David Rudisha – to on, a nie Usain Bolt jest największym lekkoatletą Londynu! Sukces zawdzięcza chodzeniu na bosaka

Cóż, tak jest. Ale finałowy bieg na 800 metrów był zupełnie inny. Dzięki jednemu człowiekowi, który już od startu ruszył jak błyskawica. Najpierw walczył z rywalami, a potem już tylko z czasem. Obie walki wygrał. Poprawił rekord świata, jako pierwszy człowiek w dziejach zszedł poniżej minuty i 41 sekund. On, David Rudisha, napisał w czwartkowy wieczór historię.

James, ten chłopak cię uszczęśliwi
James Templeton to Australijczyk, kiedyś pracował jako analityk finansowy w Sydney, lecz później, zupełnie nieoczekiwanie dla samego siebie, zaczął prowadzić grupę zdolnych kenijskich biegaczy. Pewnego dnia podszedł do niego jeden z nich Japheth Kimutai. – Słuchaj James, zaraz będziesz bardzo szczęśliwy. Znaleźliśmy pewnego chłopaka. Zaraz zobaczysz jak biega – powiedział.

Chłopak na imię miał oczywiście David, a na nazwisko Rudisha. Akurat po raz pierwszy biegł na 800 metrów, na specjalnym obozie organizowanym przez brata Colma O'Connella. To z kolei Irlandczyk, nauczyciel, misjonarz, który stał się twórcą sukcesów kenijskich biegaczy.

Krowy, lodówka, elektryczność
Panowie postanowili działać. O'Connell od razu zaczął z Rudishą pracować nad właściwą techniką biegu. Templeton nad… zapewnieniem mu godziwych warunków do życia. Człowiek, który niedawno ustanowił genialny rekord świata, wtedy nie miał co jeść, ani co pić. Australijczyk kupił mu kilka krów oraz lodówkę. Rudisha mógł wreszcie pić mleko i odżywiać się jak sportowiec. Szkoła, do której uczęszczał, została wyposażona w elektryczność.

Na szczyt wszedł błyskawicznie. Dziś ma 23 lata i właściwie wygrał już wszystko. Mistrz świata, olimpijski, ma rekord. W listopadzie 2010 roku wybrano go lekkoatletą roku na świecie. Miał 21 lat. Jeszcze nikt wcześniej w tak młodym wieku nie dostąpił tego zaszczytu. Najlepszym juniorem na świecie był już rok po tym, jak dostał lodówkę i krowy.

Lepsze stopy, lepszy łydki, lepsze ścięgna
Co sprawiło, że jest tu gdzie jest? Brat O'Connell każdemu swojemu wychowankowi powtarza jak mantrę zdanie: "By zostać wielkim biegaczem, potrzeba czegoś więcej niż szybkich nóg". On ten "Factor X" ma. – Jest bardzo dojrzały i świetnie się kontroluje. Bardzo się rozwinął, został biegaczem, o jakim marzyłem – powiedział Templeton australijskiej prasie.

Zadecydowało też to, co tyczy się wielu biegaczy z Kenii. Rudisha, podobnie jak jego koledzy, pochodzi z małej wioski. Ze środowiska, gdzie prawie każdy dzieciak chodzi na bosaka do ukończenia trzynastego czy piętnastego roku życia. W efekcie już wtedy ma dużo silniejsze stopy, łydki i ścięgna niż jego rówieśnik z Europy, chodzący w adidasach albo "reeebokach".

Każdy ustanowił rekord
W czwartkowym finale to było widać. Inni się męczyli, mieli grymas bólu na twarzy. Rudisha nie dość, że wyglądał dobrze, jakby nie był wcale zmęczony, to jeszcze biegł dużo przed nimi. "Niesamowity finał! Dzięki wszystkim! Jestem tak bardzo szczęśliwy" – napisał po wszystkim na swoim Facebooku. Tak, David, masz rację. To było niesamowite.

Co tam rywalizacja Bolta z Blake'em w finale na 200 metrów. Wygrał ten, co miał wygrać. Żadnego rekordu nie pobił. Podium w całości obsadziła Jamajka. Bez niespodzianek. Bez szoku.

To, co najciekawsze, zdarzyło się niecałą godzinę wcześniej. Już teraz media piszą o "największym wyścigu na 800 metrów w historii". Całkiem zasłużenie. 1 minuta, 40 sekund i 91 setnych – zapamiętajmy ten czas. Ale ten bieg, ten spektakl, to nie był tylko Rudisha. Drugi na mecie Nijel Amos wykręcił trzeci wynik w historii. W wieku 18 lat! Po raz pierwszy w historii zdarzyło się, że każdy uczestnik biegu poprawił swoją życiówkę albo najlepszy wynik sezonu. Rekord świata, dwa rekordy kraju, cztery życiówki, jeden "season best". Niebywałe.