Kiedyś rodzice, jak mantrę powtarzali, że najważniejsze są studia, wykształcenie, że bez tego, to najwyżej "miotła i ulica". Pójść do zawodówki, technikum – to był dopiero obciach. – To było równoznaczne z życiową porażką – mówi 29-letni Mateusz. Teraz przeciwnie: liczy się fach w ręku. A szycie, gotowanie, tapicerowanie, stolarka – wręcz stały się modne. Oblężenie przeżywają nie tylko technika, ale i kursy, na których można zdobyć praktyczne umiejętności. – Mam kolegę, który jest mediatorem, psychoterapeutą, ale jego wyuczony zawód to elektryk. Jemu się wydawało, że to obciach. Kiedy dowiedzieli się znajomi, to teraz chodzi i wszystkim wkręca żarówki, montuje kinkiety – mówi Kasia Sawko z Wióry lecą, gdzie można nauczyć się np. stolarki czy tapicerki.
Kasia LeksGłównie mama naciskała, żeby pójść na studia. Tym bardziej, że w liceum byłam dość pilną uczennicą. I dla wszystkich było oczywiste, że powinnam mieć wyższe wykształcenie. Miałam w sobie pasję, ale pomyślałam, że może faktycznie paznokcie nie do końca są poważnym zajęciem, że może lepiej pracować w jakimś biurze, urzędzie, mieć tytuł magistra.
PaulinaStudia to wyścig szczurów. I cały dzień myślałam tylko o tym, że w końcu znajdę się w tym miejscu, w którym każdy się do siebie uśmiecha. Na siłowni zostawiałam cały stres z pracy i w czasie treningu wydzielają się endorfiny. Zaraziła mnie atmosfera na siłowni.
MarcinMam poczucie, że moja profesja to świetna decyzja, dająca wiele możliwości na rynku pracy. Pomijając zawód, który wykonuje , to z duża łatwością mogę pracować jako mechanik samochodowy, elektryk. Mam też kolegów, byłych mechaników, którzy obsługują maszyny produkcyjne (np. produkcja opakowań).