Kiedy sadystą jest mąż-policjant, całe miasto milczy. "Prosta historia o morderstwie" pozwala zrozumieć realny problem

Tego, że za drzwiami domu nie wszystko gra, dowiadujemy się z podejrzliwych spojrzeń, z rzucanych tu i tam pytań. Inaczej niż mieszkańcy Strzelec, którzy nie od dziś wiedzą, że stary Romek, jak popije, lubi uderzyć żonę.

Kinga Preis doskonale odgrywa rolę "matki Polki”, która usprawiedliwia agresję męża, bierze winę na siebie i wciąż chce do niego wracać. Świetnie spisał się też Andrzej Chyra, który z wdziękiem godnym Dr Jekylla i Mr Hyde’a przechodzi od wcielenia porządnego męża i dobrego policjanta do rozjuszonej bestii.

Wątek przemocy ojca jest w filmie Jakubika najważniejszy. Razem z bohaterami wędrujemy od pogotowia, do poradni i wreszcie na komisariat. – Chce pani oskarżyć męża? – wszędzie pytają z niedowierzaniem. – Tego nie będzie można odkręcić – ostrzegają. "To małe miasteczko, wszyscy będą gadać. Tego pani chce?”. O przyjęcie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa żona policjanta musi niemal błagać. A na koniec zostajemy z pytaniem – czy jeśli bił ojciec, to tłuc żonę i dzieci będzie również syn?

W samym centrum wydarzeń znajduje się Jacek, który musi poradzić sobie zarówno z sytuacją rodzinną, jak i prawdziwymi kryminalistami. Z każdą minutą poznajemy coraz więcej elementów tej skomplikowanej układanki, a finał, mogę obiecać, jest zaskakujący.

Pewnej chaotyczności dodaje to, że Jakubik rozgrywa swój film na dwóch płaszczyznach czasowych. Aby pomóc połapać się widzom w opowieści, stosuje ciekawy zabieg – porządkuje historię za pomocą zjawisk natury. Przeszłość jest pogodna, na początku nawet sielska i słoneczna. Zła przyszłość spływa w strugach deszczu, który w komunikatach radiowych zapowiada sam Jakubik. Kiedy przeszłość i teraźniejszość łączą się w jednym, kulminacyjnym punkcie, z nieba zaczyna padać deszcz.