Za 50 lat nikt nie będzie pamiętał o Stevie Jobsie, a Bill Gates będzie miał pomniki na całym świecie?

To trochę tak jak z Beatlesami i Stonesami w muzyce, albo Cristano Ronaldo i Leo Messim w piłce nożnej. Oponenci, których perypetie są zbawieniem dla prezentowanej przez nich dziedziny. Podobieństwa, które wchodząc sobie wzajemnie w kompetencje, dzielą rzeczywistość na czarno białą. Dzielą też swoich fanów. Bo nie można kochać obu na raz. To świętokradztwo.

Gates i Jobs to dwóch ludzi zafascynowanych nowymi technologiami i możliwościami, jakie daje każda z nich. To historia biznesmenów, którzy włożyli w fascynację światem elektroniki ogromną pracę. To też jednak dwóch ludzi o skrajnie innych charakterach, innych temperamentach i innym sposobie zarządzania firmą. Obu już dzisiaj uważa się powszechnie za legendy. Obaj zeszli z piedestału w diametralnie inny sposób. Historia ich znajomości pokazuje, że obaj chcieli zmieniać otaczający ich świat. To jak skrajnie różnymi byli ludźmi sprawiło, że tylko jeden z nich oddał się pracy charytatywnej. Drugi natomiast do końca życia budował swój technologiczny pomnik. Czy któryś z nich zasługuje na zapomnienie?

Zupełnie inaczej pisarz wypowiada się na temat Gatesa. Ten według niego będzie znany ze swojego humanitaryzmu oraz działalności filantropijnej. O biznesowym geniuszu Jobsa ludzie szybko zapomną. Za chwilę powstaną nowe, bardziej ekscytujące nowinki technologiczne i nikt już o przełomowych iTelefonach czy iTabletach nie będzie pamiętał. To nie są rzeczy, którymi zdobywa się miejsce na kartach historii.

I za to prawdopodobnie Jobs zasługuje na równą, o ile nie większą, pamięć potomnych. Za chęć i nieprzerwane pragnienie zmieniania świata. Przecież można to nazwać swego rodzaju filantropią, nie doraźną, ale starającą się od nowa kreować rzeczywistość.

To, że obaj różnie odbierani są przez osoby z zewnątrz jest zupełnie zrozumiałe. O tym, jak różnymi byli ludźmi świadczy historia ich przyjaźni. Szef Apple i szef Microsoftu zaczynali w tym samym czasie, jako prekursorzy i wizjonerzy nowych technologii. Zanim jeszcze świat myślał o popularyzacji komputerów, oni tworzyli już śmiałe wizje, w których elektronika jest istotną częścią naszego życia. Ich historia zaczęła się od ścisłej współpracy. Jeden tworzył sprzęt, drugi dostarczał oprogramowanie. Z czasem przerodziło się to jednak w niekończącą się, ostrą rywalizację, żeby zaraz znów stać się ścisłą współpracą.

Walter Issacson, biograf szefa Apple, ich relację nazywa pełną miłości i nienawiści, współpracy i zwalczania się. Ostatecznie oboje spotkali się w Palo Alto, przed samą śmiercią Jobsa. Wyjaśnili sobie wtedy dawne zaszłości i rozstali się w zgodzie. – Obaj wiedzieli, że są kompletnie różnymi gwiazdami tego samego świata technologii – powiedział później Issacson.

Ta historia dobitnie obrazuje charakter jednego i drugiego mężczyzny. Steve Jobs wykonał ruch racjonalny. Na rzecz przyszłości swojej firmy, w oparciu o chłodną kalkulację był w stanie zapomnieć o nawet najgłębszych waśniach (w najbardziej krytycznych momentach był skłonny nazwać Microsoft złodziejami) i zgodzić się na współpracę. Wszystko aby urzeczywistnić wizję innowacyjnej firmy zmieniającej świat. Wielki przedsiębiorca.

Sytuacja ta mówi też wiele o Gatesie. W 1998 roku nie tylko przystaje na współpracę, ale ratuje chylącą się ku upadkowi firmę, dokonując inwestycji w wysokości 150 milionów dolarów w swojego największego rywala, Apple. Bill to mężczyzna, który w 2006 roku bez najmniejszych skrupułów oddaje przewodnictwo firmie swojemu dotychczasowemu zastępcy – Steve'owi Ballmerowi. W jego przypadku bardziej pasuje określenie "przedsiębiorca racjonalny". Sam natomiast poświęcił swój czas oraz ogromny majątek działalności filantropa. Wraz z żoną wyruszył do krajów trzeciego świata, rozpoczynając kampanię walki a malarią i AIDS.

Czy któryś z tych temperamentów odejdzie w zapomnienie historii? Zarówno Gates, jak i Jobs przewrócili znany nam świat do góry nogami, i to wielokrotnie. Czy o takich ludziach się zapomina?