Jak jeden przycisk może zmienić zwykłego Peugeot'a w prawdziwego dzikusa. Test Peugeota 308 GTi

Na szczęście nie ma tutaj żadnych kosmicznych spoilerów, które są bardziej groteskowe niż robiące wrażenie. Niemniej, na drugi i każdy następny rzut oka widać, że ten Francuz może się wściec, ale prawdą jest, że i tak  i nie wygląda na osiągi, które jest w stanie zagwarantować.

Efektownym dodatkiem są 19-calowe aluminiowe felgi, za którymi kryją się czerwone zaciski od tarcz hamulcowych, oraz wyczynowe opony. W paru miejscach nadwozia można zobaczyć też wyjaśniający to wszystko krótki napis GTi. Wygląd? Zdecydowanie na plus. Elegancki i stosunkowo dyskretny, jak na to, co prezentuje na drodze.

A w środku? No w środku trochę dziwnie. Bo siadam i… nie widzę. Nie drogi, ale zegarów. Kierownica ma tak nietypowy (jajowaty) kształt i tak dziwne położenie, że jedyne sensowne umieszczenie to jej maksymalne opuszczenie. W innym przypadku jej góra dosłownie w połowie zasłania zegary. O dziwo, ten nietypowy układ nie był tak niewygodny, jak mógł się na początku wydawać. Przejechałem tak dobre 1000 kilometrów. Niemniej, mam nadzieję, że żaden szalony projektant nie wpadnie w przyszłości na chęć powtórzenia tej opcji.

Niżej było już fajniej. Doceniłem drążek zmiany biegów, bardzo zgrabnie leżący w dłoni. Optymalna wysokość i materiał, z którego był zrobiony. Choć niektóre decyzje projektantów są dyskusyjne, jakość wnętrza jest już lepsza. Zaskoczeniem był nawet system masowania. Niestety z trochę nieintuicyjną obsługą. Coś tam mnie gniotło, ale nie wiem, na jakich zasadach działał który przycisk (a były trzy z boku fotela).

Jajowata kierownica o dziwnym położeniu ma też plus. Kierowca siedzi blisko niej, a precyzja prowadzenia jest bardzo wysoka. Auto błyskawicznie i precyzyjnie reaguje na to, co chcemy zrobić.

Na początku można czuć pewne rozczarowanie. Hej, pod maską taki zestaw, samochód niby sportowy, a trzeba nadstawiać ucho, by coś usłyszeć. Jedzie się dynamicznie i sprawnie, ale gdzieś tam kiełkuje myśl, że mogłoby być lepiej. I wtedy znajdujesz przycisk, który aktywuje tryb sportowy. BAM! Dwa światy. Zegary zmieniają się na wściekłe czerwone, a samochód jest wyjątkowo elastyczny i rycząc rwie do przodu, molestując wysokie obroty.

Patrząc na wskazówkę obrotomierza na najwyższym biegu miałem wrażenie, że temu maluchowi brak kolejnego skoku w górę. Jakby chciał, ale już nie miał gdzie. Co jakiś czas dla oddechu warto wyłączyć tryb sportowy i wyciszyć się przez parę kilometrów. Nietuzinkowym rozwiązaniem był także odwróocny zegar obrotomierza, który rósł w drugą stronę.

Równe 6 sekund do setki może nie brzmi imponująco, ale przy takim stosunku mocy (1,6l 272KM) do masy (zaledwie 1205kg) w środku czuć TO dużo bardziej. Przy krętych drogach można się fajnie pobawić, bo precyzyjny układ kierowniczy i czułe hamulce dają kierowcy spore możliwości.

Kilkaset kilometrów na autostradzie pokonałem jednak w deszczu i tam przy wyższych prędkościach nie miałem już takiego poczucia pewności. 1000km, z czego większość w trasie, wygenerowało spalanie na poziomie 9-10l.