Trump nie chce opuścić Białego Domu, ale ślady po nim znikną w kilka godzin. Oto "zmiana warty"

"Rankiem podajesz śniadanie rodzinie, dla której pracowałeś przez ostatnie lata; w południe ci ludzie znikają z twojego życia, a w ich miejsce pojawiają się nowe
twarze, nowe zadania, zawiązują się nowe sympatie i antypatie" – pisał o dniu zaprzysiężenia kamerdyner Alonzo Fields, który w Białym Domu spędził 21 lat pracując dla czterech prezydentów.

Operacja "Przeprowadzka"

Przejęcie rezydencji to gigantyczna operacja logistyczna. Gdy kamery telewizyjne są skierowane na portyk Białego Domu, gdzie ustępujący prezydent z żoną witają następców, w środku uwija się kilkadziesiąt osób.

Choć oficjalne zaprzysiężenia na schodach Kapitolu – Kongresu Stanów Zjednoczonych – odbywają się w samo południe, personel schodzi się do rezydencji jeszcze przed świtem. Ponieważ wpuszczenie do Białego Domu ekipy przeprowadzkowej byłoby trudne ze względów bezpieczeństwa, przydaje się każda para rąk do pracy. Przy wyprowadzko-wprowadzce pomagają więc nawet kucharze, floryści i portierzy.

Zadanie jest o tyle trudne, że do momentu opuszczenia rezydencji przez ustępującego prezydenta (przed południem), nie można zacząć wnoszenia rzeczy nowych mieszkańców. Na zmianę umeblowania pracownicy Białego Domu mają maksymalnie sześć godzin. Wieszają obrazy, wymieniają materace i dywany, układają pamiątki osobiste, a nawet ustawiają w łazienkach kosmetyki należących do pierwszej pary i wkładają ubrania do szaf. Nie bez kozery Laura Bush określiła zmianę warty w Białym Domu "choreograficznym arcydziełem w błyskawicznym tempie".

Zgodnie z tradycją starzy lokatorzy jeszcze przed zaprzysiężeniem wypijają kawę z nową parą prezydencką, żeby później pożegnać się z pracownikami. George W. Bush, który traktował obsługę Białego Domu jak rodzinę, rozpłakał się. Płacze też obsługa. Z kolei Hillary Clinton, znana z zamiłowania do dekoracji wnętrz (dzielonej zresztą z mężem), otrzymała od personelu wielką poduchę uszytą ze skrawków materiałów, które zamówiła, gdy urządzała Biały Dom. Co na pożegnanie dostaną Trumpowie? Miejmy nadzieję, że nie fragment tyle gustownych, co ponurych dekoracji świątecznych Melanii, które internauci obśmiali prześcigając się w fotomontażach i memach.

Gary J. Walters, który przez 11 lat był szefem personelu rezydencji, wspominał, że informacje o kandydatach pod kątem ich ewentualnej wprowadzki zaczynał zbierać już na etapie prawyborów. Walters przygotowywał szczegółowe plany Białego Domu ze zdjęciami obecnego wystroju, listę dopuszczalnych zmian (niektóre pomieszczenia mają charakter muzealny i nie można zmienić ich wystroju), a także listę pracowników (również opatrzoną zdjęciami) – żeby nieznane twarze nie zaniepokoiły nowych mieszkańców.

Ciche przemeblowania

W grudniu, już po oficjalnym zatwierdzeniu wyników wyborów na tzw. Kolegium Elektorów, pierwsza dama zwyczajowo oprowadza swoją następczynię po rezydencji. To okazja, żeby przyszła lokatorka mogła podjąć ostateczne decyzje w sprawie wystroju. Zamieszanie z ekspresowym przemeblowaniem jest o tyle dziwne, że większych remontów czy nawet malowania ścian nie można przeprowadzić, dopóki rodzina ustępującego prezydenta mieszka jeszcze w Białym Domu. Nie zawsze udaje się ukryć, że rezydencja szykuje się na przyjęcie nowych mieszkańców.

Kosztowna prezydentura

Co ciekawe, transport rzeczy osobistych i mebli opłacają sami prezydenci – ten ustępujący i ten wprowadzający się do Białego Domu. Potencjalni prezydenci elekci są o tym informowany jeszcze podczas kampanii, a co za tym idzie, sztab ma możliwość odłożenia części środków na ten zbożny cel.

Ikea Białego Domu

Biały Dom jest budynkiem historycznym, a co za tym idzie, dowolność jego urządzania jest ograniczona, a wszystkie pomysły należy konsultować z kustoszem. Parter i pierwsze piętro (tzw. piętro państwowe) nie podlegają zmianom. Pierwsza dama (bo to najczęściej ona zajmuje się wystrojem) może za to zmienić wygląd drugiego i trzeciego piętra. Clintonowie, dla których wystrój wnętrz był szczególnie ważny, wydali na ten cel 400 tys. dolarów (a mówimy o wczesnych latach 90.), za co byli wielokrotnie krytykowani.

Czy wielkie przenosiny w wydaniu Bidenów, ale przede wszystkim – Trumpów – przebiegną polubownie, trudno powiedzieć. Już cztery lata temu, gdy Donald Trump wprowadzał się do Białego Domu, nie obeszło się bez faux pas. Nowo wybrany prezydent wysiadając z limuzyny na progu rezydencji rzucił się na powitanie Obamów, całkowicie zapominając o Melanii, która w końcu przydreptała zza samochodu z błękitnym pudełkiem od Tiffany'ego – prezentem dla odchodzącej pary.