Zarzeczny: "Pięć, może sześć drużyn jest na poziomie pierwszej ligi polskiej". Na początek Igrzysk piłka nożna kobiet

– Co jest fajnego w sporcie, w którym dwudziestu dwóch facetów biega za jedną piłką? – mniej więcej takie pytanie zadaje co druga kobieta w większości polskich domów. Dziwnie jest przypomnieć sobie te słowa, podczas oglądania transmisji meczu piłkarskiego pań. Po murawie stadionu w Cardiff biegały dziś piłkarki Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii. I śmiem twierdzić, że radziły sobie nie gorzej niż reprezentanci Walii, którzy rozgrywają swoje mecze na tym samym obiekcie.

Piłka nożna kobiet zawsze kojarzyła mi się z trochę niższym poziomem niż polska Ekstraklasa. Niektóre zawodniczki grające w polu, okazywały się jednak znacznie lepsze od piłkarzy, biegających po polskich murawach. Ale nie jest to bynajmniej dla nich zbyt wielki komplement.

Po pierwszej połowie spotkanie w Cardiff może się podobać. Pamiętam kilka naprawdę ładnych akcji zespołu Wielkiej Brytanii. Kilka razy efektownymi interwencjami popisała się Jenny Bindon, bramkarka Nowej Zelandii.

– Bramkarki? Faktycznie, ale podczas mundialu w Niemczech miałem wrażenie, że i one już się podciągnęły. Hope Solo na przykład, chociaż przegrała finał w rzutach karnych, to wcześniej w tym turnieju popisywała się znakomitymi robinsonadami. To nie wyglądało już tak, że w bramce stała biedna dziewczynka, która czeka jedynie, aż piłka wleci jej do koszyczka – przekonuje mnie Zarzeczny.

Panie nie uciekną i wydaje się, że wcale nie chcą uciekać od wizualnej atrakcyjności podczas meczów piłkarskich. To, co w męskim futbolu jest wyśmiewane, słusznie, tak w damskim jest mile widziane, oceniane i doceniane. Cristiano Ronaldo wychodząc z szatni po przerwie, ma inną fryzurę niż w pierwszej połowie? Internet się śmieje. Alex Morgan po meczu pojawia się na sesji zdjęciowej? Ludzie są zachwyceni.

– Nie ma co się oszukiwać, kobiecy sport to też uroda pań. Jest tam na przykład taka Morgan, występująca w ataku Stanów Zjednoczonych. Poza grą w piłkę mogłaby być też modelką. Albo inna - Hope Solo, bramkarka Stanów Zjednoczonych. Owszem ciągle można też znaleźć pełno takich, które przypominają Jacka Krzynówka – mówi Zarzeczny.

Takie samo porównanie pasuje, gdy myślimy o piłce nożnej mężczyzn i kobiet. Panowie byliby w opisie Iwana Górnikiem, a panie Wisłą, która przecież kilka lat wcześniej zdobyła tytuł mistrza Polski. Zatem w piłkę grać potrafiła, tylko trochę inaczej. Ich gra nie oparta była o taktykę, ale o umiejętności poszczególnych piłkarzy.

Drugi mecz, Amerykanek z Francuzkami, zapowiadał dużo dobrej gry i pięknych kobiet. Zawodniczki USA są jednymi z najlepszych na świecie, a Francuzki zawsze słynęły z uroku osobistego. Kilka minut i stwierdzam, że Zarzeczny się mylił. Może i pięć zespołów jest na poziomie pierwszej ligi, ale te dwie poradziłyby sobie w polskiej Ekstraklasie.

Polki nie zakwalifikowały się niestety na Igrzyska w Londynie. Wszystkim chętnym obejrzeć futbol w wykonaniu polskich kobiet pozostaje wyczekiwanie na rozpoczęcie sezonu. – Mieszkam w Piasecznie i tutaj od zawsze chodziłem na mecze mężczyzn. Kobiet czasami też. Ale teraz będę chodził oglądać panie, bo panowie spadli do III ligi i klub rozwiązał ich drużynę. A kobiety? Właśnie awansowały do Ekstraklasy – cieszy się Zarzeczny.

Po tym, co dziś zobaczyłem, ja też chętnie przejdę się na mecz kobiecego zespołu z Piaseczna. Drużyna rozgrywa spotkania na boisku przy ul. 1 maja 16, w Piasecznie. Najbliższy mecz 18 sierpnia.