Triki jak zajadać się pizzą nawet na diecie – w domu i na mieście

Co prawda pizza nie doczekała się jeszcze własnego kościoła, jak jej krajan spaghetti, ale nie ma chyba osoby, której nie zabiłoby mocniej serce po otworzeniu kartonowego pudełka. Problematyczna zrobiła się dopiero niedawno, kiedy nastała era diet i trenerów personalnych. Wpisanie nawet połowy klasycznej pizzy pepperoni do aplikacji liczącej kalorie sprawi, że do rozdysponowania na resztę dnia pozostaje już tylko marne kilkaset. Jest jednak kilka sposobów, żeby uczynić pizzę lżejszą. Zamiast grubego ciasta znanego w Polsce za sprawą Pizzy Hut jako pan pizza możemy rozejrzeć się za pizzerią, która nie używa w swoim cieście drożdży.

Jedną z nich jest niepozorna restauracja Il Caminetto na Saskiej Kępie, gdzie pochodzący z Perugi właściciel zaadaptował charakterystyczne dla Umbrii cienkie placki na polski stół. Nie zbijecie w ten sposób kaloryczności posiłku, ale zapobiegniecie skutecznie wrażeniu przejedzenia, jakie gwarantuje pyszna pizza na grubym cieście. Innym sposobem jest użycie do ciasta mąki orkiszowej – różnice w kaloryczności nie są powalające, ale jeśli zrezygnujemy też z polewania ciasta oliwą i/lub z sera posiłek zbliży się zawartością energii do dobrze zbilansowanego dietetycznego obiadu. Poza tym mąka orkiszowa jest od tej tradycyjnej po prostu zdrowsza, zawiera więcej witamin PP, E, beta karotenu, a także cynku, miedzi, selenu czy jednonasyconych kwasów tłuszczowych. Pizza z mąki orkiszowej ma jeszcze jedną zaletę nie do przecenienia – świetnie smakuje także na zimno.

– jeden kalafior (średni – na pizzę średnią, duży – na dużą)
– 1-2 łyżki czosnku granulowanego (w zależności od tego jak bardzo go lubicie)
– 2 łyżeczki suszonych ziół w dowolnym zestawieniu (polecam oregano, ale sprawdzi się też bazylia, nie zaszkodzi rozmaryn)
– kilka szczypt soli i pieprzu
– jajko lub pół szklanki zmielonego siemienia lnianego (wersja wegańska)
– pół szklanki parmezanu lub podobnego sera (opcjonalnie)

Pizza to bodajże jedyne danie typu fast food o proweniencji europejskiej. Jednak możliwość szybkiego przygotowania nie przyszła w tym przypadku w parze z głębokim mrożeniem czy wysokim stopniem przetworzenia składników. Pizza była szybkim jedzeniem od zarania swoich, bądź co bądź krótkich dziejów (jest potrawą młodszą niż choćby kanapki). Tę tradycyjną, neapolitańską wypieka się około półtorej minuty w piecu rozgrzanym niemal do 500 stopni. Problem z pizzą, podobnie jak z kilkoma innymi daniami wyrzuconymi z hukiem z panteonu tego, co może jeść zdrowo odżywiająca się osoba, polega być może nie tyle na jej kaloryczności, co na zaślepieniu. Zamiast zastanowić się nad racjonalnym, zdrowym żywieniem wolimy z jakiegoś powodu przeskoczyć z dnia na dzień ze smażonych mięs i zawiesistych sosów czy frytek i hamburgerów na liście sałaty i jogurt naturalny.