Andriej, Losza, Slobodan, ci ukraińscy pracownicy mają powód by pięknie podziękować polskim szefom. Tak kantują Polacy

– W domu dwójka dzieci, bez chleba, bo tata zamiast się opiekować pojechał na zarobek. A ja tu bez pieniędzy, z długiem za hostel. Nie wiem jak to wytłumaczę rodzinie. Przyjdzie chyba skoczyć do Wisły – martwi się Slobodan. Wtóruje mu Losza: – Tak nas oszukał, obiecywał pieniądze, a siedzimy tu w długach po uszy – dodaje.

– Jedzenia nie mamy, pracy też. Mam tylko nadzieję, że nie wszyscy Polacy oszukują. Każdy z nas ma ponad tysiąc złotych długu za życie i mieszkanie w Polsce. Może uda się jeszcze złapać jakąś pracę wyjść z długów – dodaje Andriej, pochodzący z Tarnopola szef ukraińskiej brygady robotników. Pracował wraz z kolegami na ulicy Brzeskiej w Warszawie. Zatrudniła ich spółka z o.o. należąca do Krzysztofa W. Jak się dziś okazało, to golas, którego firma powstała kilka miesięcy temu. Jest zarejestrowana w walącej się chałupie we wsi pod Gliwicami. A sam cwaniak ulotnił się nie zapłaciwszy pracownikom 27 tys. złotych.

Ukraińcy rozpoczęli prace w październiku. Po pierwszych trzech tygodniach dostali po 500 złotych i poklepanie po plecach: – Chłopaki, tak dobrze idzie wam robota, że będę brał kontrakty w Niemczech i Francji – zachęcał pracowników polski przedsiębiorca. Kiedy później przyszły kolejne terminy wypłat, kłamał w żywe oczy, że nie rozliczyła się z nim firma wykonawcza, zlecająca roboty. Wreszcie w grudniu, przed świętami, ulotnił się jak kamfora i wyłączył telefon, czyli klasyczne "całujcie mnie w... ". Tak sprawę relacjonuje pięciu pracowników z Ukrainy. Dramatycznie poszukują nowego zajęcia, bo przecież nie mogą wrócić do domu z pustymi rękami. Tym bardziej, że u rodziny zapożyczyli się, aby sfinansować wyprawę do Polski.

– Rodzina czekała na pieniądze z Polski. I co teraz powiem dzieciom, że nie dostaną pomarańczy, bo mi tutaj ktoś nie zapłacił – dodaje z żalem Andriej. Liczy że jeszcze zdąży dorobić przed wyjazdem. Bez Ukraińców nie obejdzie się już żadna budowa w Warszawie czy duża firma produkcyjna. Z kolei polscy majstrowie wypełnili lukę w miejscach pracy na budowach krajów Europy Zachodniej.

Zjawisko rozwija się w zawrotnym tempie, bo według szacunków Narodowego Banku Polskiego w 2015 roku przez polski rynek pracy przewinęło się milion Ukraińców. Mogą u nas pracować legalnie przez 6 miesięcy, o ile pracodawca złoży w urzędzie pracy oświadczenie o tym, że chce zatrudnić obcokrajowca. Kandydat do pracy z Ukrainy może wówczas szybko dostać wizę i rozpocząć pracę. Ponieważ wiele branż boryka się z problemem znalezienia rąk do pracy, okazję do interesu zwietrzyli pośrednicy. Także ci mniej uczciwi.

Naiwnych Ukraińców oszuści łowią już na polskiej granicy, w przygranicznych miastach, albo na dworcach Lublinie, Przemyślu, Tarnowie, gdzie kończą trasy pociągi i autobusy z Ukrainy.

Tylko w 2015 roku w Warszawie czasowo zamieszkało 7 tys. Ukraińców poszukujących zatrudnienia, podaje w raporcie migracyjnym mazowiecki GUS. Analitycy na serio zainteresowali się pracownikami ze Wschodu, kiedy w 2014 roku okazało się, że wartość zgromadzonych przez nich oszczędności w polskich bankach przekroczyła 500 mln złotych. W 2015 roku ta kwota urosła do 900 milionów. To pieniądze zaoszczędzone kosztem wielkich wyrzeczeń.

Imigranci oszczędzają kosztem ograniczenia środków na noclegi i wyżywienie. Z uzyskanych 2000 zł przeciętny Ukrainiec wydaje w Polsce tylko jedną trzecią, a pozostałą część odsyła do domu. Łącznie w ciągu 2015 roku Ukraińcy zarobili w Polsce około 8,4 miliarda złotych, szacuje NBP.