Afera solna. Rozmawiamy z reporterem, który ją wykrył

Tomasz Patora: Zawsze zaczyna się od sygnału. Tematem zainteresowali nas konfekcjonerzy soli, którzy słyszeli o takich praktykach w swoim środowisku. Od wielu lat próbowali dotrzeć z tym do służb, ale nie było odzewu. Szczególnie ten proceder był zauważalny w czerwcu 2010 roku, kiedy we włocławskim Anwilu nastąpiła awaria i zatrzymano produkcję chloru, a tym samym soli wypadowej. Nagle przybyło odbiorców na rynku.

Po części można tak powiedzieć, ale brzmi to negatywnie, a oni po prostu starali się powstrzymać nieuczciwą konkurencję.

Z całą pewnością. Choć zatrzymano ludzi z trzech firm, to tak naprawdę dwie z nich były bardzo mocno (chociażby rodzinnie) powiązane. Ale ta trzecia wpadła na "patent" kupowania soli wypadowej i sprzedawania jej jako spożywcza samodzielnie. Dlatego można zakładać, że były też inne.

Myślę, że tak. Każdemu wydaje się, że badania żywności są kompleksowe. A przykładowo sól spożywczą bada się na zawartość jodu, a sól peklowaną na zawartość nitrytu. W produktach żywnościowych także sprawdza się pewne parametry, nie wszystko. Nikt nie zakłada, że przykładowo w chlebie mogą znaleźć się metale ciężkie. Inną sprawą jest to, że badań się nie powtarza na każdym szczeblu produkcji, co oczywiście jest zrozumiałe.

Poczekajmy na wyniki. Pamiętajmy, że nitrozoaminy, dioksyny, czy metale ciężkie kumulują się w organizmie. Według mnie te dwa ostatnie są tu powodem do zmartwień. Możemy na razie tylko przewidywać ile w tej soli ich było. Naukowcy przy okazji innej kontroli badali sól wypadową z Anwilu i znajdowali w niej kadm czy ołów. Oczywiście ta sól nie ma standardów spożywczych, tylko pewne parametry, górne granice żeby np. trawa przy drogach posypywanych nią nie padała zupełnie. W kontroli, którą my przeprowadziliśmy odkryliśmy saletrę potasową, której nie powinno tam być. Ale nikt nie zakładał w fabryce, że ktoś to sprzeda jako sól spożywczą.