Reklama.
Reklama.
Reklama.
"Z jednej strony premier promuje ustawę 'za życiem', z drugiej...". Rodzice niepełnosprawnych dzieci są wściekli na rząd
27 kwietnia 2017, 04:58·4 minuty czytania
Publikacja artykułu: 27 kwietnia 2017, 04:58Dobra szkoła? Dobre przedszkole? Nie dla nich. Planowane przez ministerstwo edukacji rozporządzenia posortuje dzieci na te, dla których szkoła będzie dostępna i te, które w szkole nie mają czego szukać. Na problem zwróciła uwagę mama 7-letniego Franka. Pani Agnieszka nie przebierała w słowach, a jej list do MEN wywołał prawdziwą burzę.
Reklama.
Samo "Franek" to za mało. Bo Franek znany jest jako "Dzielny Franek". Jego mama prowadzi bowiem blog o takiej nazwie. I rzeczywiście – Frankowi dzielności odmówić nie sposób. Urodził się jako wcześniak, a pokłosiem tego są m.in. padaczka, niedosłuch i autyzm. Z przeciwnościami walczy jednak dzielnie, np. nauczył się języka migowego i doskonale komunikuje się ze światem, ale jednocześnie ogromną radość sprawia mu czytanie.
Oczywiście – jest to efekt wielu godzin terapii i rozwijania tzw. AAC (Alternative and Augmentative Communication), czyli tego, czego dzieci z autyzmem za sprawą minister Anny Zalewskiej mają być pozbawione. No i dlatego mama Franka nie wytrzymała.
Na swoim blogu Agnieszka Kossowska napisała o rozporządzeniu, które wejdzie w życie wraz z reformą szkolną od 1 września, a które określa podstawę programową dla wszystkich przedszkoli i szkół. Ponad 300 strony dokumentu. Załącznik nr 1 mówi o edukacji w przedszkolach, a tam – ani słowa o dzieciach niepełnosprawnych i o alternatywnej komunikacji dla dzieci, które nie mówią. I dlatego mama Franka zwróciła się z listem do minister edukacji.
Rzeczniczka ministerstwa zwróciła uwagę, że kwestię AAC rozwiązuje inne rozporządzenie, dotyczące kształcenia dzieci niepełnosprawnych. Jednak ono, jak zauważa Agnieszka Kossowska, dotyczy wyłącznie dzieci głuchych i niewidomych, nie wspomina zaś o dzieciach ze spektrum autyzmu, które przecież też często mają poważne problemy z komunikacją.
Selekcja dzieci
– Dzielicie dzieci na te lepsze i gorsze? Te, które mają prawo do AAC i takie, którym tego prawa odmawiacie? Jaki klucz zastosowaliście? – pyta mama Franka, która na swoim blogu raz po raz tłumaczy, że przecież fakt, iż ktoś nie mówi, nie oznacza, że nie ma nic do powiedzenia. No i to, że komunikacja to nie tylko mowa.
– Dzielicie dzieci na te lepsze i gorsze? Te, które mają prawo do AAC i takie, którym tego prawa odmawiacie? Jaki klucz zastosowaliście? – pyta mama Franka, która na swoim blogu raz po raz tłumaczy, że przecież fakt, iż ktoś nie mówi, nie oznacza, że nie ma nic do powiedzenia. No i to, że komunikacja to nie tylko mowa.
Ale nie tylko dzieci z niepełnosprawnością w wieku przedszkolnym dotkną zmiany szykowane przez MEN od września. Jeszcze większym problemem wydają się plany dotyczące nauczania indywidualnego. Tu pocieszeniem jest to, że jest to na razie tylko projekt rozporządzenia i może silny sprzeciw rodziców odwróci bieg wydarzeń. Bo opiekunowie niepełnosprawnych dzieci są naprawdę wręcz wściekli. Ministerstwo chce bowiem zrezygnować z tzw. integracji włączającej przy nauczaniu indywidualnym.
Dyskryminacja
Co to oznacza? Do tej pory nauczanie indywidualne dziecka mogło być prowadzone w domu lub w szkole, czy w przedszkolu. Albo też trochę tak, trochę tak. Jeśli zmiany wejdą w życie, dziecko z nauczaniem indywidualnym wręcz nie będzie miało wstępu do szkoły. A szkoła takiemu dziecku zapewnia niewiele. Jeśli jest to uczeń klas I - III podstawówki, to jest to tygodniowo zaledwie 6-8 godzin nauczania, jeśli IV - VI to jest to 8-10 godzin w tygodniu. Zdrowe dzieci w szkole mają znacznie więcej lekcji, dlatego jasne jest, że taka forma edukacji jeszcze bardziej przekreśla ich szanse na opanowanie podstawy programowej. Jak inaczej to nazwać niż dyskryminacją? Dlatego Agnieszka Kossowska w liście do Anny Zalewskiej pisze ze złośliwą ironią.
Co to oznacza? Do tej pory nauczanie indywidualne dziecka mogło być prowadzone w domu lub w szkole, czy w przedszkolu. Albo też trochę tak, trochę tak. Jeśli zmiany wejdą w życie, dziecko z nauczaniem indywidualnym wręcz nie będzie miało wstępu do szkoły. A szkoła takiemu dziecku zapewnia niewiele. Jeśli jest to uczeń klas I - III podstawówki, to jest to tygodniowo zaledwie 6-8 godzin nauczania, jeśli IV - VI to jest to 8-10 godzin w tygodniu. Zdrowe dzieci w szkole mają znacznie więcej lekcji, dlatego jasne jest, że taka forma edukacji jeszcze bardziej przekreśla ich szanse na opanowanie podstawy programowej. Jak inaczej to nazwać niż dyskryminacją? Dlatego Agnieszka Kossowska w liście do Anny Zalewskiej pisze ze złośliwą ironią.
Słowa o tym "zarażaniu" wcale nie są takie śmieszne – całkiem niedawno pisaliśmy o tym, że w Lublinie jest problem z utworzeniem klas integracyjnych, gdyż niektórzy rodzice obawiają się posyłać swoje dzieci do jednej klasy z dziećmi z niepełnosprawnością.
"Za życiem"
Obecnie wielu uczniów z autyzmem i nie tylko część lekcji, które wymagają od nich większego skupienia i koncentracji, ma w trybie indywidualnym, a pozostałe (np. w-f, plastykę, czy muzykę) mają z resztą klasy. Ministerialne rozporządzenie zaś sprawi, że dzieci te będą skazane na cztery ściany i brak kontaktu z rówieśnikami. Stąd lawina komentarzy rodziców tych dzieci, ale nie tylko.
Obecnie wielu uczniów z autyzmem i nie tylko część lekcji, które wymagają od nich większego skupienia i koncentracji, ma w trybie indywidualnym, a pozostałe (np. w-f, plastykę, czy muzykę) mają z resztą klasy. Ministerialne rozporządzenie zaś sprawi, że dzieci te będą skazane na cztery ściany i brak kontaktu z rówieśnikami. Stąd lawina komentarzy rodziców tych dzieci, ale nie tylko.
Mama "Dzielnego Franka" apeluje, by być dzielnym i się nie poddawać – projekt rozporządzenia jest dopiero na czwartym z jedenastu etapów prac. Pozostaje mieć nadzieję, że uda się go jeszcze zablokować.
AKTUALIZACJA
Ministerstwo edukacji wydało komunikat, w którym odpowiada na zarzuty rodziców. Wyjaśnia przy tym, że nauczanie indywidualne "organizowane jest wyłącznie dla dzieci i młodzieży, którym stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły". Cały komunikat MEN można przeczytać tutaj.
Reklama.
Agnieszka Kossowskaautorka bloga "Dzielny Franek"
Czy Pani sobie zdaje sprawę z tego, przyczyną jakich nadużyć może stać się i jakie konsekwencje nieść ze sobą usunięcie z podstawy zapisu o dzieciach z niepełnosprawnościami i AAC w przedszkolach? Czy wie Pani, co oznacza brak zapisu o komunikacji alternatywnej i wspomagającej dla dzieci z autyzmem, afazją, ZA i innymi neurotrudnościami na wszystkich etapach edukacyjnych? Dla dzieci, które takiego wsparcia po prostu potrzebują niezależnie od postawionej diagnozy? Nie zakazujecie, ale i nie włączacie AAC do standardu postępowania u dzieci z problemami w komunikacji! Warto przy tym wspomnieć, że w podstawie z roku 2016 w części dotyczącej przedszkoli jest mowa i o dzieciach niepełnosprawnych i o AAC.
Agnieszka Kossowskaautorka bloga "Dzielny Franek"
Pani Minister,
z serca Pani dziękuję, że w projekcie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży wprowadza Pani zmianę tak rozbieżną z ideą nauczania włączającego – realizację nauczania indywidualnego TYLKO w domu dziecka, bez możliwości (jak to ma miejsce teraz) realizacji NI (nauczanie indywidualne – przyp. red.) na terenie przedszkola/szkoły. A niech siedzi dzieciak w chałupie, co się po szkole będzie szwendał i jeszcze, nie daj panie Boże, ze społeczeństwem zdrowym mieszał! Jeszcze tych zdrowych pozaraża albo głowy pourywa?
Co powiedzieć mamy swoim dzieciom, że jesteście trędowate i zamykamy Was w domu! Dramat!!! To będzie mieć okropne skutki na psychikę dzieci,będą w izolacji, samotności cierpieć na depresję...
Czy nie widzicie tu jakiegoś paradoksu? Z jednej strony Pani Premier promuje ustawę "za życiem" i apeluje o to, by rodzić niepełnosprawne dzieci, z drugiej, gdy takie dziecko się już urodzi, rządzący mają je brzydko mówiąc "gdzieś". Cofamy się do czasów komuny. Piszę to, czerpiąc z własnego doświadczenia. Sama przez większość podstawówki i całe liceum miałam nauczanie indywidualne. Mam porażenie mózgowe i z powodu niedostosowania architektonicznego szkoły mogłam mieć tylko NI, bo poruszam się tylko na wózku. Z kontaktem z rówieśnikami było więc różnie, tym bardziej, że wychowawczyni z liceum wymyśliła, że temu, kto będzie mnie odwiedzał, postawi szóstkę ze sprawowania...
Im człowiek jest starszy, tym trudniej jest coś wywalczyć. Skończyłam dwa kierunki studiów, a nie mogę znaleźć choćby stażu, nie mówiąc o pracy, bo przedstawiciele różnych instytucji twierdzą, że "problemem jest wózek". Wynika z tego, że wszyscy niepełnosprawni mają się zamknąć w domach, żeby zdrowym nie robić problemów.
"Za życiem" – ha, zabawne. Szkoda tylko, że to "życie" coraz bardziej przypomina wegetację.
Nie wyobrażam sobie, że moje dziecko może uczyć się tylko w domu w odizolowaniu od rówieśników. Korzystając z takie formy nauki w domu nie będzie istniał wśród kolegów, a Jego samotność może mieć wpływ na nawrót depresji, czego się szczególnie obawiam, bo to jest niebezpieczna choroba, która odbiera chęć do życia. Moje dziecko ma prawo żyć wśród ludzi i z nimi przebywać, a przepisy powinny tak regulować prawo oświatowe, by w pierwszej kolejności patrzeć na dobro dziecka.
Mnie się zwyczajnie chce płakać. Ale ja tak mam. Bo na działanie nie mam zwyczajnie siły...
fragmenty komentarzy ze strony dzielnyfranek.blogspot.com