymskokatolickiego. Oprócz indywidualnych wyzwań modlitewnych, wyrzeczeń czy postów, Wojownicy spotykają się na specjalnie odprawianych dla nich nabożeństwach i rekolekcjach.