Na wakacje wysyłamy cię na koniec świata! To niedaleko, bo... na Bałtyku!

Ten, kto myśli, że egzotyka równa się palmy, 30 stopni w cieniu i stek z krokodyla na kolację wiele traci. Egzotyczny znaczy niecodzienny, inny niż nasze otoczenie - takie spojrzenie bardzo poszerza horyzonty naszych poszukiwań idealnego miejsca na wakacje. Idealnego, czyli takiego, które zwali nas z nóg odmiennością klimatu, a potem spokojnie zapozna z lokalnymi atrakcjami, jedzeniem i krajobrazami. Takiego, które nas wciągnie i nie będzie chciało wypuścić.

Uwierzycie mi jeśli powiem, że wymarzony i egzotyczny koniec świata jest na Morzu Bałtyckim? Podróż nie będzie krótka, będzie trzeba się przesiadać, ale naprawdę warto. Dajcie się przekonać i poznajcie duńskie wyspy na Bałtyku. Niektóre z nich naprawdę bezludne!

Pierwsze kroki na duńskim lądzie i pierwsze mocne wrażenie: uderzający spokój, cisza i pustka. Nexø – drugie pod względem wielkości miasto na wyspie (ok. 4 tys. mieszkańców) i największy port - wygląda jak pocztówka z odległych skandynawskich krain. Ten widok i klimat w porównaniu z roztańczonym, pijanym Kołobrzegiem wprawiają w osłupienie. Pierwsze chwile na wyspie są jak lądowanie na innej planecie. Dopiero kiedy cisza przestaje świszczeć w uszach, a jod uderza do głów można na pełnym chilloucie rozsiąść się z mapą i zdecydować co dalej.

W Nexø możemy przenocować na rodzinnym kempingu lub w jednym z kilku hoteli. Nie brzmi to spektakularnie, a jednak takie jest – hotele to kameralne domki w duńskim stylu z odrobiną wakacyjnej swobody, a namiot na kempingu można rozbić nad samym morzem z gwarancją, że plażę wokół będziemy mieli niemal na wyłączność (w środku sezonu!). Miasto oferuje rozrywki dla tych, których ciekawi lokalna historia – kościół i trzy muzea. Atrakcją dla wszystkich zdecydowanie jest park motyli – szklane pomieszczenia, a w nich dżungla, równikowy upał i siadające na ramionach turystów egzotyczne okazy motyli.

Gudhjem oddalone jest o 15 km na zachód od Svaneke. Pierwsze, co rzuca się w oczy to zmiana krajobrazu. Miasteczko charakteryzują wzniesienia i skaliste zbocza nad samym morzem. Tu, podobnie jak w Nexø, zamieszkamy na nadmorskim kempingu, a rozbić możemy się w miejscu, w którym codziennie rano po wyjściu z namiotu witać nas będzie absolutnie genialny widok na Bałtyk z kilku metrów. Rozrywkowym centrum jest port – tu dzieciaki karmią mewy lodami (naprawdę!), żeglarze robią zakupy na dalszy rejs, słychać muzykę (a to na Bornholmie rzadkość), a sam port, w ramach atrakcji turystycznej, oferuje rejsy na tajemniczą wyspę Christiansø...

Fakt. Restauracja jest jedna, podobno funkcjonuje tu gościniec dla tych, którzy szukają noclegu i jest maleńkie pole namiotowe – przy Bastionie Księżnej. Poza tym trochę domów – owszem, ładnych, stare więzienie, szkoła podstawowa dla kilkunastu dzieciaków i tyle. Mało, ale tylko pozornie. Wyspa ta kryje niezwykłą historię i jest domem dla ludzi, o których życiu powiedzieć, że wygląda inaczej niż nasze, to nie powiedzieć nic. Pierwszy na wyspie był król Danii Christian V i było to prawie 400 lat temu. Wymyślił on, że wyspa będzie morską twierdzą. W XVIII wieku służyła też jako więzienie.

Dziś jest domem dla około setki mieszkańców, których nie spotkacie podczas spacerów po wyspie. A nawet jeśli, to nie odróżnicie ich od turystów. To normalni Duńczycy, którzy pracują głównie na Bornholmie (droga do pracy nie zajmuje im więcej niż przeciętnemu mieszczuchowi), dbają o swoje domy i ogródki, robią zakupy, ich dzieci chodzą do szkoły. Z tym, że to wszystko dzieje się na minimalnej powierzchni - 22 ha plus 4 ha sąsiedniej wyspy Frederiksø, która z tą pierwszą połączona jest zwodzonym mostem. Ludzie żyją tu w hermetycznej społeczności, w której absolutnie wszyscy się znają. Co więcej, cała wyspa podlega Ministerstwu Obrony, a to oznacza, że nie płacą oni lokalnych podatków, jedynie te na rzecz państwa. Wszystkie budynki na wyspie są własnością państwa i wszystkie są zabytkami. Mieszkańcy nie mają więc prawa do przebudowy domu, czy nawet do... montażu anteny telewizyjnej na zewnątrz – ślady technologii mają być niewidzialne, a wyspa w każdym calu ma zachować pierwotny wygląd.

Życie na Christiansø ma swoje wymagania. Przede wszystkim – nie ma tu źródeł słodkiej wody, dlatego, w dołach wyłożonych kamieniami zbiera się deszczówkę i oszczędza się zużycie wody pitnej stosując, np. w toaletach wodę morską. Aby chronić zbiorniki wody pitnej przed zanieczyszczeniami, mieszkańcy mają zakaz posiadania psów i kotów. Na pocieszenie można sprowadzić sobie z Bornholmu świnkę morską. Ze zwierząt hodowlanych na wyspie występują tylko kury, gęsi i króliki pod warunkiem, że ich wybiegi są szczelnie ogrodzone. Na Christiansø nie ma upraw, tylko tyle co uda się zasiać w przydomowym ogródku, więc zapasy żywnościowe uzależnione są od dostaw z Bornholmu. Mieszkańcy Christiansø nie mają łatwo. O tym, jakich dokładnie produktów będą potrzebować muszą myśleć na zapas. Wielu z nich rezygnuje ze spędzania zimy na wyspie ze względu na bardzo trudne warunki pogodowe.

Życie na takiej pustelni, mimo ogromu przeciwności, jakie stawia wyspa i otaczające ją morze, zdaje się być luksusem w dzisiejszym świecie zatłoczenia i ciągłego pędu. Niby obszar niewielki, niby można go obejść w pół godziny, ale tylko po którymś z kolei spacerze można docenić spokój, jaki tu panuje. Tylko przypływając tu jachtem można zaobserwować jak na jednej z maleńkich wysp archipelagu w swoim środowisku naturalnym żyją foki. Tylko zostając tu przez kilka dni można odkryć idealne miejsca do kąpieli w morzu. Prawdziwy spokój to luksus dla wytrwałych.