Co robi twórca Formacji Nieżywych Schabuff? Tworzy niewiarygodne dzieła, żyje w mieście artystów i nie jest to Kraków

Notatka w Wikipedii wylicza kolejne profesje Jacka Pałuchy. To tylko suche informacje, które nie oddają człowieka. Hasłowy wpis kończy się wzmianką: – Założyciel i lider zespołu rockowego Formacja Nieżywych Schabuff. To dzięki szlagierowi tego zespołu Pałucha kojarzy się masowemu odbiorcy. Formację opuścił na początku lat 90-tych. – Wychowałem się na ich muzyce. Wszyscy słuchaliśmy – przyznaje Aleksander Wierny, naczelnik wydziału kultury w częstochowskim urzędzie miasta. Dalej zachwyca się artystyczną działalnością Pałuchy, ale już na malarskim polu.

Babo-muzy, chude diabły, kosmonauci w waciakach
Ironia, dowcip i wielcy ludzie – to motywy najczęściej widoczne na obrazach. Niektórych prace częstochowianina mogą szokować. Na jednym z obrazów widać traktorzystę, który jedzie w kusym kożuchu, obok zachwycony pasażer trzyma tęczową flagę. Na przyczepie tańczy rozbawione towarzystwo w stringach. Artysta wrzucił zdjęcie obrazu na facebookowy profil i podpisał: "Dożynki w postępowym PEGEERZE".

Na kolejnym – kosmonauci w waciakach z biało-czerwonymi naszywkami na ramieniu wznoszą toast. Wśród nich kosmonautka w łowickiej spódnicy. Pod budynkiem polskiej misji na Księżycu stoi rower. – Jego malarstwo jest inne, rozpoznawalne. Inspiruje go życie, ale przedstawia bardzo karykaturalnie. Często u nas wystawia swoje prace i oglądający są zachwyceni – opowiada Ewa Tkaczyńska z częstochowskiej Galerii Oft Art. Natomiast szefowa Miejskiej Galerii Sztuki, Anna Paleczek-Szumlas dodaje: – Jego obrazy mają niesamowitą siłę wyrazu. Z każdego płynie morał. Pałucha jest bardzo inteligentnym twórcą. Wciągającym oglądającego i nawet laik może rozpoznać twórczość.

Fenomen miasta pod Jasną Górą
Jacek Pałucha nie jest w Częstochowie artystycznym "rodzynkiem". Zaskakujące, jak wielu malarzy i galerii działa w tym w sumie niedużym mieście. – Jesteśmy swego rodzaju fenomenem. Mamy znanych na świecie artystów. Tomka Lubaszkę, Sętowskiego, Przemka Kossakowskiego – wylicza jednym tchem Tkaczyńska. Wśród nich jest Jacek Pałucha. – Częstochowa jest stolicą duchową, dlatego ciągną do nas ludzie obdarzeni skrzydłami. Nie tylko malarze – przekuje Anna Paleczek–Szumlas, szefowa Miejskiej Galerii Stuki.

Jacek Łydżba, artysta, który przez lata prezesował Konduktorowni, kolejnemu miejscu dla częstochowskich artystów, również ma teorię związaną z klasztorem. – Od wieków przyciągał artystów. U nas facet z pędzlem cieszy się etosem, który ze swojej działalności może utrzymać rodzinę. Jesteśmy przeciwieństwem, chociażby Śląska, gdzie malarstwo było ewentualnie pasją po godzinach górniczej pracy – przekonuje Łydżba. Co ciekawe, zna nie tylko twórczość Jacka Pałuchy. Chodził z nim do jednego liceum – słynnej częstochowskiej "czwórki". W jego ocenie już wtedy Pałucha był charyzmatycznym i rozpoznawalny. – W Częstochowie wszyscy go znają – śmieje się Łydżba. Dla niego malarz Pałucha ma swoją barwę, wyrazistość. – To indywidualista w dobrym tego słowa znaczeniu, który nie chowa się za obrazami. Ma swoje zdanie i potrafi mocno go bronić, a przy tym jest fajnym człowiekiem – przekonuje.

Najlepszy obraz? Ten niemalowany
Dawnego lidera Formacji Nieżywych Schabuffów zastaliśmy w jego... pracowni. – A siedzę teraz nad obrazem. Namalowałem parę młodą. Biorą ślub – opowiada. Przyznaje, że również jest zaskoczony ilością malarskich talentów w Częstochowie. Co więcej w miejscowym plastyku uczy kolejne pokolenia. – Florencja nam się tu zrobiła – śmieje się. A o swojej twórczości dodaje z autoironią, że wykonuje wyuczony zawód, ale nie zawiesił gitary na "kołku". – Dalej pobrzękuję. Może już wkrótce z kolegami wydam płytę – zdradza.

Twórczość pędzlem jest mu jednak bliższa. – Bo jestem pewien swojej ręki, w przeciwieństwie do słuchu – wyjaśnia. Teraz pędzlem pokazuje swój punkt widzenia. A reakcja na jego obrazy? – Po zębach za nie nie dostałem. Nie budzą odrazy – żartuje. Po chwili poważnieje i podaje przykład jednego z kolekcjonerów, który po drodze do biura mija jego obraz. Podobno zawsze przystaje przy nim, bo ten pobudza go do działania.