„Jestem wyzwoloną kobietą, ale na pierwszej randce do łóżka chodzą tylko zdziry” – zdarzyło ci się tak kiedyś pomyśleć?

Bariera nr 1: Nieodrodne córki patriarchatu
Pierwszy trop zadeklarowanej feministki, która ze zdziwieniem będzie próbowała przyjrzeć się swojemu obrzydzeniu będzie wiódł najprawdopodobniej ku wychowaniu. Niezależnie od przemyśleń i wolności, które zdołamy wypracować na skutek lektur i kontaktów z innymi kobietami, zostałyśmy wychowane w określonym społeczeństwie. Chodziłyśmy do szkoły i do kościoła, gdzie słuchałyśmy o „najświętszej Maryi, zawsze dziewicy” stawianej kobietom i dziewczynkom za wzór. Uczyłyśmy się o chorobach wenerycznych i AIDS, kodując w sobie strach przed przygodnymi kontaktami seksualnymi. Zapobiegliwe nauczycielki dbały o naszą cnotę zakazując minispódniczek czy wręczając aceton do zmycia przedwcześnie, w ich odczuciu, pomalowanych paznokci.

Można powiedzieć, że piętnowanie na każdym kroku rozwijającej się kobiecej seksualności i nobilitowanie cnoty, miało niegdyś praktyczne zastosowanie. Jego zadaniem była ochrona młodych kobiety przed pochopnym wyborem partnera i wczesnym zajściem w ciążę. Dziś przed przynajmniej jednym z dwojga złego może nas uchronić antykoncepcja, a mimo to pogardę, i to nawet dla domniemanej rozwiązłości, niektóre z nas zdają się wysysać z mlekiem matki. Nie ma co przesadnie dyskutować z faktem, że tak po prostu zostałyśmy wychowane, szczęśliwie jako dorosłe osoby też mamy coś do powiedzenia. Pierwszy krok do wyrugowania z siebie pogardy wobec innych kobiet, to przewalczenie w sobie stereotypu, że kobieta, która uprawia seks na pierwszej randce, bo ma na to ochotę, podobnie jak miewają ją tysiące mężczyzn jest "zła", a już na pewno "gorsza" od tej, która zagryza zęby

Bariera nr 2: Coś za coś?
Z wolnością seksualną jest trochę tak, jak z wolnością w społeczeństwie kapitalistycznym. Niby ma się wybór, ale wystarczy odrobinę zagłębić się w mechanizmy funkcjonowania, żeby odkryć, że nie jest to takie proste. Od pełnej wolności dzieli nas bowiem pragmatyczna konieczność dbania o własne interesy. Mężczyźni, podobnie jak my, dorastali w społeczeństwie patriarchalnym i ich poglądy dotyczące wolności seksualnej mają podwójną naturę, z jednej strony większość z nich dąży do szybkiego zbliżenia z nowo poznaną dziewczyną i nie ma to najczęściej za wiele wspólnego z szacunkiem czy z jego brakiem.

– Z jednej strony wydaje mi się hipokryzją robienie podziałów na zasadzie pierwsza randka – zdzira, trzecia randka – łatwa, seks po półtora miesiąca – porządna dziewczyna, ale wiem, że wielu mężczyzn tak myśli, przyznam, że mi także się zdarzyło. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że podejście do dziewczyny po seksie na pierwszej randce zależy od tego, jak ona zachowa się post factum. Jeśli traktuje to jako coś naturalnego, to nie zmienia się w żaden sposób mój stosunek do niej. Nie lubię za to, kiedy kobiety zaczynają się tłumaczyć „bo wiesz, pierwszy raz zdarza się coś takiego”, czy oczekują jakiejś deklaracji z mojej strony, mam wtedy wrażenie, że do zbliżenia nie doszło, bo oboje jesteśmy dorośli i mieliśmy na to ochotę, tylko, że to jakiegoś rodzaju handel wymienny. Trochę na zasadzie „przespałam się z tobą, więc masz okazać wdzięczność, podać śniadanie do łóżka, przynieść kwiaty, a nazajutrz zaprosić na wystawną kolację”. Wydaje mi się, że facetom tak naprawdę obrzydliwe wydaje się takie, wcale nie należące do rzadkości, podejście, a nie sam fakt natychmiastowego skonsumowania znajomości – tłumaczy mi znajomy, 27-letni analityk.

Bariera nr 3: Ile randek jesteś warta?
Na jednej z grup dla kobiet czytam, że wstrzymywanie się z seksem to po prostu kwestia sprawdzenia faceta. Każdego podrzędnego zaliczacza z Tindera zniechęci konieczność odfajkowania miesiąca spotkań bez wielkiego finału. Jedna z dziewczyn o pseudonimie foxy999 pisze, że ona lubi wiedzieć ilu randek jest warta i że to poprawia jej samoocenę znacznie mocniej, niż to, że jakiś obcy koleś chce ją zabrać do domu. Poczucie własnej wartości zdaje się odgrywać w preferencjach dotyczących szybkości zrzucenia ubrań kwestię kluczową. Ciężko jednak ocenić czy kobieca szybkość w tej kwestii oznacza jego brak, czy wręcz przeciwnie. Większość dziewczyn z którymi rozmawiałam, mówi wprost, że nie chciałyby być oceniane przez kogoś, kto ich nie zna. Nie chodzi tu bynajmniej o ocenę moralności czy niechęć do bycia uprzedmiotowioną, ale o rodzaju wstydu.

Bariera nr 4: Zamążpójście i chłopak na stałe
Darek, od dwóch lat szczęśliwy mąż i ojciec mówi, że nie ocenia kobiet, które chodzą do łóżka na pierwszej randce i że sam często ciągnął swoje randki do sypialni, jednak zaznacza, że kobiety powinny mieć się na baczności, jeśli szukają kogoś na stałe. Jego zdaniem wielu mężczyzn skreśla „kochanki od pierwszego wejrzenia” jako kandydatki do stworzenia związku. Częściowo chodzi tu o to, że faceci są zazdrośnikami, lubią czuć się ważni i szczególni. No i oczywiście czują się tacy przez moment, kiedy prześpią się z dopiero co poznaną dziewczyną, ale potem zaczynają się zastanawiać ilu ona miała partnerów.

Czy kobiety powinny wobec powściągnąć swoje chucie w imię przyszłego „i ogłaszam was mężem i żoną” (lub przynajmniej „i żyli długo i szczęśliwie”), dopierając ilość cnotliwych randek w zależności od poszukiwanego efektu? I tu dochodzimy do kwestii dyskusyjnej numer 5.

Bariera nr 5: Kobietom nie jest dobrze na początku
Wśród kobiet unikających zbliżeń na pierwszych randkach panuje też przeświadczenie, że osiągnięcie orgazmu z nieznanym partnerem jest niemal niemożliwe. Chodzi im rzecz jasna nie tyle o nieznajomość duchową, co fizyczną. Rzucam to twierdzenie mojej bodajże najbardziej otwartej seksualnie koleżance, pracującej w agencji PR. Kiwa tylko głową z politowaniem i mówi, że gdyby zrobić badanie statystyczne, to pewnie rzeczywiście okazałoby się, że kobiety dochodzą częściej z partnerami, którzy dobrze znają ich ciała, ale można też być w związku 3 lata i nigdy nie mieć orgazmu ze swoim chłopakiem, co wydaje się jej o wiele smutniejsze niż brak paru kilku okrzyków podczas one night standu.