Jeden z kulinarnych symboli PRL, nieodłączny element woodstockowego menu, polski odpowiednik puszki Campbella projektu Andy'ego Warhola. Paprykarz szczeciński doczekał się pomnika - oczywiście w swoim rodzinnym mieście.
REKLAMA
Nowa atrakcja stanęła na szczecińskiej Łasztowni, a konkretnie na niedawno utworzonym placu Gryfitów - tuż przy Starej Rzeźni. Rzeźbę puszki Paprykarza zaprojektował Bogusław Dydek.
Odsłoniły ją dwie dawne producentki Helena Kamińska-Wiśniewska oraz Teresa Szczęsna. Wcześniej pracowały w dawnym Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich "Gryf” w Szczecinie. Lokalizacja pomnika jest więc nieprzypadkowa.
Paprykarz Szczeciński ma barwną historię
Został opracowany w połowie lat 60. XX w. przez pracowników laboratorium "Gryf" ze Szczecina. Zleceniodawcą był szef produkcji - Wojciech Jakacki. Ideą stojącą za Paprykarzem szczecińskim była bardzo współczesna. Chodziło o nie marnowanie jedzenia. Wikipedia podaje, że był wynikiem pomysłu racjonalizatorskiego na zagospodarowanie odpadów po wykrawaniu kostki rybnej z zamrożonych bloków rybnych.Pierwowzorem paprykarza szczecińskiego była afrykańska potrawa czop-czop, której smakiem zachwycili się technolodzy z polskich statków-chłodni do połowów dalekomorskich podczas pobytu w portach u wybrzeży Afryki Zachodniej na początku lat 60.
Paprykarz szczeciński eksportowano do 32 krajów (m.in. do ZSRR, Danii, USA, Japonii, Jordanii, Liberii, Węgier, Wybrzeża Kości Słoniowej i Togo). W Kolumbii doczekał się nawet podróbek. Obecnie (od początku lat 90.) paprykarz szczeciński nie jest produkowany w Szczecinie. Ponieważ nazwa "paprykarz szczeciński" nie była zastrzeżona, podobne wyroby rybne pod tą nazwą produkuje wiele różnych firm na terenie kraju.
Dekadę temu zakończyła się batalia o prawa do słynnej puszki. Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego zwrócił się do Ministerstwa Rolnictwa o wpisanie paprykarza szczecińskiego na listę produktów tradycyjnych. 22 grudnia 2010 paprykarz stał się produktem tradycyjnym.
Co jest w składzie Paprykarza?
Pierwsze puszki paprykarza zeszły z taśmy produkcyjnej Gryfa w 1967 r. 1 grudnia 1968 r. szczecińska puszka paprykarza otrzymała znak jakości Q. Oryginalny skład był bardzo międzynarodowy. Poza mięsem w ilości 50% zawartości puszki konserwowej z różnych gatunków afrykańskich ryb (m.in. gowik), w pierwotnym oryginalnym paprykarzu szczecińskim była pulpa pomidorowa sprowadzana z Bułgarii i Węgier, ostra afrykańska papryczka pima, warzywa i przyprawy.W czasie PRL skład Paprykarza uległ pogorszeniu. W takcie kryzysu gospodarczego często nie spełniał wymogu pierwotnej normy zawartości 50% mięsa rybiego, a poza mięsem rybim trafiały do niego odpady: łuski, fragmenty płetw, ości, głowy i kręgosłupy rybie. Istniała również wersja paprykarza z kaszą pęczak zamiast ryżu.
'/%3e%3cpath%20class='cls-2'%20d='M212.89,56.37v51.7h-19V56.37H173.83v-16h59.11v16H212.89Z'%20transform='translate(0%200)'/%3e%3c/svg%3e)
Według normy ZN-67/ZGR-09815 obowiązującej od 1 lutego 1967 r. paprykarz szczeciński to rozdrobniona masa powstała przez wymieszanie mięsa ryb z ryżem, koncentratem pomidorowym, olejem, cebulą, przyprawiona pieprzem nigeryjskim. Do dziś możemy znaleźć w sklepach puszki o podobnym składzie.
Nie przegap żadnej ważnej wiadomości i obserwuj nas w Google News!