"I że Cię nie opuszczę... do czasu". Rozwód kościelny coraz bardziej popularny

Jeszcze 20 lat temu panowało w Polsce przekonanie, że ślub w kościele można wziąć tylko raz na całe życie, a wyjątki od tej reguły zdarzają się tylko w nadzwyczajnych przypadkach. W końcówce lat 90. zapadł jednak pierwszy głośny wyrok unieważniający małżeństwo, który pociągnął za sobą lawinę.

Sąd biskupi przyznał wtedy rację kobiecie skarżącej się, że mąż nie potrafi uwolnić się spod wpływu swojej matki. Przeprowadzono badania i stwierdzono, że małżonek nie jest dojrzały emocjonalnie. Na tej podstawie sąd stwierdzil nieważność zawartego małżeństwa.

W 2010 roku, jak podał Instytut Statystyki Kościołą Katolickiego, sądy biskupie otrzymały około 3,5 tysiąca wniosków o stwierdzenie nieważnośći małżeństwa. W ciągu dziesięciu lat liczba takich wniosków podwoiła się, a z każdym rokiem chętnych jest coraz więcej.

Krok pierwszy to najczęściej kontakt z kancelarią kanoniczną, która przed sądem biskupim poprowadzi sprawę o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Kancelarie te wyrastają w ostatnich latach jak grzyby po deszczu i pochłaniają sporą część kosztów "kościelnego rozwodu" (nawet kilka tysięcy złotych).

Krok drugi i najważniejszy to wskazanie powodu. A tych może być wiele. – Czasami przychodzą do nas ludzie i mówią: "proszę księdza, gdy brałem ślub, miałem ledwie 20 lat i byłem bardzo niedojrzały. Teraz mam 30 lat i zupełnie inaczej patrzę na życie. Ja wtedy nie nadawałem się do małżeństwa”. Najpopularniejszym teraz powodem zgłaszanym przez ludzi jest niezdolność psychiczna do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich – relacjonował w wywiadzie dla "Gazety Pomorskiej" ks. Andrzej Pawłowski, oficjał Sądu Biskupiskiego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej.

Krok trzeci po postępowanie przed sądem biskupim. Sąd cofa się do momentu zawarcia małżeństwa i sprawdza, czy było ważne. Szacuje się, że aż 60-70 proc. takich spraw kończy się powodzeniem.